25ste herdenking voor Kortrijkse parachutisten, die omkwamen in WOII
8 jonge Kortrijkzanen, die tijdens de Tweede Wereldoorlog lid waren van de Special Forces, werden vandaag voor de 25ste keer herdacht. De jongemannen werden gedropt achter de vijandelijke linies en sneuvelden tijdens de actie of nadat ze werden opgepakt door de Duitsers. Vandaag was het een herdenking ‘au grandeur’ in aanwezigheid van chef Defensie Admiraal Michel Hofman en de premier Alexander De Croo.
De Special Forces Group van het Belgische leger, in de volksmond ook wel de paracommando’s genoemd, was aanwezig met een uitgebreid gewapend detachement. De Koninklijke Muziekkapel van de Zeemacht zorgde voor een muzikale noot bij de plechtigheid. Net voor de kransenlegging werd een vredesduif losgelaten voor elke gesneuvelde Kortrijkzaan, die met een parachute achter de linies werd gedropt in de Tweede Wereldoorlog. Ook Alexander De Croo gaf een vredesduif de vrijheid.
Kortrijkse parachutisten
Het verhaal van de 8 Kortrijkzanen die in de Tweede Wereldoorlog naar Engeland trokken om te vechten tegen Duitsland, die ons land toen was binnengevallen, leest als een boek. “Het waren jonge mensen, studenten nog, die koste wat kost door het bezet gebied naar Engeland wilden trekken”, vertelt Raymond Holvoet. “Een aantal onder hen kwam terecht bij het Belgian SAS Squadron, maar andere bleven burger en werden gedropt als agent voor de Special Operation Executive. Ze sneuvelden toen ze opdrachten uitvoerden achter de vijandelijke linies. Het is onze plicht om die jongemannen in eer te houden.”
We betuigen hier niet alleen respect aan de gesneuvelden tijdens de Tweede Wereldoorlog, maar ook aan zij tijdens de gewapende humanitaire acties in Congo in 1960
Reflectiemoment rond Oekraïne
“Prachtig initiatief van Michel Holvoet, de voorzitter van het Kortrijkse herdenkingscomité van de SAS- en SOE-parachutisten”, zegt Luc Astaes. Hij is een ex-officier van de paracommando’s die in 2014 met pensioen ging. “Ik wil met mijn aanwezigheid respect betuigen aan de anciens, die gevallen zijn tijdens WOII en de humanitaire acties in 1960 in het toenmalige Belgisch Congo.” Maar deze plechtigheid is ook belangrijk als reflectie. “Meer mensen beginnen na te denken over wat er allemaal kan gebeuren. Nu wordt een soeverein land als Oekraïne zomaar binnengevallen door een ander land. Heel wat mensen hebben daar vragen bij en maken zich er ook vooral zorgen om.”
