"Bemiddeling bij vechtscheiding helpt vaak niet"

PXL-onderzoeker Inge Pasteels analyseerde de gegevens van ruim 1.800 vrouwen en 1.600 mannen, die uit elkaar gingen tussen 1996 en 2009. Zowat 55 procent van hen maakte heftige conflicten mee tijdens de scheiding. Iets meer dan de helft van hen slaagde erin de conflicten op te lossen, vaak wel pas na jaren. Een 13 procent bleef in de vechtscheiding hangen, evenveel geraakten er helemaal niet uit en verbraken elk contact. En bemiddeling leek vaak niet te helpen.

Er is vooral een probleem met de definitie van vechtscheiding, zegt Inge Pasteels van PXL: "Stellen die een vechtscheiding doormaken, beschrijven die heel anders dan mensen die het hebben van horen zeggen. Dat maakt het moeilijk om hen te helpen. Want ze praten niet over hetzelfde. Vaak hebben gewezen partners het over heftige emoties terwijl anderen het over feiten hebben."

Professionals kijken er nog anders tegenaan: zij benoemen vooral het getouwtrek om de kinderen, die de dupe worden van het aanhoudende conflict. Dat is nu net wat het zo moeilijk maakt om vechtscheidende stellen te helpen. Men praat niet over hetzelfde."

Het klassieke bemiddelingsproces, met twee samen dus, staat op de helling: "Koppels samen naar een bemiddelaar sturen, helpt vaak niet. Het kan het conflict zelfs doen escaleren. Soms is het beter om maar met één ouder tegelijk te bemiddelen", leert het onderzoek.

Vechtscheidingen werken sterk in op het welzijn van wie gescheiden is. Bij vrouwen wordt vooral het zelfwaardegevoel aangetast, ook wanneer er geen enkel contact meer is met de ex-partner. Als het conflict blijft aanslepen, dreigt zowel bij mannen als bij vrouwen een depressie.

Als hun ex een nieuwe partner krijgt, reageren mannen en vrouwen verschillend: bij mannen stijgt dan hun levenstevredenheid, bij vrouwen niet, zij ervaren een daling van hun zelfwaarde­gevoel.

Pasteels hoopt tegen de zomer een concreet voorstel klaar te hebben voor een standaard hulpverlening in een vechtscheiding.