Wat staat er op het spel in Watermaal-Bosvoorde?

Met 18 procent sociale woningen zit Watermaal-Bosvoorde ruim boven het Brusselse gemiddelde van 7 procent. En er komen er nog altijd bij. Zo moet eind dit jaar, met de steun van het Brusselfonds Beliris, de renovatie van 44 woningen in het Hector Denis-gebouw aan het Aartshertogenplein afgerond zijn. Toch blijven de wachtlijsten voor een sociale woning bijzonder lang en neemt het aantal leefloners in de gemeente alsmaar toe. In 2012 telde de groene gemeente zo’n 400 leefloners. Dat zijn er zes jaar later meer dan 500, ofwel een stijging van 25 procent. OCMW-voorzitter en kandidaat-burgemeester David Leisterh (MR-GM) beseft dat de toestroom van leefloners op lange termijn onhoudbaar is. “De enige oplossing voor dit probleem is zorgen dat die mensen de weg terugvinden naar de arbeidsmarkt. Samen met de rest van het college heb ik daarom verschillende platformen uitgebouwd die dat proces moeten versnellen. Zo kan iedere leefloner in het Jobhuis een beroep doen op individuele begeleiding in de zoektocht naar werk. Er staat daar onder meer een team klaar dat informatie verschaft over hoe je zelf een eigen zaak kan opstarten.”

Huidig burgemeester Olivier Deleuze (Ecolo-Groen) rekent in de toekomst op meer steun van het Gewest. “In de begroting voor 2020 zullen sociale voorzieningen een nog grotere hap uit het budget nemen. Ik hoop dat de volgende gewestregering daar rekening mee houdt en haar duit in het zakje doet.”

Niet alleen het socialehuisvestingsbeleid, ook de stadsvlucht van gezinnen uit de middenklasse is bij alle partijen een verkiezingsthema. “Er moeten betaalbare woningen komen voor iedereen,” is lijsttrekker Alain Wiard (GH) duidelijk. “Jongeren verlaten vandaag de gemeente omdat de huurprijzen te hoog liggen. Ze overwegen niet eens om een huis te kopen. De volgende legislatuur moeten er meer woningen voor de middenklassers bijkomen. Dat is een absolute prioriteit.”

De vraag is natuurlijk wie na de verkiezingen die uitdagingen het hoofd mag bieden. Deleuze wil zichzelf maar al te graag opvolgen, maar de concurrentie is groot en jong. De kartels MR-GM en PS-SP.A schuiven met respectievelijk David Leisterh en Martin Casier twee dertigers naar voren die een nieuwe wind moeten doen waaien. Maar de jeugdige leeftijd van deze lijsttrekkers kan in het voordeel spelen van Deleuze.

DéFI-voorzitter Maingain is namelijk niet gebaat bij een jonge burgemeester die zes jaar de tijd krijgt om zijn populariteit uit te bouwen. Hij wil het koste wat het kost zijn partij opnieuw in de meerderheid krijgen en rekent daarvoor op stemmenkanon en oud-burgemeester Martine Payfa. Die neemt een afwachtende houding aan en ziet zichzelf niet als dé kandidaat- burgemeester, waarmee ze niet gezegd wil hebben dat ze niet geïnteresseerd is in de job. Het biedt in ieder geval perspectieven voor een coalitie tussen Ecolo-Groen en DéFI, waarbij de sjerp rond het middel van Deleuze blijft. GH kan zo als derde hond in het politieke gat springen en de opkomende talenten Leisterh en Casier een neus zetten.

De inzet

Vijf kandidaten dingen mee naar de sjerp. Eist Martine Payfa (DéFI) na zes jaar afwezigheid opnieuw haar plaats op in het gemeentebestuur? En bijt Olivier Deleuze (Ecolo) in het zand? Of komt het gevaar van de jonge kandidaten van MR-GM en PS-SP.A? En wat met GH dat voor de verrassing wil zorgen?

De Vlaamse schepen

Het is een traditie in Watermaal-Bosvoorde. Er is geen Vlaamse schepen. Het cultuurbeleid voor beide taalgemeenschappen is in handen van Anne Depuydt (Ecolo), maar zij kan zich enkel uitdrukken in het Frans.

Depuydt zelf ziet haar gebrekkige talenkennis niet als een obstakel. “Dankzij de aanstelling van een Nederlandstalige cultuurbeleidscoördinator is er een oplossing gekomen voor het probleem.” Oppositielid Payfa (Défi) treedt haar daarin bij en vindt de discussie overroepen. “Van echte spanningen is hier nooit sprake geweest.  Zelf heb ik nooit problemen ondervonden.”

Lijsttrekkers aan het woord, wie wil wat?

Olivier Deleuze (Ecolo-Groen): ter bevordering van de burgerparticipatie wil de lijst in de begroting een budget opnemen waarmee door de burgers voorgestelde projecten kunnen worden gefinancierd. De uitbreiding van de zones 30 en een transparantere gemeentepolitiek zijn de andere speerpunten.

Martine Payfa (DéFI): een beter gestructureerde burgerparticipatie staat voorop. Verder wil de partij een milieuvriendelijker wagenpark. Daarbij hekelt ze “de ecologisch onverantwoorde houding van een groene burgemeester die schoolbussen op diesel laat rijden”. Tot slot verzet ze zich tegen de bouwwoede van het vorige bestuur met de “betonisering” tot gevolg.

David Leisterh (MR-GM): de verkiezingen staan in het teken van de sociale woonwijken en de hoge werkloosheidsgraad. Om werklozen sneller de weg naar de arbeidsmarkt te doen vinden, pleiten de lijsten ervoor om de activering te versterken. Daarnaast moet de capaciteit van de gemeenschapswacht omhoog en moet de leegstand aan het Keymplein worden aangepakt.

Alain Wiard (GH): CDH verloor deze legislatuur bondgenoot GM aan MR. Onder de noemer Générations Humanistes vond de afdeling zichzelf opnieuw uit. Ze willen dat de burgers, in samenspraak met de gemeente, een budget kunnen beheren. Ook staan de stadsvlucht van de middenklassers, betere fiscale controle van de expats en de grote vraag naar sociale woningen met stip genoteerd.

Martin Casier (PS-SP.A Cause Commune): met een beter georganiseerde burgerparticipatie wil de lijst de kloof tussen arm en rijk verkleinen. Zo hoopt ze een gezondere, socialere en meer diverse bevolkingsmix te creëren. Een betere samenwerking tussen de cultuurgemeenschappen moet daarbij helpen. Daarnaast wil ze de openbare ruimte in functie van ouderen en kinderen herinrichten.

Nog partijen die opkomen in Watermaal-Bosvoorde zijn X²YZ met Fiorenzo Molino als lijsttrekker, NOSVOTES met Patrick George als lijsttrekker en tenslotte PP Parti Populaire met als lijsttrekker Yasmine Dehaene-Modrikamen.