Ik, huiswerk en verkiezingen

De tweede dag van het schooljaar. Op de vraag aan m’n zoontje van zes hoe het op school was, antwoordde Mauro met een ongeveinsde ernst van de hoogste soort: "Ik heb huiswerk, papa". Dat huiswerk bestond er in om met de uitgeknipte letters van het alfabet het woordje ‘ik’ te leggen. Toen ik hem vroeg zijn huiswerk ook eens aan mij te laten zien, zuchtte hij een keer diep om dan met de nodige fierheid nog eens zijn eerste woordje ooit te leggen: ‘ik’.

Wanneer ik door mijn gemeente rijd en alle borden met affiches zie staan op alle mogelijke en onmogelijke plaatsen, moet ik denken aan Mauro’s huiswerk. Elke kandidaat van de verkiezingen probeert op zo’n affiche op geheel eigen wijze het woord ‘ik’ te leggen, die ‘ik’ wat uit te leggen en zo aan de man te brengen. Dat levert originele kunstwerken op van foto’s en slogans die er best mogen wezen, het levert ook andere zaken op...

In ieder geval steekt achter elke affiche een kandidaat die zich wil engageren, vanuit een ideologie, een roeping en een ‘ik’: de eigen persoonlijkheid, wie zij of hij ten diepste is. De kandidaten hebben hun huiswerk gedaan.

Voor het engagement dat kandidaten willen opnemen doe ik oprecht mijn hoed af: politiek is een edele stiel, of zou dat kunnen zijn, of opnieuw kunnen worden. Daarvoor is het aspect van de persoonlijkheid van politici van niet te overschatten belang. Politiek wordt gemaakt door politici. Bij uitstek bij verkiezingen toont de politiek zich als een stiel van, voor en door mensen.

Ook al leven we in een landschap van politieke partijen, mensen stemmen volgende zondag wellicht in de eerste plaats vooral op mensen. Op mensen van hun eigen gemeente. Om die gemeente mooier, netter, veiliger, groener en warmer te maken. Met een gezond financieel beleid als onderbouw en het belang van elke burger als horizon.

Aan wie geven we ons vertrouwen? Dat is de vraag en die wordt beantwoord in het kieshokje.

Volgende zondag heeft in elke gemeente elke burger huiswerk: aan wie geef ik mijn vertrouwen en dus mijn stem? Naast programmapunten van partijen worden ook mensen vergeleken... Als men over dat laatste wat nadenkt, dan is dat best een gevoelige zaak, ja een delicate taak: bij wie kleur ik het bolletje en bij wie niet?

Dat intrigeert. Kiezen is een huiswerk van oordelen over mensen terwijl je niet alle mensen kent, laat staan iemand boven iemand anders wilt plaatsen. Maar het zijn nu eenmaal verkiezingen. Er zullen winnaars en verliezers zijn. En de kiezer heeft altijd gelijk, pleegt men daarbij dan te zeggen.

Het klinkt misschien wat hooggestemd, maar toch: wie zich kandidaat stelt voor verkiezingen, wil via politieke weg gestalte geven aan de roeping om van betekenis zijn in het leven. Dat is een geweldige roeping voor een groots engagement!

Het idealisme dat veel kandidaten kenmerkt, is ongelooflijk. Ik word daar warm van. Net zoals ik met bewondering kijk naar het idealisme van vrijwilligers in het verenigingsleven, in de kerk, in de ziekenzorg en op zoveel plaatsen, is het ronduit fantastisch te noemen dat zoveel mensen volgende week meedoen aan de verkiezingen.

Huiswerk op zondag? Het is van oudsher alvast de uitgelezen dag als het om betekenis en idealen gaat, voorbij het eigen ik...