Emma Meesseman speelt haar team naar goud, of toch niet? "WNBA kan vrouwen meer betalen, maar wil niet"  

117.500 dollar. Dat is het maximum jaarloon voor vrouwelijke basketbalspelers in de WNBA, de bekendste Amerikaanse basketbalcompetitie voor vrouwen. Ook Emma Meesseman heeft dat bedrag op haar contract staan, teamgenote Kim Mestdagh verdient 42.000 dollar. Voor mannen die spelen in de NBA, is het minimumloon 838.464 dollar, zeven keer meer dan het maximumloon voor vrouwen. 

De loonkloof is op de hele arbeidsmarkt een issue, maar komt des te pijnlijker tot uitdrukking in de sportwereld. "Het gaat hier duidelijk om een gender issue", zegt de Amerikaanse sporteconoom David Berri, specialist op vlak van de loonkloof in de basketbalwereld. 

Het staat buiten kijf dat Emma Meesseman gisteren het verschil maakte in de match tussen de Washington Mystics en de Connecticut Sun. Ze viel tijdens de Finals in voor de ster Delle Donne, en kon de match keren in het voordeel van haar team.

"MVP" of "most valuable player" kreeg ze daarom als titel. "Het ontbrekende puzzelstukje", noemde coach Mike Thibault haar. Samen met teamgenoot Kim Mestdagh en Ann Wauters is ze de enige die daarmee een WNBA-titel op haar naam heeft. 

Maar dat vertaalt zich niet naar de bankrekening van de spelers. "Het gemiddelde loon voor vrouwelijke spelers is ongeveer 75.000 dollar per jaar", zegt Berri. Voor NBA-spelers ligt dat gemiddelde op zes miljoen. 

Logisch, zeggen sommigen, als je de inkomsten van de NBA vergelijkt met die van de WNBA. De jaarinkomsten van de WNBA liggen (minimum) rond de 70 miljoen. Ter vergelijking: de NBA sloot in 2014 een contract met televisienetwerk ESPN van 2,6 miljard per jaar. De inkomsten van de WNBA zijn de afgelopen jaren wel gestegen, met duurdere televisiecontracten, sponsordeals en een overeenkomst met Twitter.

Maar het opvallende is dat de WNBA een veel kleiner deel van hun inkomsten aan spelers uitbetaalt. "Van die 70 miljoen gaat minder dan 20 procent naar het loon van de spelers", zegt professor Berri. Bij de NBA gaat de helft (50 procent) naar verloning.

"De WNBA heeft voldoende geld om hen meer te betalen, maar ze kiezen ervoor om dat niet te doen", besluit Berri. "En dan schermen ze vaak met het verlies dat ze zouden draaien, maar hun totaal verlies komt overeen met het loon van één speler bij de NBA." 

Dat is de spelers van de WNBA ook niet ontgaan. De spelersvereniging van de WNBA stapte uit de arbeidsovereenkomst, die normaal tot 2021 zou lopen. "Een heel team van advocaten" staat nu klaar om een nieuwe deal te onderhandelen, zei Meesseman aan Het Laatste Nieuws.

Het roept de herinnering op aan het Amerikaanse vrouwenelftal, waar 28 speelsters - onder wie vedetten Megan Rapinoe en Alex Morgan - in maart een rechtzaak aanspanden tegen de de federatie USSF wegens genderdiscriminatie.

In andere sporttakken is de loonkloof helemaal anders. In de lijst van bestbetaalde vrouwelijke sporters staan tien tennisters bovenaan, met Serena Williams op één. Het was Billie Jean King die de strijd voor gelijke lonen in tennis opende, door te dreigen om te staken. "Maar vrouwentennis heeft ook een geschiedenis van 50-60 jaar", zegt Berri. En dat maakt een verschil. 

"Als je kijkt naar de geschiedenis van elke sportcompetitie, de NBA, de National Football League of Europese competities, doen die het in het begin allemaal financieel niet goed, en trekken ze weinig bezoekers", zegt Berri. "Fandom wordt doorgegeven van generatie op generatie, en daar heeft de WNBA gewoon de tijd nog niet voor gehad."

"Maar de WNBA groeit wel aan hetzelfde tempo als de NBA zoveel jaar terug, en doet het goed voor een competitie van 20 jaar oud." Daarom, zegt Berri, zou de WNBA beter bekeken worden als een langetermijninvestering. "Ik heb in de geschiedenis van de NBA nooit een moment gevonden dat ze minder dan 40 procent van hun inkomsten aan hun spelers betaalden, zelfs in moeilijke tijden." 

"De media heeft hierin een hoofdrol", zegt de professor. "De spelers hebben niets om te dreigen, omdat vrouwenbasket zo weinig zichtbaar is", klinkt het. "Er is geen financiële dreiging voor de eigenaars als de speelsters zouden staken." En dat idee sijpelt zelfs door tot in Vlaanderen. De nieuwe plannen van de regering luiden als volgt: "We moedigen de openbare omroep aan om inzake sportverslaggeving meer aandacht te hebben voor damescompetities."