Meisje uit Kruisem kon tussen herfst- en kerstvakantie amper naar school: "25 dagen in quarantaine, geen pretje"
Heel wat ouders met schoolgaande kinderen zijn al maanden op de sukkel. Marie D'Haenens uit Kruisem, bijvoorbeeld, kon haar dochter tussen de herfst- en kerstvakantie amper 4 dagen naar school brengen, omdat de quarantaines maar blijven opstapelen. "Nala moest de voorbije weken 25 dagen in quarantaine. Ze is 7 jaar. Afstandsonderwijs is op die leeftijd heel moeilijk en ze mist haar vriendjes enorm", getuigt de moeder op Radio 2 Oost-Vlaanderen.
Binnenkort begint de afkoelingsweek van het onderwijs. Maar heel wat schoolbanken bleven de afgelopen weken ook al leeg, doordat positieve testen en quarantaines elkaar maar blijven opvolgen. Zo ook de schoolbank van Nala uit Kruisem. Het 7-jarige meisje zal tussen de herfstvakantie en de kerstvakantie in totaal slechts 3 en een halve dag naar school zijn gegaan.
Mama uit Kruisem legt uit waarom dochter door reeks quarantaines al 25 schooldagen thuis zit sinds de herfstvakantie
"In ons gezin was eerst 1 iemand besmet en daarna volgden nog 2 anderen. Een klassiek patroon", begint Marie D'Haenens, de moeder van Nala, haar verhaal. "In die periode heeft Nala 8 testen afgelegd die telkens negatief waren. Na de quarantaine en een 9e negatieve test, mocht ze eindelijk weer naar school. Maar de allerlaatste test, ter controle, was dan toch positief. En dus mocht Nala na een paar dagen school alweer naar huis."
Een kind van 7 kan zich uiteraard geen hele dag zelfstandig bezighouden
Het spreekt voor zich dat het geen evidentie is voor zo'n jong kind om zo lang alleen thuis te zitten. "Ik help haar af en toe met haar schoolwerk, maar ik heb zelf natuurlijk ook werk te doen. Dan komt ze al snel aan mijn mouw trekken om een spelletje te spelen. Je kan uiteraard niet verwachten dat een kind van 7 zich de hele dag zelfstandig bezighoudt", zucht Marie.
Groot verdriet
"En je mag niet vergeten: ik spreek hier nu over 25 schooldagen, maar ook in de weekends zien wij niemand, hé", gaat Marie verder. "Nala mist haar vriendjes enorm en praat daar regelmatig over. Een paar dagen geleden is ze zelfs beginnen roepen, omdat ze niet meer alleen wou zijn. Ze heeft daarna een videogesprek gehad met haar klas. Ik had tranen in mijn ogen toen ik zag hoe lief haar klasgenootjes waren. Zij missen haar ook echt."
Nala heeft verlatingsangst en wordt sneller kwaad
Marie kan het allemaal in perspectief plaatsen. "Het is niet het einde van de wereld, dat besef ik ook wel, maar het is toch heel triestig. Het heeft ook een grote impact op Nala. Ze heeft veel verlatingsangst en praat soms terug als een baby. Ze kan al veel beter praten, maar dat is omdat ze zich zo verloren voelt, denk ik. Ze wordt ook veel sneller kwaad en ze vindt het moeilijk om haar maaltafels zelfstandig te leren. Het zal haar wel lukken, want ze is pienter genoeg, maar we zijn allemaal moe."
Het gezin probeert zich nu vooral op te trekken aan de feestdagen. "Doordat we allemaal besmet zijn geweest en gevaccineerd zijn, kunnen we redelijk veilig onze ouders zien. Daar kijken we enorm naar uit. En daarna hopelijk een nieuw semester vanaf 10 januari. Nala heeft een kalender gemaakt en telt de dagen af tot ze weer gewoon naar school kan."
