Abdulhamid verloor 23 familieleden bij chemische aanval in Syrië: "Mijn vrouw stierf met onze tweeling in haar armen"
In 2017 was de stad Khan Sheikhoun in Syrië het doelwit van een aanval met saringas. Abdulhamid verloor daarbij in een klap 23 familieleden. VRT NWS-journalisten Rudi Vranckx en Inge Vrancken spraken hem voor de driedelige documentaire "Syrië, de giftige oorlog", over het systematisch gebruik van verboden wapens in Syrië.
“Ik lag samen met mijn vrouw en kinderen te slapen toen de bommen vielen”, begint Abdulhamid. “We schrokken wakker door het geluid van ontploffingen.” Zijn wijk in Khan Sheikoun werd op 4 april 2017 gebombardeerd door de Syrische luchtmacht. Khan Sheikoun ligt midden in rebellengebied, in de noordwestelijke provincie Idlib. “Het was een relatief veilige stad, het front was kilometers verwijderd van het centrum en er was geen militaire activiteit in de stad.”
Abdulhamid vluchtte naar buiten met zijn gezin en vroeg hen om naar zijn ouders te gaan, even verderop . “Ik begon meteen mijn buren te helpen. Toen ik met hen naar de auto ging, zag ik dat ze beefden en dat er schuim uit hun neus kwam. Ik besefte toen pas dat het om een chemische aanval ging.”
BEKIJK - Abdulhamid vertelt het aangrijpende verhaal van de chemische aanval op zijn stad waarbij hij zijn vrouw, zijn tweeling en vele andere familieleden verloor:
Het verlies van mijn familie wordt nog pijnlijker als ik zie dat de dader nog steeds vrij rondloopt en nog aan de macht is.
“Ondertussen vond ik twee van mijn broers dood terug. Er lagen zoveel mensen op de grond, anderen vielen voor mijn ogen neer.” Abdulhamid raakte zelf ook bevangen door het zenuwgas. “Mijn ogen begonnen te branden en ik kreeg geen lucht meer. Het voelde alsof ik verlamd was. Ik dacht dat ik ging sterven.”
De vrouw en kinderen van Abdulhamid werden gedood door het saringas toen ze in een schuilkelder beschutting zochten voor de bommen. Tobias Schneider, analist bij het Global Public Policy Institute in Berlijn, onderzocht de oorlogsstrategieën van Assad. Volgens hem volgt het Syrische leger een bewust patroon: “Burgers die regelmatig gebombardeerd worden, volgen hun instinct: ze gaan schuilen ondergronds, in een kelder of bunker. De chemische gassen gebruikt in oorlogsvoering zijn vaak zwaarder dan lucht en zinken naar beneden. Die stoffen sijpelen dan naar plekken waar burgers vaak schuilen voor de bommen. Je weet na een tijd niet meer waar je moet schuilen. Die onzekerheid is bepalend.”
In totaal kwamen meer dan 90 mensen om het leven bij de chemische aanval op Khan Sheikoun. De beelden van kinderen die een gruwelijke dood stierven, gingen de wereld rond en veroorzaakten internationaal grote verontwaardiging. President Assad ontkent staalhard: “We hebben nog nooit chemische wapens gebruikt.” Volgens Assad en bondgenoot Rusland, dat het Syrisch regime sinds 2015 militair bijstaat, waren de rebellen verantwoordelijk voor de aanval.
De VN en het OPCW, de organisatie voor het Verbod op Chemische Wapens, voerden onderzoeken uit en houden het Syrische regime verantwoordelijk voor de aanval.
“Alles is gedocumenteerd. De OPCW, de ngo’s en de internationale onderzoeksteams bevestigden dat Assad chemische wapens heeft gebruikt. Helaas blijft het resultaat hetzelfde: er is nog steeds geen bestraffing,” vertelt Abdulhamid.
“Hoe ga je verder met je leven nadat je je kinderen, je vrouw en je broers bent verloren,” vraagt Abdulhamid zich af. “Hoeveel pijn kan een mens met zich meedragen? Ik ben heel mijn familie verloren, 23 mensen in totaal. Ik mis mijn kinderen elke dag. Het verlies van mijn familie wordt nog pijnlijker als ik zie dat de dader nog steeds vrij rondloopt en nog aan de macht is.”