Snurken is niet alleen vervelend, maar mogelijk ook nefast voor de gezondheid, blijkt uit VUB-onderzoek
Snurken is niet alleen storend, maar kan ook leiden tot verschillende gezondheidsproblemen, zoals hartaandoeningen, obesitas, vermoeidheid, concentratieproblemen en gedragsstoornissen. Dat blijkt uit doctoraatsonderzoek aan de VUB. Daarnaast is het erg belastend voor de bedpartners, omdat de gemiddelde mens ongeveer een derde van zijn bestaan al slapend doorbrengt en bijna 60 procent van die slaap met iemand zijn of haar bed deelt.
Snurken is een typisch vervelend keelgeluid geproduceerd tijdens de slaap en heeft verschillende oorzaken. Algemeen kan je stellen dat ze allemaal veroorzaakt worden door een hindernis in de bovenste luchtweg ter hoogte van de neus- en keel-doorgang. In de meerderheid van de gevallen hebben die te maken met een vernauwing van de neus, zoals bij gezwollen sinussen of hinderend snot bij verkoudheden.
Verder speelt ook de positie van de huig en het strotklepje (epiglottis) bij het slapen een belangrijke rol. Bij mensen met veel vetopstapeling onder de kin, slappe spieren of een verslapt verhemelte, huig en/of epiglottis kan de bovenste luchtweg nauwer worden en zo snurken doen ontstaan.
Miche De Meyer, wetenschappelijk medewerker slaapkliniek/longziekten in het UZ Brussel, doet voor het eerst een poging om het fenomeen "snurken" objectief te definiëren. Er wordt geschat dat ongeveer de helft van de volwassen bevolking wereldwijd snurkt. Dat kan risico's met zich meebrengen, zoals gevaarlijke onderbrekingen van de ademhaling, ook wel apneus genoemd. Tussen de leeftijd van 30 en 69 jaar zijn er zeker een miljard mensen op de planeet die tijdens het snurken last krijgen van zo'n ademhalinghalingsonderbrekingen, en die dus lijden aan het obstructief slaapapneusyndroom (OSA). In de meeste gevallen worden die slaapstoornissen niet gediagnosticeerd.
De vraag is simpel: snurk je en ben je overdag moe? Als het antwoord twee keer ja is, dan is er een probleem
Deze slaapstoornissen kunnen op hun beurt dan weer leiden tot bepaalde gezondheidsrisico's. Zo zouden ze het risico tot hart- en vaataandoeningen, obesitas, vermoeidheid en concentratieproblemen vergroten. Volgens kinderarts Stijn Verhulst, diensthoofd in het UZA, snurkt ook één op de tien Belgische kinderen en leidt dat tot mogelijke gedragsstoornissen.
Bedpartners en decibels
Omdat de gemiddelde mens ongeveer een derde van zijn bestaan al slapend doorbrengt en in bijna 60 procent van die slaap met iemand zijn of haar bed deelt, kan snurken volgens De Meyer ook heel belastend zijn voor je relatie én de gezondheid van je bedpartner.
Ze bestudeerde daarvoor het akoestisch aspect van het snurken: "Het geluidsniveau van het wereldrecord snurken bedraagt volgens het ‘Guinness Book of Records’ 93 dB (decibel), wat vergelijkbaar is met het geluid van een haardroger", zegt De Meyer. "Iemand die rustig in- en uitademt, produceert ongeveer 25 tot 30 dB. Een gemiddelde snurker gaat makkelijk boven de 35dB en bij waarden van 55 dB is er sprake van serieuze geluidsoverlast, niet voor de snurker welteverstaan, maar voor de persoon die met hem of haar het bed deelt."
Het wereldrecord snurken bedraagt 93 decibel, vergelijkbaar met het geluid van een haardroger, een gemiddelde snurker gaat makkelijk boven de 35 decibel
Snurkgeluid wordt als zeer vervelend ervaren omdat het langdurig en luid is. "Hierdoor grijpt de bedpartner vaak naar slaapmiddelen of trekt hij/zij naar een andere kamer, met alle kwalijke gevolgen voor de relatie of voor de eigen gezondheid", vertelt Miche De Meyer. "Aangezien het snurken in hoofdzaak een probleem van perceptie is, was het belangrijk aan te tonen in hoeverre bij de definiëring van snurken rekening moet worden gehouden met de observaties van de bedpartner."
De onderzoekster stelt zich de vraag waarom snurken in de eerstelijnszorg zo weinig wordt gediagnosticeerd. "We moeten veel meer sensibiliseren richting de bedpartner. De vraag voor de snurker zelf is simpel: snurk je en ben je overdag moe? Als het antwoord twee keer ja is, dan is er een probleem."
Uit haar onderzoek blijkt verder dat het gebruik van een mondapparaat, een vrij recente techniek, effectief is voor het verminderen van apneus, maar nog verder moet worden onderzocht in zijn effect op snurken specifiek. "Bovendien moet er meer moeite worden gedaan om snurken bespreekbaar te maken en kan de bedpartner maar best van begin af aan mee betrokken worden bij het oplossen van het snurkprobleem."