Kinderen die thuis Limburgs dialect praten, hebben minder problemen met taal op school

"Kinderen die thuis dialect spreken zijn vooral beter in begrijpend lezen en spelling", licht professor Cornips toe. "Het gaat over de periode dat ze dat moeten leren. In die periode scoren ze hoger op gestandaardiseerde toetsen voor heel Nederland dan kinderen die ééntalig Nederlands zijn." Het gaat vooral over talen die veel klankovereenkomsten met elkaar hebben. "Dat schijnt te helpen. In Nederland stemmen de woorden in het Limburgs en het Nederlands voor ongeveer 80 procent met elkaar overeen, dus dan kan je ook als kind zien dat het met elkaar te maken heeft, bijvoorbeeld 'toafel' en 'tafel'. Maar anders wordt het wanneer het verschil erg groot wordt, bijvoorbeeld 'schliept' of 'stropdas'. Hetzelfde geldt voor bijvoorbeeld verschillen tussen het Mandarijn of Arabisch en het Nederland, die zijn ook te groot om die associatie te maken."

Het dialect in het Belgische Maasland lijkt heel erg op dat aan de overkant van de Maas. Dus denkt professor Leonie Cornips dat die makkelijke overname ook voor die taal geldt. "In veel van de Limburgse dialecten wordt een lange ij uitgesproken als een i, terwijl de korte ei wordt uitgesproken als ei. Zo leren de kinderen voor zichzelf al in het dialect een onderscheid maken tussen de korte en lange ei/ij bij het schrijven. Hezelfde voor au en ou, waarbij ou als oe wordt uitgesproken.Voor dialectsprekers wordt het zo eenvoudiger, terwijl het onderscheid voor ééntalige kinderen een gigantisch probleem vormt."

Het Nederlands-Limburgs is ondertussen erkend als officiële taal. Europa heeft een handvest voor regionale talen en minderheidstalen. Nederland heeft dat ondertekend, daardoor zijn het Limburgs, het Nedersaksisch en het Fries gedefinieerd als regionale talen. In Belgisch-Limburg is het dialect alsnog niet erkend.