Louwis (18) uit Westende is de jongste meester-molenaar van België

Om zo'n diploma te krijgen, volgden de molenaars een cursus bij het Molenforum. Daarvoor volgden ze 10 zaterdagen les en deden ze 100 uren stage. Het molenaarsambacht vraagt veel stielkennis. Ze moeten kunnen omgaan met water en wind, vertrouwd zijn met de geschiedenis van de molen en hem altijd veilig kunnen bedienen, ook als het stormt. Ze moeten ook voldoende kennis hebben over de verschillende graansoorten, molenstenen, houtsoorten en hygiëne.

Louwis Legon is de jongste molenaar van het land. Hij studeert zijn eerste jaar chemie aan de Gentse universiteit. “Ik kan het nog altijd combineren. Mijn mama is daar wel niet altijd gelukkig mee als ik weer weg ben in het weekend”, lacht hij. Eigenlijk is Legon al 2 jaar molenaar. “Maar nu pas is het officieel. Je moest 16 zijn om aan de cursus te beginnen, maar ik ben binnengeraakt op mijn 15^de.”

Al toen hij 4 was raakte hij gefascineerd door molens. “Ik was altijd al verzot door dingen die draaien. Ik zat mijn boterhammetjes te eten voor een draaiende wasmachine”, lacht hij. Toen in Gistel dan de molen na een lange restauratie werd ingehuldigd, bezocht ik hem en was mijn liefde voor windmolens definitief. Sinds 2008 zit ik elke zondag ergens op een molen.”

Legon werkt met 3 molens in West-Vlaanderen. “In Westende waar ik woon is er geen meer. Die zijn allemaal kapotgeschoten tijdens de oorlog. Die van Gistel is het dichtstbij. Ik help ook nog mee in Ardooie en Klemskerke. En voor mijn stage ging ik ook naar Sluis in Nederland."

De tiener durfde het vroeger niet over zijn hobby te hebben tegen zijn vrienden. “Maar nu neem ik ze zelfs mee. Ik laat ze ook werken, de zeilen optrekken en zo. Ze doen dat echt graag. Het is erg fijn om mijn passie zo te kunnen doorgeven”, zegt hij. Toch wil de jonge molenaar er niet zijn beroep van maken. “Je bent te veel afhankelijk van het weer. Als het 5 dagen niet waait, heb je een week geen inkomen. Het is een belangrijke passie, ik blijf het doen als hobby.”