Wetsdokter Marc De Leeuw overleden: "Ik ben de enige wetsdokter die zijn doodsoorzaak kent zonder autopsie"

Begin april kreeg hij de diagnose: een hersentumor, vierde graad. Ondanks zijn grote geloof in de wetenschap, kan een intensieve behandeling niet baten. Op 19 december is hij thuis bij zijn familie overleden.

VRT-journaliste Machteld Libert had de afgelopen maanden intensieve gesprekken met Marc De Leeuw. Het was zijn grote wens om nog een boek te schrijven voor de toekomst van de forensische geneeskunde. Hieronder vindt u enkele fragmenten.

"Toen ik de crèche Fabeltjesland binnenkwam, die 23e januari 2009, en de steekwonden zag waarmee die kinderverzorgster en de baby’s vermoord waren, wist ik het meteen: het is dezelfde dader die een week eerder Elza Van Raemdonck in Vrasene had vermoord. De graad van overkillen, de plaats van de steekwonden."

Gepassioneerd praat Marc De Leeuw over doodsoorzaken, over wat een dood lichaam vertelt over de dader, over het motief. Gedreven, immer op zoek naar het hoe en het waarom van de dood. "Niet te snel denken dat een lichaam dat uit het water wordt gehaald en water in de longen heeft, zelfmoord heeft gepleegd." De Leeuw is ervan overtuigd dat er te licht wordt omgesprongen met dat oordeel over de dood. 

"Veel te vaak worden overledenen door huisartsen onderzocht. De natuurlijke dood wordt te gemakkelijk vastgesteld. Er moeten veel meer lichamen onderzocht worden, zo niet blijven we erg amateuristisch bezig. Zoveel onopgeloste moorden, zoveel nabestaanden die nooit zullen weten wat er met hun dierbare écht is gebeurd."

Marc De Leeuw is niet de man van de vele woorden. Hij springt niet voor de camera of de microfoon. Hij blijft studeren, dag en nacht beschikbaar voor politie en gerecht. Op oudjaar een verkoold onbekend lichaam in een berm in Wervik, en hij verlaat het oudejaarsdiner. Middenin de nacht een dode in een studentenkot in Gent en hij is weg. Op zoek naar de taal van het dode lichaam, naar de reconstructie van de overgang tussen leven en dood, tussen zijn en niet meer zijn. 

Ook bij moorden waar geen twijfel is over de doodsoorzaak of de dader. "Denk maar aan het doorzeefde lichaam van bijvoorbeeld de peuter Luna Drowart die op 11 mei 2006 door Hans Van Themsche is doodgeschoten tijdens zijn moordtocht door Antwerpen. Het autopsieverslag naast de verklaring van de dader leggen, het zegt zoveel over de geloofwaardigheid van de moordenaar.’ "

Samen met collega Werner Jacobs voert hij de autopsie uit op de verkoolde lichamen van Shana en Kevin, het jonge koppel dat op 2 januari 2010 wordt omgebracht door Ronald Janssen. 

"Dan zijn we begonnen met de radiografieën van de verkoolde lichamen, dan zagen we de kogels zitten. Dan weet je het direct. Je zou ervan schrikken wat een verkoold lichaam je nog kan vertellen over de doodsoorzaak en het moment voor de dood." En zo wordt duidelijk dat Shana en Kevin niet gestorven zijn door de autobrand, maar dat Janssen zijn sporen wou wegwerken.

Marc De Leeuw is ook de gerechtsdeskundige die eind augustus het tentje binnengaat aan de Gentse Blaarmeersen en het tragische levenseinde van het 19-jarige instellingskind Jordy vaststelt. Over de communicatie in deze zaak is hij niet te spreken.

"In deze zaak is de communicatie niet correct verlopen. Een onafhankelijk iemand  moet hierover communiceren: de medical examinor of de coroner, zoals in Groot-Brittannië of in de VS. Hier hangt de communicatie af van de goodwill van de onderzoeksrechter en het parket." De Leeuw heeft concrete plannen om onze forensische geneeskunde anders te gaan organiseren, alleen zal hij dat plan niet meer kunnen uitvoeren.

"Bij het zien van mijn CT-scan op 4 april heb ik zelf mijn diagnose gesteld. De dag voordien was ik nog wetsdokter, urgentiearts en diensthoofd ASZ Aalst- Geraardsbergen, professor forensische geneeskunde. Plots ben je alles kwijt. Je verliest je identiteit. Je bent niet meer de man  van voordien."

Een deel van de hersentumor wordt verwijderd. De bestraling, de chemotherapie en de immunotherapie worden gestart. Marc De Leeuw blijft de afgelopen acht maanden geloven in de wetenschap. Al weet hij als geen ander hoe het in zo’n hoofd kan evolueren. "Hoe vaak heb ik geen hersentumoren aangetroffen bij autopsieën. Dat zijn mensen die je dood vindt en bij wie je niet meteen een doodsoorzaak kan vinden. En dan doe je die hersenpan open en dan zie je die tennisbal zitten."

Marc De Leeuw kent zijn overlevingskansen  "12% overleeft het eerste jaar. Dan moet je al een beetje chance hebben, hé?""

Marc De Leeuw heeft dat geluk niet gekend. Na acht maanden moest hij de strijd tegen de kanker opgeven. "Weet je wat ik het ergste vind aan doodgaan? Dat zijn mijn vrouw en mijn twee dochters. En dat ik mijn kleinzoon niet ga zien opgroeien."