Camping Vaccin

Mijn huisarts – dokter Aderlating – die van nature een rustig mens is, keek toch maar vreemd op toen ik maandagochtend mijn tent in zijn voortuin begon op te slaan.

‘Is het voor een raadpleging?’ polste hij? ‘Ge weet toch dat ge online moet reserveren?’

‘Nee’, antwoordde ik monter, ‘het is voor een vaccin.’

‘Ik kan u nog niet helpen, Louis,’ zei de dokter met gefronste wenkbrauwen, ‘want het is er nog niet.’

‘Dat weet ik,’ repliceerde ik, geenszins uit mijn lood geslagen, ‘maar áls het er is, zal deze Louis toch op de eerste rij zitten.’

‘Ge doet maar,’ mompelde mijn huisarts, in de overtuiging dat de goesting om in zijn voortuin te bivakkeren snel over zou zijn. Het vroor namelijk stenen dik.

‘Reken maar van yes!’ zei ik terug, terwijl ik een piket in de harde grond hamerde.

Waarop dokter Aderlating zich naar binnen spoedde, waar het lekker warm was en waar een patiënt die leed aan panatarium op hem wachtte.

Des avonds was ik al niet meer alleen. Mijn gebuur Firmin De Bie die mij altijd in alles na-aapt, was al een paar keer quasi toevallig gepasseerd en ineens stond hij daar ook met een zware zak vol kampeergerief.

‘Waar wacht gij eigenlijk op, Louis?’ informeerde hij toen hij zijn legertent naast de mijne had opgesteld.

‘Op het vaccin,’ antwoordde ik naar waarheid.

‘Dan wacht ik mee,’ zei Firmin. ‘Pintje?’

En hij wees op de bak bier die hij had meegebracht.

’s Nachts daalde de temperatuur tot min zeven, maar dat deerde ons niet want wij hielden een vuurkorf brandend en Firmin had al een tweede bak bier laten aanrukken.

Als snel deed via Facebook het gerucht de ronde dat er bij dokter Aderlating vaccins tegen corona te krijgen waren en tegen dinsdagmiddag stonden er al wel tien tenten in de voorhof van de huisarts, plus nog eens drie kampeerwagens op zijn oprit. Er waren al wat sierplanten en een fruitboompje gesneuveld en er lag al een berg afval op het bloembed. Firmin en ik zagen dat met lede ogen aan, net als de dokter zelf, overigens. Hij kwam naar buiten en herhaalde de boodschap dat er nog geen vaccin voorhanden was en dat hij dus nog niemand kon inenten.

‘Ga alstublieft naar huis, het zal wel op de tv komen als het vaccin voor u beschikbaar is,’ riep hij op een toon die toch wel enige misnoegdheid verraadde.

Niemand verzette een voet of een tentpaal.

Des avonds was de Aesculaapstraat amper nog betreedbaar, zoveel tenten en campers stonden er ordeloos opgesteld. Het publiek was ook veranderd. De 65-plussers waartoe Firmin en ik behoren, waren inmiddels in de minderheid. De twintigers en de dertigers die normaliter tot aan de zomer zouden moeten wachten op het vaccin – maar daar geen zin in hadden-, vormden het gros van de kampeerders. 

De sfeer veranderde. De pintjes maakten plaats voor buisjes lachgas. De volksliederen die wij bij het vuur zongen werden overstemd door luide rap en hiphop. Er werd ruzie gemaakt over de volgorde van aankomst. Firmin en ik moesten onze koppositie welhaast manu militari verdedigen, ik met een stevige knuppel, Firmin met zijn loodjesgeweer. Ik was stiekem blij dat hij er toch bij was.

En het kon niet uitblijven: op woensdag verschenen de eerste reportageploegen van de televisiezenders. Al zeker toen er een Chinees was gesignaleerd die van tent tot tent kwam leuren met een “goedkopel” vaccin, made in China. Het bleek te gaan om Valeer Jacobs van het lokale toneelgezelschap “Schijn bedriegt”, die eens de flauwe plezante wilde uithangen. Zijn zogezegde vaccin was een mengsel van diverse onnoemelijke substanties, als u begrijpt wat ik bedoel.

De journalisten van VRT en VTM lieten overigens mij als initiatiefnemer niet aan het woord, maar wel de goed gebekte en fraai gevormde Betty Van Rompaey, die pas een uur eerder haar caravan voor de garagepoort van de dokter had geparkeerd.

‘De jeugd moest voorrang krijgen op de ouderdom,’ verklaarde deze Betty op dreigende toon, ‘en als het moest zou haar generatie het geweld niet schuwen.’

Toen die uitspraak op tv kwam, verscheen ook de politie. Met een bulldozer.

Firmin en ik hebben de voorhof van dokter Aderlating zo goed als mogelijk in zijn originele staat hersteld. Het was dat of een proces aan ons been. En het gerucht doet inmiddels de ronde dat er bij dokter Schedelboring in Oosterlo na het officiële spreekuur vaccins te scoren zijn. Er staat daar al een dozijn tenten, heb ik van horen zeggen.