Jessica is al 10 jaar veganist: "Het is soms moeilijk, maar het verbindt en het geeft een houvast"
Als je Jessica ziet, zie je meestal ook een hond in de buurt. Ze is dan ook een hondenfluisteraar. Ik noem het zo omdat ze honden opleidt volgens een ‘positieve’ methode, vooral met belonen. Ze is zacht en heel beslist tegelijk. Allicht omdat ze goed heeft geleerd wat ze wil, en wat ze niet wil. Jessica is al 14 jaar vegetariër en al 10 jaar veganist. Het vlees liet ze staan toen ze in Spanje een verhaal hoorde over stieren die na hun gevecht in de gangen van de arena gewoon doodbloedden. Haar appetijt voor een steak verdween terstond. Vier jaar later leerde ze het veganisme kennen tijdens een lezing. Vegan zijn, dierenleed voorkomen werd een doel op zich.
Deze week vertelt VRT NWS de verhalen van jonge mensen die op zoek zijn naar de zin van het leven. Waar vinden ze die houvast?
Ik heb het niet gezocht, veganisme is op mijn pad gekomen.
Veganisme: het is niet simpel
Een echte veganist worden houdt wel wat in. Je mag niet alleen geen vlees eten, geen zuivel, maar ook geen bijproducten van dieren zoals honing. In het begin ging Jessica vaak naar lezingen. Ze kreeg een buddy toegewezen, die haar leerde hoe je in balans kan blijven zonder de klassieke aanwijzingen van 'Ons Kookboek'. Die al bij al toch voor een soort evenwichtig dieet zorgden.
Zo'n coach was geen overbodige luxe. Voor je gezondheid en gewicht heeft het veganisme voordelen, maar er zijn een aantal mogelijke tekorten die je goed in de gaten moet houden. Je boodschappenlijstjes worden er niet simpeler op. Niet alleen die van voedingswaren.
Er bestaat wel wat onduidelijkheid rond veganisme. Het is niet gelijk aan "vegetarisme plus". Natuurlijk eet je ook geen zuivel, maar er zit een hele filosofie aan vast. Veganisten onthouden zich van elke vorm van uitbuiting of wreedheid tegenover dieren voor voeding zowel als voor kleding of andere accesoires. Het woord werd in 1944 gelanceerd door een Britse voorvechter van dierenwelzijn. Aanvankelijk bedoelde hij vegetariërs die ook geen zuivel eten, maar als snel werd het een woord en een beweging voor dierenwelzijn. De grootste vegetarisch/veganistische organisatie in ons land, EVA*, zag haar ledenaantal in acht jaar vertienvoudigen.
Maar veganisme verbindt je met elkaar
De ommezwaai in je leven is redelijk radicaal. Voor een flexibel iemand als ik lijkt het streng, en daardoor een aparte club. Al moet het gezegd, de vegan restaurantjes komen als mollen uit de grond, supermarkten hebben met vegan producten een nieuwe klandizie ontdekt waar ook mensen op dieet van mee profiteren. De beweging groeit als kool. Jessica heeft dan ook niet het gevoel dat de strenge leer haar isoleert. Integendeel, ze vindt er vrienden en verbondenheid in. Dat krijg je als je idealen deelt.
Dierenwelzijn was ook voor Jessica het doorslaggevende argument. Streven naar dierenwelzijn, deel uit maken van die steeds groeiende veganisten beweging: het geeft een houvast. "Het is een doel op zich", zegt Jessica.
Uit het dal
Voor ze vegan werd was het leven van Jessica niet alleen praktisch simpeler. Het was gewoon compleet anders. Studies project- en event management, daarna vastgoed. Niet bepaald softe sectoren. Het voelde niet goed aan. Eigenlijk wist ze diep van binnen al langer dat het niet bij haar paste en dat ze het deed om andere mensen tevreden te stellen. In avondschool volgde ze een opleiding voor hondeninstructeur. Toen al dierenliefde, altijd al eigenlijk. Maar dat was niet genoeg om soelaas te bieden. Een fikse burn-out duwde haar met de neus op de feiten.
De dokter gaf haar - mentaal - thuisarrest. Jessica moest een hoop ballast verwerken. Van werk en van vroeger. Ze werkte er aan. In een vipasana - een lange stilteretraite - leerde ze dat alles komt en gaat. Dat gaf haar al rust.
Maar na het diepe dal van de eerst periode wilde ze zich stilaan toch een beetje nuttig maken. Mensen leren hoe ze goed met hun huisdieren kunnen omgaan, op dierenmaat dan. Een nieuw project werd geboren: Mr. Gustave.
Sensibiliseren, dat betekent heel veel mensen bewust maken. Leren dat ze ondanks hun goede bedoelingen niet op de juiste manier omgaan met hun huisdieren. Hen bewust maken dat je ook dat moet leren, dat het niet zomaar gaat... Nobel en wel, maar kun je dat alleen? Ben je dan geen Don Quichote?
Kan één klein menske het verschil maken?
Voor ons gesprek liet ik met Jessica een hond uit in het stadspark. Op de omheinde grasveldjes dartelden tamme konijnen. Niet gehinderd door diepgaandere kennis vond ik het alleen maar schattig. "Watership down", weet je wel. Voor Jessica was het tafereel een marteling om te zien. Tamme konijnen aan hun lot overgelaten - die beestjes zijn helemaal niet meer opgewassen tegen het zelfstandige leven... Er onstond een levendige discussie met alle wandelaars op het pad. Pas toen een vaste bezoeker van het park verzekerde dat de dieren ook in de winter genoeg te eten kregen liet ze het idee los de wollige huppelaars niet in veiligheid te brengen.
Dus ja, dat leek wel op een verschil maken.
Overtuigd
Het dal waar Jessica in terechtkwam, dwong haar uiteindelijk op zoek te gaan naar betekenis in haar leven. Zingeving dus. Het veganisme beantwoordt in veel opzichten aan de criteria voor een zingever: een hoger doel dat je deelt met anderen...
En vanaf nu is het bergop!
