Wim Helsen nodigt interessante gasten uit voor een gesprek over hun favoriete tekst en de schoonheid van het geschreven woord.
Bernard Dewulf kiest voor 'Bij Uil thuis' van Arnold Lobel:
Uil dacht aan nog veel meer nare dingen.
En hij huilde en huilde maar.
Al gauw was de ketel vol tranen-water.
“Ziezo,” zei Uil.
“Dat is dat!”
Uil hield op met huilen.
Hij zette de ketel
op de kachel.
Het tranen-water
kookte al gauw.
Uil schonk zijn kopje vol.
Hij was heel tevreden.
“Het smaakt wel
een beetje zoutig,”
zei hij.
“Maar tranen-thee
is toch altijd
weer heerlijk.”
