Aanslepende klachten na coronabesmetting erkennen als "postcoronasyndroom"? "Moeilijk, want elke patiënt is anders"

Ann Li en haar echtgenoot hebben vorig jaar in maart allebei een coronabesmetting opgelopen. Ongeveer een maand zijn ze stevig ziek geweest, maar hun revalidatie is bijna een jaar later nog altijd niet afgerond. Ze worstelen onder andere met spierpijnen, kortademigheid en concentratie- en geheugenproblemen. Ze zijn allebei nog niet aan het werk, maar revalideren nog volop, onder het toeziend oog van hun huisarts. Ann Li ijvert ervoor om die aanhoudende klachten te laten erkennen als "postcoronasyndroom". "Je herstelproces mag niet afhangen van geluk, of de mate waarin je huisarts je revalidatie opvolgt", vertelt ze. 

Revalidatiearts Tina De Corte van het UZ Gent bevestigt dat ze in het ziekenhuis inderdaad veel patiënten begeleidt bij hun revalidatie, maar de erkenning van hun individuele klachten tot een afgelijnd syndroom ligt toch niet voor de hand. 

Bekijk hier het gesprek uit "De zevende dag" tussen Ann Li, die revalideert na een coronabesmetting, en arts Tina De Corte (en lees voort onder de video):

"Het verhaal van Ann Li is herkenbaar: we zien dat veel mensen die besmet zijn geraakt in de eerste golf nog altijd aan het revalideren zijn, zowel mensen die destijds in het ziekenhuis zijn opgenomen als mensen die thuis hersteld zijn", vertelt ze. "Zowel jonge als oudere patiënten trouwens."

"Vanuit onze ervaring kunnen we het voorlopig nog niet over een echt syndroom hebben. Letterlijk elke patiënt heeft andere klachten, en reageert uiteenlopend op het virus. Je kan een syndroom in principe ruim definiëren, dus daarom zijn we wel een grootschalig onderzoek gestart, om te kijken welke fysieke beperkingen coronapatiënten op langere termijn nog kunnen ondervinden."

En dokter De Corte ziet toch al enkele rode draden. "Angststoornissen bijvoorbeeld: dat mensen het moeilijk vinden om met hun blijvende beperkingen om te gaan, en dat ze het moeilijk vinden om zich een toekomstbeeld te schetsen. Verder onderzoek hiernaar is zeker nodig. En verder zijn we afhankelijk van wat de minister hierover beslist."

Ann Li heeft voor de kerstvakantie al aangeklopt bij het kabinet Volksgezondheid. "Ze vertelden me dat ze ermee bezig zijn, maar dat de minister wacht op een rapport dat er pas tegen de herfst zal zijn. Tegen dan ben ik al 1,5 jaar ziek, en mensen uit de tweede golf dan ook een jaar", zegt ze. "De Wereldgezondheidsorganisatie heeft al opgeroepen om dit syndroom te erkennen, en in het Verenigd Koninkrijk is dat al gebeurd. Daar is er een vijfjarenplan opgesteld, en is er veel geld vrijgemaakt voor onderzoek."

Dat België op dit vlak achterop hinkt, wil dokter De Corte niet gezegd hebben. "We zijn voorzichtig, omdat er nog geen eenduidigheid is over de verschillende revalidatiecentra heen. Misschien is het op kortere termijn wel mogelijk om iets meer sessies bij de kinesist terug te betalen?", aldus De Corte. "Er zijn 2 tot 3 kinebeurten per week nodig voor een goed resultaat, en momenteel worden er maar 18 sessies terugbetaald."

Ann Li erkent dat haar coronabesmetting financiële gevolgen heeft. "Die worden helaas niet gecompenseerd, die supplementen en zorgen wegen zwaar door. De erkenning van een syndroom zou voor ons een signaal van de minister zijn, dat hij ons "ziet" als groep. Nu draagt elke patiënt die last alleen. Bij een erkenning zou de focus ook verschuiven van de vraag "is dat wel echt" naar het zoeken naar oplossingen. Veel coronapatiënten worden niet geloofd, door hun omgeving, huisarts of werkgever."

Bekijk hier de reportage uit "De zevende dag" over revalideren in het AZ Delta in Roeselare: