Het creatieve lab van… Dominique Leroy: "Ik zou graag iets achterlaten"
Zoals elke week bezoeken we iemands creatieve lab. We proberen uit te zoeken hoe ideeën geboren worden. We volgen de creatievelingen een dag lang, van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat. Vandeweek gaan we langs bij Dominique Leroy (52), ceo van Proximus, zonet nog in het nieuws door een aanvaring met haar voogdijminister De Croo over de Proximus-tarieven. Weet je waar zij de creativiteit haalt om zulk een mastodont te leiden? Onder meer uit joggen.
Wanneer begint een dag voor u?
Mijn wekker staat om zes uur. Ik blijf nog even in bed liggen om naar het nieuws te luisteren, meestal sta ik op om twintig over zes. Ik neem een douche, daarna ontbijt ik uitgebreid met mijn echtgenoot. Dat is voor ons een belangrijk moment. En dan maak ik me snel klaar om te vertrekken naar het werk.
Is dat in de auto?
Ja. Ik woon niet zo ver van het werk. Als ik om halfacht vertrek ben ik om tien voor acht op het werk. Op dit uur kan ik nog snel door Brussel rijden. En dan ben ik om acht uur klaar om erin te vliegen.
En begint u in de auto onmiddellijk rond te bellen?
Soms heb ik een telefonische afspraak. Maar ik probeer dat te vermijden omdat het voor mij ook een moment is om te reflecteren over wat ik ga doen in de dag.
Is uw agenda niet vooraf voorbereid?
Mijn agenda is voorbereid door mijn assistente. Die is meestal enorm goed gevuld. Ik probeer wel ’s morgens een uur of een half uur voor mezelf te hebben. Dat is een goed moment om creatief te zijn, om na te denken over de belangrijke zaken. Ik ben absoluut niet iemand die onmiddellijk mijn mails bekijk. Ik vind dat contraproductief. Ik probeer eerst een aantal strategische documenten door te nemen, waar ik dan fris over kan reflecteren. Ik krijg dan veel sneller de juiste input dan op andere momenten.
Is dat de verhouding: het creatieve werk in een uur ’s morgens en daarna het uitvoerende werk?
Overdag is het inderdaad meestal lopen van de ene meeting naar de andere. Maar wij proberen wel af en toe een langere sessie te hebben, een uur of twee uur, waar we nadenken: hoe gaan we met de toekomst om, met innovatie, wat zijn de technologieën die er aankomen, waarin moeten we investeren? Ik probeer ook veel in contact te komen met de buitenwereld. Zelf gaan speechen bijvoorbeeld. Als je zelf speecht krijg je altijd zaken terug. Gewoon door de vragen die de mensen stellen, of door nadien te spreken met mensen. Ik was onlangs nog op Corda Campus in Hasselt: heel veel jonge entrepreneurs, altijd verfrissend, die met nieuwe ideeën komen, een pitch doen. Dat helpt om bij te blijven, om je creativiteit te stimuleren. Of ik ga een dag of twee naar het buitenland, naar een high level event, bij een leverancier, of bij een ander telco-bedrijf. Kijken hoe zij het doen, waar zij mee bezig zijn. De kunst is om op de hoogte te blijven van wat er gebeurt in de wereld, en om daar niet te snel op te springen want niet alles wordt een echte business opportuniteit. Maar je moet het wel allemaal volgen. In het weekend blijf ik bij door te lezen, of door de Youtube-uitzendingen van Steven Vanbelleghem te volgen. Die komt regelmatig met verfrissende ideeën over wat hij allemaal ziet in Silicon Valley.
U hebt andere mensen nodig om creatief te zijn? Of kan u zich opsluiten en met eigen ideeën komen?
De voedingsstof is voor mij belangrijk: andere mensen, of Youtube, of luisteren of lezen. Het verteren en tot inzichten komen, dat gebeurt met eigen reflectie. Meestal als ik ga joggen. Dan ben ik een uur of anderhalf uur weg. Het eerste half uur is meestal om alle problemen weg te werken, en nadien zie je gewoon dat je geest of je hersenen bezig zijn met alle voedingsstoffen die je hebt gehad te bewerken. Als ik thuiskom heb ik betere inzichten: dàt lijkt mij een goede opportuniteit, dàt moeten we gaan doen. Als ik ga sporten, dat zijn de weinige momenten dat ik alleen ben met mezelf. Dat heb ik gewoon nodig, niet alleen fysiek maar ook mentaal.
Hoe dikwijls lukt dat?
Ik ga minstens ieder weekend joggen, anderhalf uur. Ik probeer ook in de week een keer te gaan. In het buitenland lukt dat veel beter, dan zijn er geen kinderen, geen echtgenoot om mee te ontbijten. Waar ik soms ook reflecteer, dat is op de weinige avonden dat ik thuis ben: op het einde van de avond even in de zetel gaan zitten en nadenken.
Heeft vakantie ook zo een functie, of heeft u geen tijd voor vakantie?
Ik neem wel tijd voor vakantie, dat is belangrijk voor je evenwicht. Ik neem twee weken vakantie. Meestal verre reizen met de familie, dan ben je in een heel andere context, dan ben je in de natuur. Ik ga regelmatig ver wandelen, en sporten, nieuwe culturen en nieuwe mensen ontdekken. We gaan meestal niet naar drukke steden en in sjieke hotels. Eerder in de natuur en in een lodge of een tent. Dat inspireert je ook, op een andere manier. Mijn bron van inspiratie om te reflecteren is de natuur: woestijnen, bergen, lopen in de bossen. Daar kom ik tot rust, en daar krijg ik die inzichten en die creativiteit waar u over spreekt.
Sommigen mediteren om hun hoofd leeg te maken. Is dat iets wat u doet?
Ik heb dat geprobeerd, ik heb zelfs een paar cursussen gehad rond meditatie maar dat lukt mij niet zo goed. Ik ben een vrij ongeduldig iemand. Mij forceren om te mediteren, dat is mijn ding niet. Ik ga dan liever lopen, door het sporten komen mijn hersenen tot rust. Maar gewoon niks doen en mediteren? ik ben waarschijnlijk nog niet oud genoeg om dat te kunnen.
Hoe neemt u moeilijke beslissingen?
Door erover te spreken met anderen. Ik heb nood aan discussie, ideeën toetsen bij anderen. Ik ga niet onmiddellijk beslissen in de discussie, maar ’s nachts ga ik dat verwerken, en de dag nadien kan ik zeggen waar we naartoe moeten.
U zei al dat u ‘s morgens niet naar uw e-mails kijkt. Hoe springt u er mee om?
Ik ben heel gedisciplineerd met mijn e-mail. Ik vind dat een bron van stoornis, en ik probeer daar niet continu naar te kijken. Ik heb een bijzonder goede assistente die door mijn e-mail gaat. Als er dringende zaken zijn, dan stuurt ze die naar mij. Ik lees die meestal ’s avonds thuis. Dat zijn momenten dat je moe bent, en door de e-mails gaan vraagt niet veel moeite. De moeilijke laat ik dan voor ’s anderendaags op het werk, de rest verwerk ik ’s avonds. Mensen die mij nodig hebben sturen mij wel een sms of ze laten een boodschap op mijn telefoon. Ik vind dat e-mail de dag verstoort, de focus en de concentratie.
Dan neem ik aan dat u ook niet zo actief bent op Facebook of Twitter?
Nee, ik heb wel een Twitter-account, maar dan vooral om te lezen wat er gaande is bij anderen. Ik heb ook een LinkedIn-account, om mensen of bedrijven te volgen. Het is niet van mijn generatie: we moeten er mee kunnen omgaan, maar niet zelf zeer actief ermee bezig zijn. Ik heb daar geen tijd voor, ik wil dat ook niet delegeren naar iemand anders, dat is niet authentiek. Als ik iets doe op Twitter dan doe ik het.
Zijn er dingen die u aan uzelf wil verbeteren?
Ik ben iemand die vrij ongeduldig is. Mediteren en zo doe ik niet. Ik moet dat waarschijnlijk nog leren, om meer tot rust te komen, zaken wat langzamer te doen, een beetje meer aan mezelf te denken. Dat komt wel. Ik ben al veel geduldiger dan twintig jaar geleden.
We gaan naar het eind van de dag toe. Wat is het laatste wat u doet?
Ofwel ben ik buitenhuis, in netwerking of zo, ofwel ben ik aan het werken, mijn e-mails zoals ik zei. Maar voor ik ga slapen probeer ik toch even tot rust te komen: de krant lezen, of een boek, meestal maar een paar bladzijden, want dan ben ik moe. Of gewoon een beetje gym, een beetje fysiek ontspannen. Dat is belangrijk, anders slaap ik niet zo goed.
Ik hoor niets over muziek. Is dat geen deel van uw leven?
Ja, muziek is voor mij heel belangrijk. Ik ga regelmatig naar concerten en festivals. Als ik tot rust wil komen luister ik veel naar muziek. Ik ben heel eclectisch in mijn keuze: van klassiek tot zeer moderne pop- of rockmuziek. Ik kan niet meer zonder mijn Sonos en mijn Deezer. We hebben het overal in huis. Mijn gsm blijft wel beneden als ik slaap.
Wat is uw levensmotto?
Proberen nuttig te zijn voor de andere, voor de maatschappij, voor de familie. Het leven is kort, ik zou graag iets achterlaten. Ik ben niet creatief in schilderen of dat soort zaken. Maar ik wil het leven van anderen beïnvloeden op een positieve manier. Dat je iets overlaat aan je kinderen, dat is voor mij belangrijk.
