Deze documentaire portretteert vrouwen en kinderen die jarenlang door hun man of vader geestelijk en lichamelijk zijn mishandeld en eindelijk de stap hebben durven zetten naar het gerecht, meer bepaald in Tampa, Florida.

De film is een vervolg op een soortgelijk eerder project van Frederick Wiseman. In die eerste film lag de nadruk op het leven en de begeleiding van de slachtoffers in een opvanghuis.

In deze vervolgdocumentaire gaat het vooral over de manier waarop het gerecht omgaat met slachtoffers, daders en feiten. De camera registreert minutieus en nauwgezet hoe rechters de ene na de andere hoorzitting houden, waarbij het hele gamma van familiaal geweld op pijnlijke manier aan bod komt.

We zien vrouwen en kinderen die na jaren van vernedering en mishandeling hun lot in eigen handen nemen en een nieuw leven proberen op te bouwen. Maar er zijn er ook die terugkomen op hun beschuldigingen en alles ontkennen.

Het is een verhaal van wanhoop en hoop, gefilmd door een veteraan van de Amerikaanse sociale documentaire. Een documentaire die in een directe stijl doordringt tot de kern van het huiselijk geweld.

Een documentaire van Frederick Wiseman (2002).