Congolese rumba op Unesco-lijst van immaterieel erfgoed

"De rumba wordt beschouwd als een essentieel en representatief onderdeel van de identiteit van het Congolese volk en zijn diaspora", schreef Unesco bij de bekendmaking. "Het wordt gezien als een middel om de sociale en culturele waarden van de regio over te brengen", klonk het nog. 

Ook in de Democratische Republiek Congo werd het nieuws meteen positief onthaald. "Deze rijkdom die uit Congo komt en over de hele wereld wordt geëxporteerd, is een van de elementen van onze trots", zei de minister van Communicatie van de DRC-regering Patrick Muyaya.

"Het is de plicht van ons allemaal om de rumba te promoten", voegde hij nog toe. In een andere tweet riep Muyaya op om het event in beide landen te vieren.

De dans werd Nkumba genoemd, wat 'navel' betekent, omdat man en vrouw navel aan navel dansten.  “Het is muziek die zich ontwikkeld heeft vanaf de jaren 50. In eerste instantie in Leopoldstad maar daarna ook in de stad Brazzaville, aan de overkant de stroom”, vertelt Bambi Ceuppens, antropoloog verbonden aan het AfricaMuseum in Tervuren.

“Deze muziek heeft de oceaan overgestoken, samen met de tot slaaf gemaakte mensen", gaat Ceuppens verder. Daarna werd werd de muziek door handelaren met platen en gitaren terug naar Afrika gebracht.

“Het is vooral de Cubaanse muziek die in de vorm van platen is teruggekeerd naar Leopoldstad, die de bewoners daar bijzonder gecharmeerd heeft”, vult Ceuppens aan.  "Omdat de mensen daar er hun eigen ritmes in herkenden”. Op basis daarvan gingen ze dan hun eigen rumba-muziek maken. 

Een van de bekendste rumbaliederen is “Independence Cha Cha” , zowat het volkslied van het Congolese nationalisme. Ook de overleden Congolese zanger Papa Wemba was een van de bekendste vertolkers van deze muziek. Hij werd ook wel de "koning van de Congolese rumba" genoemd. 

In 2016 werd de Cubaanse rumbavariant al opgenomen in de lijst van immaterieel werelderfgoed.