Minister Muylle (CD&V) wil vier extra zorgcentra voor seksueel geweld: "Slachtoffers moeten overal terechtkunnen" 

Op elk moment van de dag kunnen slachtoffers in de "zorgcentra na seksueel geweld" (ZSG) terecht. Daar kunnen ze een beroep doen op traumaverwerking, een medisch en forensisch onderzoek en, als ze dat willen, bijstand vragen van politie en parket. De centra zijn verbonden aan verschillende ziekenhuizen. 

De drie eerste zorgcentra in Gent, Brussel en Luik werden opgericht in 2017 door staatssecretaris Zuhal Demir (N-VA). Uit cijfers blijkt nu dat 7 op de 10 slachtoffers die zich aanmelden bij een zorgcentrum, nadien ook een klacht gaan indienen bij de politie. Een groot contrast met slachtoffers die dat niet doen. Daar stapt amper 1 op de 10 naar de politie. 

Vorig jaar maakte minister van Gelijke Kansen Kris Peeters (CD&V) nog 6 miljoen euro vrij om de drie bestaande centra uit te breiden en drie nieuwe centra op te richten in Charleroi, Antwerpen en Leuven. De uitbreiding is op dit moment nog volop bezig, en de voorbereiding van de nieuwe centra loopt.

Lees verder onder de foto.

Maar partijgenoot Muylle wil nog een stap verder gaan en ervoor zorgen dat slachtoffers overal in het land terechtkunnen. Vier bijkomende centra moeten volstaan, zodat er in totaal 10 centra zijn.

Volgens Muylle is het logisch om die in te delen volgens de 12 gerechtelijke arrondissementen, en niet bijvoorbeeld volgens provincie. Daarom wil de minister een nieuw centrum in West-Vlaanderen, Limburg, Luxemburg en Namen. "Arrondissement Eupen ligt dicht bij Luik, en Waals-Brabant heeft Brussel."

Binnenkort zal de minister met het parlement overleggen om nog 9 miljoen euro extra te voorzien om dat mogelijk te kunnen maken. "Dat slachtoffers dicht bij huis geholpen kunnen worden, verhoogt de kans dat slachtoffers die hulp ook effectief opzoeken", zegt Muylle. 

Volgens de minister is de uitbreiding broodnodig aangezien meer en meer slachtoffers hun weg vinden naar de centra: "In 2017 meldden zich elke dag gemiddeld twee slachtoffers, ondertussen zijn dat er drie per dag."

"Prognoses tonen aan dat het aantal aanmeldingen kan stijgen tot dertien per dag, omdat meer slachtoffers zich naar deze centra zullen begeven doordat het werkingsgebied van de centra wordt verruimd."

Sinds de oprichting werden er in totaal al 2.244 slachtoffers geholpen. De slachtoffers zijn vaak jong: de gemiddelde leeftijd ligt rond de 25 en ongeveer 18 procent van de patiënten is jonger dan 15. 

Het merendeel van de slachtoffers is vrouwelijk, maar er zijn ook mannen die zich komen aanbieden. In het overgrote deel van de gevallen gaat het om slachtoffers van verkrachting. Daarnaast stappen de meeste slachtoffers kort na de feiten naar het centrum. Vaak gebeurt dat al binnen de 72 uur. En die vlugge reactie was een van de doelstellingen van het project: "Een snelle opvang laat toe om de slachtoffers de best mogelijke hulp te bieden en verhoogt de pakkans van de daders."

Groen is ook voorstander van de nieuwe centra, maar wil daarnaast een uitbreiding van het audiovisueel verhoor voor slachtoffers van seksueel geweld. Door het verhoor op te nemen, kan er voorkomen worden dat zij keer op keer hun verhaal moeten herhalen. 

Momenteel is het audiovisueel verhoor al verplicht wanneer minderjarigen het slachtoffer worden van bepaalde misdaden. Maar Groen wil dat nu ook voor meerderjarigen toepassen. Ook de Hoge Raad voor Justitie is voorstander van de uitbreiding. 

"Voor wie 'kwetsbaar' is, kan een magistraat een audiovisueel verhoor al opleggen. De criteria voor kwetsbaarheid zouden duidelijker moeten worden. Ook bij verdachten van seksueel geweld zou het audiovisueel verhoor systematisch toegepast kunnen worden. Uit zo’n opname kan waardevol bewijs gehaald worden", zegt Stefaan Van Hecke van Groen.