Studenten gaan straat op in Gent met bank in hand

10 studenten orthopedagogiek gaan volgende week de straat op met een bank in de hand. De Gentse universiteit nam contact op met de organisator van het project "BankContact", Dieter Missiaen. In samenwerking willen ze de studenten een workshop laten doen, met als centraal thema "ontmoeting". In deze sessies leren de studenten vooral te luisteren naar anderen. De laatste tijd door de coronacrisis komt de toevallige ontmoeting minder voor. Daarom wil de organisator met dit project mensen opnieuw dichter bij elkaar brengen. "Ik wil tonen dat ik er ben, dat ik tijd heb en dat ik wil luisteren naar de mensen die voorbij wandelen" verklaart Missiaen. 

De studenten komen volgende week samen in de buurt van de Coupure in Gent. Daar zal de organisator hen uitleg geven over wat de bedoeling is. "Nadien gaan ze elk apart met een bank de openbare ruimte in en spreken ze mensen aan en tonen dat ze willen luisteren", klinkt het bij Missiaen. "Vaak merk je dat het echt deugd doet voor de mensen, zonder dat ze wisten dat ze het nodig hadden", voegt hij er nog aan toe. 

Dieter Missiaen ziet het project als een soort invasie. Volgende week ziet de invasie in Gent er toch iets anders uit dan andere keren. Normaal is het de bedoeling om na zo'n invasie iedereen samen te brengen die op de bank is komen zitten. Na het gesprek krijgt iedereen telkens een kaartje met een tijdstip en een locatie op. Daar zijn ze allemaal welkom om samen te toosten op die ontmoetingen. De toost is telkens met tekst, een glas en violisten. 

"Het initiatief is gegroeid uit een soort van lichte frustratie", vertelt Dieter Missiaen. "Ik vraag mij altijd af wie de mensen zijn die voorbijlopen", klinkt het. Maar als je met zo'n bank onder je arm rondloopt heb je al meteen de aandacht. Mensen vragen zich af wat die persoon gaat doen. Dan spreekt de organisator hen aan en vraagt om bij hem op de bank te komen zitten en een praatje te slaan. "Meestal zijn de mensen in het begin twijfelachtig, maar als ze dan toch even de tijd nemen zitten we soms een halfuur te praten en doen mensen heel hun verhaal", meldt hij. De gesprekken verschillen enorm, soms luchtig en soms heel zwaar. "Zo merk je dat iedereen een eigen rugzakje draagt, bij de ene al wat zwaarder dan bij de ander", vertelt Missiaen. "Maar toch zijn de meesten enorm opgelucht na zo'n babbel."