Een museum, een boerderij en een natuurgebied: FeliXart-museum in Drogenbos biedt nu totaalbeleving

Het kunstenaarsbestaan is onzeker. Dus dacht de Vlaamse kunstschilder Felix De Boeck (1898-1995): door de week zorg ik voor een stabiel inkomen als boer. En ’s zondags schilder ik. 

Waar zijn tijdgenoten zich lieten inspireren door de stad, haalde De Boeck zijn ideeën voor zijn vooruitstrevende abstracte schilderijen uit het landleven: het landschap, het licht en de natuur die hij uit het raam van zijn zolderatelier kon zien. Daarmee was hij trouwens in de jaren 20 van de vorige eeuw een van de pioniers van de abstracte kunst. 

Lees verder onder de afbeelding:

Bij zijn overlijden in 1995 liet De Boeck een oeuvre van 2000 schilderijen en 1500 tekeningen na, maar ook het landgoed en de hoeve waar hij tot zijn dood woonde. 

Dat oeuvre vond een goed heenkomen in een speciaal daarvoor opgericht museum, de hoeve werd geklasseerd als monument. Het FeliXart-museum floreert al een tijdje, met bijzonder originele tentoonstellingen die veel verder kijken dan het werk van De Boeck, maar er altijd wel een link mee hebben. 

Maar over de bestemming van die hoeve en het landgoed van 5 ha is jarenlang gesteggeld. Eer er geld voor een restauratie en herinrichting op tafel kon komen, moesten drie betrokken partijen het eens raken: de gemeente Drogenbos (eigenaar van de grond), de provincie en de Vlaamse Gemeenschap. In de beste landelijke traditie is daar 15 jaar overheen gegaan.

Lees verder onder de afbeelding:

Maar kijk: het is volbracht. En ook daarbij  gaf het team van FeliXart blijk van spitsvondige en creatieve ideeën. 

Drogenbos is een faciliteitengemeente. Daar wilde men niet de indruk wekken enkel de Vlamingen te bedienen, zoiets ligt politiek gevoelig. Maar thema’s als publieksparticipatie of biodiversiteit zijn universeel. En dan kan er plots meer, zeker als je er lokale verenigingen, scholen en vrijwilligers bij kan betrekken. 

De tuin van Felix is nu een groot natuurdomein, rijk aan biodiversiteit. Er staan nu ecologische volkstuintjes ter beschikking, er is een kruidentuin met een educatief project rond geneeskrachtige kruiden.

Het bakoventje aan de hoeve waar Felix De Boeck nog zijn eigen brood bakte, is helemaal gerestaureerd. En het wordt nu gebruikt voor een “buurtbakkersproject”: amateur-bakkers uit Drogenbos kunnen er brood bakken voor zichzelf of voor evenementen, en tijdens vakantiestages kunnen er pizza’s in gebakken worden.

Toen Felix’ tijdgenoten vanwege het rendement en het gemak kozen voor laagstammige fruitbomen, bleef Felix De Boeck koppig vasthouden aan zijn hoogstamboomgaard. Die is ondertussen beschermd. Kortom: het hele natuurdomein is een ideale plaats om te wandelen met het gezin, of om de handen uit de mouwen te steken in de volkstuintjes. 

Lees verder onder de afbeeldingen:

In de boomgaard lopen trouwens deze zomer twee koeien rond. Het gaat om een ecologisch project waar de inwoners van Drogenbos aan deelnemen: ze zorgen ervoor dat de koeien altijd vers water hebben. Felix zou tevreden toekijken: hij ging met respect en zelfs liefde met zijn koeien om, en in het museum hangt ook een abstract schilderij van een koe.

En daarmee is de link gelegd en de drempel verlaagd: vanuit het domein kan je nieuwsgierig worden naar wat er in het museum te beleven is. 

Lees verder onder de afbeelding:

En de museumbezoeker kan op zijn beurt weer verleid worden om binnen te wippen in de hoeve van De Boeck, en zijn authentiek gerestaureerde schildersatelier of slaapkamer te bezoeken.

Nu musea meer en meer inzetten op erfgoedbeleving, herlanceert FeliXart dus de volledige site. De groene oase in de Brusselse Rand begint een nieuw leven als natuurdomein-annex-museum. Met veel respect voor de levensfilosofie van kunstenaar Felix De Boeck, maar ook met een blik op de toekomst: verbinding, participatie en een lage drempel.