Aan het Westelijk Front zijn de Geallieerden op twee plaatsen tegelijk een zwaar offensief begonnen. Daarmee komt er een einde aan de relatieve kalmte van de laatste maanden.

Voor de derde keer sinds het front bijna een jaar geleden tot stilstand kwam, vindt er een offensief in Artesië plaats. Zowel Fransen als Britten doen eraan mee. Daarnaast is er de Franse aanval in Champagne, de tweede al dit jaar.

Vorige offensieven hadden weinig of geen succes. De Franse opperbevelhebber Joffre wil opnieuw proberen een einde te maken aan het immobilisme aan het Westelijke Front. Dat immobilisme past helemaal niet in zijn visie op oorlog voeren.

Er zijn nog andere redenen om nu in de aanval te gaan. Het offensief kan een verlichting betekenen voor de Russische bondgenoot, die in moeilijkheden verkeert. De Duitsers hebben de voorbije maanden steeds meer troepen aan het Oostfront ingezet en zouden die nu kunnen terugroepen.

Bovendien zou een Geallieerde overwinning van pas komen om enkele neutrale landen aan de kant van de Entente te doen scharen, vooral op de Balkan.

Generaal Joffre kan hiermee ook zijn eigen geloofwaardigheid vergroten. In Frankrijk neemt de kritiek op de opperbevelhebber toe.

Eén grote aanval vindt plaats in een 25 km brede sector bij Aubérive, ten oosten van Reims. Twee Franse legers, samen 450.000 man, zijn ingezet, meer dan het dubbele van de Duitse troepensterkte in die sector.

De aanval vond plaats na drie dagen artilleriebeschietingen. In de ochtend regende het echter hevig en de Duitsers hadden zich op de aanval voorbereid.

Toch wisten de Franse infanteristen de Duitse linies op meerdere plaatsen te doorbreken. Daarbij maakten ze in één klap 14.000 krijgsgevangenen, maar leden zelf grote verliezen.

De Duitsers houden stand achter een reservestelling. Ongeschonden prikkeldraadversperringen houden een verdere opmars tegen.

Een Frans leger heeft de aanval ingezet ten noorden van Arras. Opnieuw wil men de heuvelrug van Vimy veroveren, een echte natuurlijke verdedigingslijn, die in Duitse handen is.

Ondanks de regen wisten de Fransen het stadje Souchez te veroveren. Daardoor drongen ze door tot in de heuvels zelf, waar nu fel gevochten wordt. Dit alles ten koste van zware verliezen.

Ten noorden van Vimy heeft een Brits leger een aanval ingezet bij Loos, in het mijngebied van Lens. Vlak voor de aanval werd 140 ton chloorgas gelost in richting van de Duitse linies. Het is voor het eerst dat de Britten gebruikmaken van gifgas.

Een Duitse vesting te midden van de kolenmijnen, de Hohenzollern-Redoute, werd veroverd. Maar elders werden de Britten al na een dag teruggedreven.

Ook hier zijn de verliezen verschrikkelijk. De Britse aanvallers zouden de eerste paar dagen 20.000 man hebben verloren. Zelfs twee generaals zijn gesneuveld.

De Bulgaarse koning Ferdinand heeft laten weten dat de mobilisatie van zijn leger niet tegen Griekenland gericht is.

Meteen na de aankondiging van de Bulgaarse mobilisatie zijn de Grieken begonnen hun strijdkrachten preventief te mobiliseren.

Roemenië heeft van zijn kant laten weten niet te mobiliseren, ondanks de gespannen relatie met Bulgarije.

Frankrijk en Groot-Brittannië voeren intussen de drup op Athene op. Ze zouden troepen willen sturen naar Noord-Griekenland om Servië ter hulp te komen en hun positie aan de Dardanellen te verstevigen.

Servië zou dan weer bereid zijn bepaalde grensgebieden in Macedonië aan Griekenland te geven, in ruil voor een Griekse interventie. Er bestaat een verdrag dat Griekenland verplicht Servië te steunen als het door Bulgarije wordt aangevallen, maar lang niet alle Grieken willen zich in de oorlog werpen.

Een en ander leidt opnieuw tot spanningen tussen de Griekse koning Constantijn en zijn eerste minister Eleutherios Venizelos. Venizelos, die sinds vorige maand opnieuw aan het bewind is, kiest duidelijk de kant van de Geallieerden, terwijl Constantijn, een schoonbroer van de Duitse keizer, zijn land neutraal wil houden.

In de haven van Brindisi, in Zuid-Italië, is een pantserschip van de Italiaanse marine ontploft.

De "Benedetto Brin" is volledig verwoest. Meer dan de helft van de bemanning, 454 mensen, zijn omgekomen. Bij de slachtoffers is een admiraal van de Italiaanse marine.

Volgens sommige bronnen is de ontploffing het gevolg van Oostenrijkse sabotage. Maar anderen spreken dat tegen en zeggen dat een ongeluk in de machinekamer de oorzaak is.