IN BEELD - Jaar na explosie Beiroet worstelen slachtoffers met hun littekens: "Ze tonen maar deel van ons verhaal"
Een jaar na de explosie in Beiroet in Libanon worstelen inwoners nog steeds met fysieke en mentale littekens. Fotograaf Tarek Moukaddem bracht drie mensen in beeld die die dag getroffen werden. "Ik wilde laten zien dat hun lichamen nog steeds mooi zijn", zegt Moukaddem. "Hun littekens vertellen het verhaal van ieder van ons."
Exact een jaar geleden ontplofte de haven van Beiroet in Libanon. Meer dan 200 mensen kwamen om het leven en 6.500 raakten gewond. Velen van hen dragen de mentale en fysieke littekens van die dag met zich mee.
Dat wilde fotograaf Tarek Moukaddem, die zelf de impact van de ontploffing nog aan het verwerken is, in beeld brengen. Hij maakte een reeks portretten met slachtoffers van de ontploffing.
Drie personen poseerden met hun littekens voor de lens van Moukaddem. De foto's van make-upartiest en dragqueen Andrea (24, zaakvoerder Serge (47) en model Marie-Thérèse (24) gingen viraal in Libanon.
Bekijk ons Instagramverhaal, daaronder vind je meer foto's:
"Met mijn foto's wil ik mensen laten begrijpen dat mensen een jaar later nog steeds lijden", zegt Moukaddem. "Veel inwoners worstelen nog steeds met posttraumatische stress en rouwen nog om het verlies van hun dierbaren. De fysieke littekens tonen maar een klein deel van het verhaal."
Hun littekens vertellen het verhaal van ieder van ons
"Daarnaast wilde ik mijn modellen laten zien dat hun lichamen nog steeds mooi zijn, wat er ook is gebeurd. Hun littekens zijn een eremedaille van onze dagelijkse strijd, die zij met trots zouden moeten dragen. Hun littekens vertellen het verhaal van ieder van ons."
Ook model Marie-Thérèse (24) worstelt nog met de gebeurtenissen van 4 augustus 2020. "Ik was zwaargewond", vertelt ze. "Ons huis was op 500 meter van de ontploffing. Ik stond aan een raam toen het gebeurde. Ik probeerde me nog om te draaien om te vluchten, maar ik werd door de druk drie meter door de lucht gegooid."
"Ik viel flauw. Toen ik weer bij bewustzijn was, kon ik niet bewegen of opstaan want mijn hele lichaam was bedekt met puin. Toen ik uiteindelijk opstond, herkende ik mijn eigen huis niet meer. Er waren geen ramen of deuren meer."
"Hoe meer ik me probeerde te verplaatsen, hoe meer ik mijn zicht verloor en verstikte", zegt Marie-Thérèse. "Wanneer ik aankwam in het ziekenhuis, had ik al veel bloed verloren. Ik had een snee in een spier, slagader en zenuw. Het glas had ook diepe sneden veroorzaakt aan de achterkant van mijn lichaam."
Ik kon mezelf niet zien zoals vroeger, ik verloor al mijn zelfzekerheid
"Ik heb vier maanden niet kunnen stappen. Ik was getraumatiseerd. Ik kon mezelf niet meer accepteren. Ik kon mezelf niet zien zoals ik dat vroeger deed. Ik verloor al mijn zelfzekerheid. Ik weigerde terug te keren naar mijn dagelijkse routine en levensstijl."
"Het gaat elke dag beter met mij, zowel mentaal als fysiek. Ik omarm mijn littekens en mijn verhaal", zegt Marie-Thérèse. "Mijn littekens maken deel uit van mij. Zonder mijn littekens heb ik het gevoel dat er iets ontbreekt."
"Het is nu wel moeilijker om geworden om werk te vinden in het buitenland. Niet elk agentschap neemt modellen aan met littekens."
