5 jaar na de aanslagen - Vlaamse op iconische foto blikt terug: "Van overal ter wereld kreeg ik vragen voor interviews"

Stefanie was op 22 maart 2016 vertrekkensklaar om vanop de luchthaven van Zaventem terug te vliegen naar Haïti, waar ze al een tijdje voor Artsen Zonder Grenzen werkte sinds dat land getroffen werd door een zware aardbeving. "Omdat mijn koffer te veel woog bij de check-in, ik had te veel chocolade en kaas bij me, was ik even op een bankje gaan zitten om mijn bagage te hersorteren." Ze hoorde een knal met een enorme luchtverplaatsing. "Eerst dacht ik nog dat het misschien een kraan was die omviel, maar al snel volgde een tweede knal, vlakbij. Het was duidelijk: een aanslag."

Beluister hier het volledige gesprek met Stefanie De Loof bij Radio 2. De tekst gaat daaronder voort. 

Snel kroop Stefanie onder een ijzeren bank, met de handen over het hoofd en verstopt achter haar bagage. "Ik dacht dat die terroristen nog gingen rondschieten. Ik hield me voor dood tot het weer rustig werd." Daarna hielp ze de vrouw naast haar en bracht een verband aan. "Plots dacht ik aan mijn moeder, die had me even voordien nog afgezet. Ik heb haar gebeld." En dat is het moment waarop een vrouw uit Georgië de foto neemt. Een foto die zich razendsnel online verspreidt. 

Stefanie is zich daar helemaal niet van bewust totdat haar telefoon opnieuw verbinding heeft.  In het ziekenhuis van Neder-Over-Heembeek, waar ze zich laat verzorgen aan enkele kleinere verwondingen. De berichtjes stromen binnen. De foto komt op alle nieuwssites, van The New York Times, CNN, tot bij de Britse krant The Telegraph.  

Eerst kreeg ze vooral berichten van vrienden en kennissen, later van een pak journalisten. Na een nachtje slapen beslist Stefanie om twee interviews te geven: één keer voor Vlaanderen, één keer voor Wallonië. "Daarna heb ik de trein naar Amsterdam genomen en ben ik vertrokken naar Haïti. Ondertussen bleven er vragen komen van overal ter wereld. Vooral in Nederland wilden ze me graag voor televisie-interviews. In Haïti was het dan weer helemaal anders. Daar werd één dag over de foto gepraat. Daarna was het weer leven en soms overleven. Dat is een andere wereld dan hier."

(Lees verder onder de foto)

"Ik wou absoluut vermijden om een mediafiguur te worden. Ik was bang dat mijn woorden verkeerd gingen gebruikt worden. Het was een hevige en laffe moordaanslag, maar eerlijk gezegd, wat ik in Haïti heb gezien en meegemaakt was veel erger. Dat heeft mijn leven pas echt veranderd. Net door mijn werk voor Artsen Zonder Grenzen sta ik anders in het leven. Ik was absoluut niet op zoek naar media-aandacht, integendeel."

De vrouw die naast Stefanie op de bank zat is een stewardess uit India, Nidhi. Eens hersteld, heeft zij wel de media opgezocht. Stefanie heeft haar achteraf één keer ontmoet in Brussel. "Ik heb dat met veel plezier voor haar gedaan, maar weg van de camera's. Zij had nood aan aandacht en heeft er zelfs een boek over geschreven. Ze zat ook in talkshows over de hele wereld. Ze wilde heel graag alle mensen zien die ze de dag van de aanslag heeft ontmoet, maar voor mij hoefde dat niet."

Voor Stefanie is er niet zoveel veranderd na de aanslag. Het is vooral de impact van de foto die haar beïnvloed heeft. "Ik zet bijvoorbeeld niets over mezelf of mijn dochtertje op sociale media, omdat ik nu besef waar massamedia voor kunnen zorgen. In het begin heb ik grote groepen wat gemeden, ik wacht ook liefst niet in een vertrekhal en ben toch wat alert voor rugzakken of tassen die zomaar ergens staan. Voor de islam op zich ben ik niet kritischer geworden. Door mijn leven en werk kom ik met veel culturen over heel de wereld in contact. Er zullen altijd wel vooral goede en een paar slechte mensen zijn."