Jonge dokter beschrijft in brief huiveringwekkende taferelen in Italiaans ziekenhuis: "Voelt alsof ik op slagveld sta"
"Het is een nachtmerrie. Het voelt alsof ik op een slagveld sta." In een brief aan onze redactie beschrijft een jonge, Italiaanse arts de vreselijke taferelen die hij dagelijks ziet in de Italiaanse ziekenhuizen. In Italië zijn er nu al meer doden door het nieuwe coronavirus gevallen dan in China, waar de epidemie begon.
"Het is een nachtmerrie. Het voelt alsof ik op een slagveld sta. Alleen vandaag al stierven vier patiënten op mijn afdeling. Patiënten worden voortdurend overgebracht naar intensieve zorg of naar de kritieke zone van de crisisafdeling", zo begint de brief die het Radio 1-programma "Achter de Feiten" kreeg van een jonge dokter uit Italië. De man wenst anoniem te getuigen.
Alleen vandaag al stierven vier patiënten op mijn afdeling
Hij is 31 jaar en assistent abdominale chirurgie. Woensdag was zijn eerste dag in een van de corona-crisiscentra in Italië. Om de crisis te bedwingen heeft de Italiaanse volksgezondheid dokters met andere specialisaties en nu ook assistenten opgetrommeld.
Maar het loopt helemaal verkeerd, zo getuigt ook de brief van de jonge arts die beschrijft wat hij allemaal ziet in de Italiaanse ziekenhuizen. "Tientallen patiënten komen uit de spoedafdeling. Je zet hen in de lege bedden die je juist vrijgemaakt hebt, als alles meezit. Patiënten, die mogelijk COVID-19 hebben, worden meteen ondergebracht bij patiënten die al positief getest hebben, want er is geen tijd en er zijn onvoldoende middelen om hen te testen of te wachten op de resultaten."
Je zet patiënten in de lege bedden die je juist vrijgemaakt hebt, als alles meezit
Hij vervolgt: "De patiënten die sterven worden in vreselijke zwarte zakken gestoken en worden meteen naar het mortuarium, en van daar naar het crematorium gebracht. En dat alles gebeurt onder de ogen van de andere COVID-19-patiënten, die wakker zijn en die ademen met de hulp van beademingstoestellen. Die patiënten moeten aanzien wat er binnen de paar uur ook met hen kan gebeuren, want er zijn geen gordijnen die we kunnen dichtdoen om hen deze psychologische marteling te besparen. COVID-19-patiënten sterven alleen, en ze zien het met een ongelooflijke rauwheid op zich afkomen."
Alles gebeurt onder de ogen van COVID-19-patiënten die wakker zijn en die ademen met de hulp van beademingstoestellen
"Aan het einde van een shift moet je de families bellen en hen een update geven, en al te vaak moeten we aangeven waar ze de as van hun geliefden kunnen vinden. Het is ondraaglijk."
Hij eindigt zijn brief met woorden waarin de machteloosheid weerklinkt: "Ik had nooit gedacht dat ik door zoiets zou moeten gaan. Ik voel me verloren, ik ben doodsbang."
Ik voel me verloren, ik ben doodsbang
Het is overigens niet de enige noodkreet die onze redactie krijgt vanuit Italië. Eerder deze week ontvingen we hallucinante beelden uit een Italiaans ziekenhuis. Daarop is te zien hoe alle bedden vol liggen, hoe patiënten op de gang zuurstof toegediend krijgen, en hoe patiënten soms zelfs in een rolstoel moeten zitten, omdat er geen bed meer vrij is. "Een totale instorting van het systeem", noemde Geert Meyfroidt (de voorzitter van de Belgische vereniging van intensieve geneeskunde), het.
Lees hieronder de hele brief van de jonge dokter, eerst in het Engels, dan in het Nederlands:
It’s a nightmare. It really feels like being in a war field. Just today 4 patients died in my unit. Patients are continuously transferred to the critical area of the crisis unit or to the intensive care unit.
Dozens of patients arrive from the ER and you put them in the empty beds that you’ve just cleared with the transfers, in the best option. The suspected COVID19 patients are allocated right away with the frankly positive patients because you don't really have the chance, resources or the time to run the test or wait for its result.
The patients that die are put in horrible black bags and brought immediately to the obituary. From the obituary they're sent right away to the crematorium. It all happens under the eyes of the other perfectly awake COVID19 patients who are still breathing with some respiratory support. These patients are forced to witness what might happen to them within few hours because there are no curtains to pull to avoid this psychological torture. COVID19 patients die alone andthey see it coming with fierce rawness.
At the end of the shift you have to call the families and give them an update, too often it's a notice of where they might find the ashes of their beloved ones. It's excruciating.
I never thought I'd have to live through something like this. I feel lost, I'm terrified.
Het is een nachtmerrie. Het voelt alsof ik op een slagveld sta. Vandaag alleen al stierven vier patiënten op mijn afdelingen. Patiënten worden voortdurend overgebracht naar intensieve zorg of naar kritieke zone van de crisisafdeling.
Tientallen patiënten komen uit de spoedafdeling en je zet hen in de lege bedden die je juist vrijgemaakt hebt, als alles meezit. Mogelijke COVID-19-patiënten worden meteen ondergebracht bij patiënten die al positief getest zijn, want er is geen tijd en er zijn onvoldoende middelen om hen te testen of te wachten op de resultaten.
Patiënten die sterven worden in vreselijke zwarte zakken gestoken en worden meteen naar het mortuarium gebracht. Van daaruit worden ze meteen naar het crematorium gestuurd. Dat gebeurt allemaal onder de ogen van andere COVID-19-patiënten, die wakker zijn en die ademen met hulp van beademingstoestellen. Die patiënten moeten aanzien wat er binnen de paar uur kan gebeuren met hen, want er zijn geen gordijnen die we kunnen sluiten om deze psychologische marteling te vermijden. COVID-19-patiënten sterven alleen en ze zien het met een ongelooflijke rauwheid op zich afkomen.
Aan het einde van een shift moet je de families bellen en hen een update geven, en te vaak moeten we aangeven waar ze de assen van hun geliefden kunnen vinden. Het is ondraaglijk.
Ik had nooit gedacht dat ik door zoiets zou moeten gaan. Ik voel me verloren, ik ben doodsbang.
Bekijk hier het verslag van Het Journaal" over de toestand in Italië en Spanje:
