Werknemer Voetbalbond: "Ik denk niet dat iemand wist welke teksten Damso schrijft"
"Ik denk eerlijk gezegd niet dat er iemand wist wat voor teksten Damso schreef." Aan het woord: een werknemer van de Voetbalbond. Met andere woorden: de communicatie en marketingdiensten van de voetbalbond hadden geen flauw benul wie ze geëngageerd hadden.
Was het idee helemaal absurd? Nee. Damso heeft inderdaad een achtergrond die parallel loopt met veel van onze Duivels, is een voorbeeld van succesvolle integratie en is zeker in het Franstalige gedeelte bezig aan een steile opmars. "We vernieuwen ook graag", laat diezelfde medewerker weten. "We willen niet altijd kiezen voor de platgetreden paden." Dat er bij het EK 2016 voor Dimitri Vegas en Like Mike gekozen werd, was hij blijkbaar vergeten.
Intussen waren er in de kranten en op nieuwssites al zoveel "moeders geneukt" en zaten er al zoveel "vuisten in achterwerken", dat er alleen nog een weg terug was. Maar dat zagen ze aan de Houba De Strooperlaan niet in. "Sperma in de ogen". Om het met een tekstflarden van Damso te zeggen.
"Eigenlijk is het al minstens 24 uur duidelijk dat er maar twee opties zijn", laat een voormalig communicatiemedewerker gisterenmorgen off the record weten. "Of je laat de buitenwereld weten dat je het Damso WK-lied afvoert, of je haalt de zanger voor de camera en zorgt ervoor dat hij de gemoederen kan bedaren. Laat hem zeggen dat hij het allemaal niet zo bedoelt en dat hij het WK-lied samen met een vrouw zal zingen." Intussen was de maatschappelijke verontwaardiging te ver gevorderd om de tweede optie nog te overwegen.
In de loop van de (internationale vrouwen-)dag laten vicepremier Alexander De Croo en Liesbet Stevens, adjunct-directeur van het instituut voor de gelijkheid van vrouwen en mannen ook hun afkeuring blijken. Bij het instituut lopen de meldingen binnen. Vaak dezelfde vraag. Waarom kiest de voetbalbond voor een artiest die controverse creëert? Stevens is allesbehalve een voetbalfanaat en toch ziet zij het wél in: "En dat terwijl voetbal net de kracht heeft om ongelooflijk veel mensen te verenigen."
In de namiddag laat ook Proximus CEO Dominique Leroy via haar voogdijminister weten dat ze eist dat de voetbalbond een oplossing zoekt. In haar zog volgen andere sponsors. Iedereen weet intussen hoe dit afloopt. Maar Pierre Cornez, de woordvoerder van de bond, hoort het donderen in Keulen: "Wij zitten dinsdag samen met de sponsors en daarna zullen we communiceren." Alsof deze heisa nog vijf dagen kon blijven sudderen.
Uiteindelijk is het de druk van Kortrijk-voorzitter Joseph Allijns en Club Brugge-voorzitter Bart Verhaeghe die intern te veel wordt. Wat de maatschappij niet kon, lukte die twee wel: bondsvoorzitter Linard overtuigen dat het gezichtsverlies veel groter is als je Damso aan boord houdt, dan wanneer je de samenwerking stopzet. Maar intussen is de schade groot: de helft van de bevolking geschoffeerd, de hoofdsponsors ontevreden en geen WK-lied.
Damso overleeft dit wel. Een talentvolle artiest met een grote schare fans, waaronder Eden Hazard en een paar collega Rode Duivels. In zijn genre zeer gerespecteerd, maar duidelijk niet de ideale figuur om het eenheidsgevoel van de natie nog wat vocaal te versterken. Voor zijn inmiddels officieuze WK-lied is de interesse op zijn zachtst gezegd wel gewekt .
Aan de Houba de Strooperlaan zullen de gevolgen veel langer nazinderen. Bij het blunderende marketingdepartement en de wereldvreemde communicatiedienst zullen er wel koppen rollen na deze heisa en de voetbalbond zal zijn beste beentjes mogen voorzetten om deze imagoschade goed te maken. Gelukkig hebben ze wel een aantal goede benen rondlopen. Maar voorlopig staan die vooral op het veld in plaats van ernaast.