Op campagne in Wimbledon: "Dit zijn de meest verwarrende verkiezingen ooit"

De zon schijnt in Wimbledon, maar het is koud wanneer Paul Kohler en zijn team verzamelen aan het metrostation Wimbledon Park. Kohler is kandidaat voor de Liberaal Democraten, kortweg de Lib Dems. Ze verdelen nog snel een pak folders, spelden een geel-zwart rozet op hun jas - de kleuren van de Lib Dems - en zwermen uit over de omringende straten.

Wimbledon ligt aan de rand van Londen, in de verte kan je de contouren van de stad zien liggen. Hier stemde in 2016 meer dan 70 procent van de bevolking tegen de brexit, maar traditioneel stemmen de inwoners hier conservatief. Maar nu de conservatieven onder leiding van Boris Johnson een harde pro-brexitkoers varen, ligt het terrein hier open voor de pro-Europese Liberaal Democraten. 

Paul Kohler is nieuw in de politiek. Hij is een gerenommeerd universiteits­professor en voormalig hoofd van de "London School of Law". Hij opende enkele jaren geleden ook een bar én heeft er een verleden als punkzanger opzitten. Hij stapte in de politiek omdat hij vindt dat het Verenigd Koninkrijk een leidende rol moet spelen in Europa, niet zich eruit terugtrekken, zo staat er in zijn folder. 

Volgens de laatste peilingen maakt Kohler in Wimbledon zeker een kans: de Tory's leiden met 39 procent, op de hielen gevolgd door de Lib Dems met 37 procent. Door het Britse kiessysteem - first past the post - stuurt alleen de sterkste partij iemand naar het parlement. Labour maakt in Wimbledon weinig kans, en dus moet Kohler zowel misnoegde Tory-stemmers als potentiële Labour-kiezers overtuigen om op hem te stemmen. 

"Moeilijk is dat niet", zegt hij overtuigd, "de partijen doen dat in onze plaats. De Conservatieven zijn zo ver opgeschoven naar uiterst-rechts, en Labour naar uiterst-links, dat wij voor veel gematigde kiezers hier een voor de hand liggende keuze zijn. We vragen Labour-aanhangers hier ook om dit keer tactisch te stemmen, de Labour-kandidaat maakt hier nauwelijks een kans, dus kunnen ze beter de Lib Dems steunen." 

Maar van een leien dakje loopt dat allemaal niet. Om te beginnen zijn er in de betere wijken in Wimbledon niet zo heel veel mensen thuis in de namiddag. Veel deuren worden opengedaan door een dame met een Pools of ander Oost-Europees accent die vriendelijk vertelt dat meneer en mevrouw nog aan het werk zijn. 

Aan de deuren die wel opengaan, hoort Paul nog veel twijfels, maar ook weinig animo. "We weten het nog niet", zegt John Duckworth. "Ik heb altijd conservatief gestemd, maar ik ben getrouwd met een Française en we voeden onze kinderen tweetalig op. Ik herken mezelf niet in iemand als Boris Johnson, hij is geen vertegenwoordiger van het land waarin ik wil wonen."

"Stem dan toch voor ons", zegt Paul, "wij staan voor een open en tolerante samenleving." "Ja maar wat als ik daarmee Labour en Jeremy Corbyn aan de macht help?", vraagt John. Hij zucht. "Dit zijn de meest verwarrende verkiezingen die ik ooit heb meegemaakt." Zijn vrouw Céline vult aan: "We moeten voor een lokale kandidaat stemmen, maar het gaat over nationale én internationale thema's. Het is heel moeilijk om dat te splitsen." 

Tussen de campagnemedewerkers van Paul Kohler loopt ook de Nederlandse Klaar Dresselaers, haar beide ouders waren Vlamingen. "Ik woon al 9 jaar in het Verenigd Koninkrijk", zegt ze. "In 2016 mocht ik niet meestemmen in het referendum, maar na afloop was ik zo kwaad en gefrustreerd dat ik toch iets wou doen. En dus ben ik campagne gaan voeren voor de Lib Dems."

Intussen heeft Klaar Dresselaers ook de Britse nationaliteit en mag ze dus wel stemmen. "Los van de brexit denk ik dat Boris Johnson geen goede premier is", zegt ze. "Hij is niet te vertrouwen, hij heeft de afgelopen jaren al zoveel gelogen, ik denk niet dat hij iets goeds kan betekenen voor het Verenigd Koninkrijk."

Een paar huizen verder opent nog een twijfelende dame de deur. "Eerlijk gezegd ben ik het allemaal zo beu", zegt ze tegen Paul. "Ik heb tegen de brexit gestemd, maar van mij mag het nu wel eens afgelopen zijn. Ik denk dat ik voor "Boris" ga stemmen, "he will get it done". 

"Maar het zal niet afgelopen zijn, "he won't get it done", roept Paul Kohler uit. "Als we op 31 januari uit de EU stappen, dan is dat nog maar het begin. We slagen er nooit in om tegen eind 2020 een handelsakoord af te sluiten met de Europese Unie en als de overgansperiode afloopt, dan dreigt er alsnog een brexit zonder akkoord."  

De dame in de deuropening zucht opnieuw. "Laat je toch niet doen, geef het niet op", pleit Paul Kohler. "Ik vrees dat het daarvoor al te laat is", zegt de dame, en de deur gaat dicht. Paul Kohler loopt haar voortuin uit. "Toch blijf ik optimistisch", zegt hij. "Ik geloof er nog altijd in dat ik op donderdag verkozen word. Luister maar naar de uitslagen op 13 december. Ik word het eerste Liberaal Democratisch parlementslid in Wimbledon." Wordt vervolgd.

Beluister hieronder de reportage van Veerle De Vos in "De Ochtend" op Radio 1.