Een Grieks eiland voor haar alleen, toch moest en zou 75-jarige vrouw haar coronavaccin krijgen
De 75-jarige Irene Katsotourchi woont al jaren helemaal alleen op het Griekse eilandje Kinaros. En hoewel ze een rolmodel lijkt voor social distancing, wilde ze toch koste wat het kost een coronavaccin krijgen. Die vurige wens is sinds kort ook ingewilligd.
Ongeveer om de twee weken heeft Irene toch menselijk contact: dan komt de postbode van het naburige eiland Amorgos langs. Tijdens die contacten hamerde de 75-jarige Irene op het belang van een vaccinatie. Een boodschap die niet in dovemansoren is gevallen.
Via de postbode kwam de vaccinatievraag op het bord van de plaatselijke burgemeester terecht. Die aarzelde niet en besliste om de vrouw zo spoedig mogelijk te laten vaccineren.
"Heroïsch" transport
In normale omstandigheden bedraagt de reistijd tussen Amorgos en Kinaros anderhalf uur. Maar de weersomstandigheden zaten niet mee, waardoor het vaccintransport haast heroïsche proporties aannam. "We reisden met een mobiele vaccinatie-eenheid per boot naar het eiland, maar onderweg werden we geconfronteerd met winden van 6 beaufort. Daardoor arriveerden we drie uur later dan gepland bij Irene", zegt burgemeester Lefteris Karaiskos aan de Griekse tv-zender ERT.Â
Irene - die sinds de dood van haar echtgenoot in 2003 helemaal alleen leeft op Kinaros - is blij met haar vaccinatie. De lichte irritatie aan de arm neemt ze er met de glimlach bij. De burgemeester van Amorgos prijst de vrouw voor haar doorzettingsvermogen.
"Het is een boodschap van optimisme. Een boodschap van leven en verantwoordelijkheid voor onszelf en de samenleving. En dan vooral voor kwetsbare groepen en gezondheidswerkers die de afgelopen twee jaar tegen deze pandemie gestreden hebben", besluit de burgemeester.
De 75-jarige weduwe Irene Katsotourchi leeft al achttien jaar alleen op Kinaros, de plek waar ze ook haar jeugd doorbracht, nadat ze geboren was op het nabijgelegen Amorgos. Na haar huwelijk woonde ze met haar gezin op Kalymnos, om uiteindelijk van daaruit naar Australië te emigreren. In 2000 keerde ze met haar echtgenoot terug naar de plek waar ze haar jeugd doorbracht. Nauwelijks drie jaar later, in 2003, zou ze daar alleen achterblijven. Op het eiland beschikt ze over een satelliettelefoon en een televisie. Meestal krijgt ze tweewekelijks bezoek van de postbode. Door de grillige zee kan het soms tot 20 dagen duren tot dat bezoek langskomt.