Jeroen Olyslaegers gaat onder "De Dulle Griet" van Bruegel slapen, een jongensdroom
Een van de meest opmerkelijke evenementen van het Bruegeljaar vindt plaats in het museum Mayer van den Bergh in Antwerpen, de thuisbasis van "De Dulle Griet" van Pieter Bruegel de oude (1525-1569). Jeroen Olyslaegers ontvangt er enkele andere auteurs, kunstenaars, kenners en publiek, om over het werk te praten. Daarna gaat een jongensdroom in vervulling: hij brengt de nacht door onder het wereldberoemde schilderij. Dat zegt Olyslaegers in "Van Gils & gasten".
De belangstelling voor "De Dulle Griet" begon bij Olyslaegers met het gelijknamige album van "Suske en Wiske". De vader van Jeroen was een fan van Bruegel. Hij leerde de schilder en het werk "De Dulle Griet" kennen in de kunstboeken in de bibliotheek van het gezin. Het liet hem niet meer los. Het volgende boek van de auteur van onder meer "Wil" heeft een "wildeman", een personage uit Bruegels schilderij over de strijd tussen vasten en carnaval als held.
Een hoogtepunt van mijn leven
Olyslaegers was erbij eind september in Wenen toen de gerestaureerde "Dulle Griet" werd opgehangen in het Kunsthistorisches Museum voor de grote Bruegel tentoonstelling. Hij noemt dat zonder verpinken een hoogtepunt van zijn leven. Daar komt op 1 maart nog een hoogtepunt bij. Het evenement is uitverkocht. Maar je kan Jeroen Olyslaegers nog horen over Bruegel: hij heeft de audiogids over "De Dulle Griet" in Mayer van den Bergh ingesproken.
Illustrator Sassafras De Bruyn is bekend van het onderdeel "De mooiste herinnering" in "Iedereen Beroemd" op Eén. Daarin maakt ze een tekening terwijl iemand een ontroerend verhaal uit het eigen leven vertelt. Sassafras bezocht ook de Bruegel tentoonstelling in Wenen.
"Bruegel is al lang geleden in mijn werk geslopen", zegt Sassafras De Bruyn. Al 2 jaar is ze bewust met de grote kunstenaar bezig. Volgens haar is Bruegel nooit uitverteld, nooit helemaal ontrafeld, hij leeft, het stopt niet, zijn schilderijen en tekeningen blijven prikkelen. De invloed van Bruegel is duidelijk merkbaar in "De Jager en zijn Hond", haar nieuwste boek.
Die Griet is wel erg dul
Voor Jeroen Olyslaegers zit "De Dulle Griet" vol raadsels. Je blijft ernaar kijken, erover denken, tevergeefs proberen de boodschap op te lossen. Is het een nachtmerrie, een droom? Is de centrale vrouw op "De Dulle Griet" verbijsterd, getraumatiseerd? Er staat veel straatrumoer op het werk, je hoort Bruegel. Maar "De Dulle Griet" merkt het niet...
"De Dulle Griet" is een mysterie, vindt Sassafras De Bruyn, je krijgt geen antwoord, het is veelgelaagd. Wat stelt het voor? Een omgekeerde man-vrouw-verhouding? De 7 hoofdzonden? Die zitten er zeker in, maar nog zoveel meer.
Hopend op een slapeloze nacht
Na de gespreksavond met Wim Helsen, Michiel Hendryckx, Anne-Mie Van Kerckhoven, Tine Meganck en Jan Lampo blijft Olyslaegers dus slapen in het museum. Hij hoopt dat hij vaak wakker zal worden. Sassafras durft dat niet, er zou wel eens een gruwelijk personage uit het schilderij kunnen stappen.
Dat blijven slapen komt overigens ook uit "Suske en Wiske", uit "Het Spaanse Spook", al gaat het daar om een boerentafereel van Bruegel. Een jongensdroom gaat in vervulling.
Bekijk het gesprek met Olyslaegers en De Bruyn uit "Van Gils & gasten" hier:
