Mag de redactie zeggen dat “nieuwkomers” wijken “veroveren”?

Letterlijk ging het over deze vraag: 

“Er wordt wel vaak naar Brussel verwezen als het toonvoorbeeld van hoe wijken één na één veroverd worden door nieuwkomers.”

Bart Eeckhout van De Morgen vond dat: "De onvoorstelbare intellectuele luiheid waarmee een journalist stommelings in een extreemrechts denkkader stapt"

En een aantal mailers hadden het er ook over. 

"Kunnen de journalisten van de VRT geen cursus taalgebruik volgen. Plaatsvervangende schaamte bij de ondervraging van de Groen voorzitster door Lieven Verstraete."

Lieven Verstraete heeft zich intussen ook verontschuldigd op Twitter.

"Ik was tijdens het gesprek met de nieuwe voorzitters van @groen effe helemaal mijn draad kwijt…  en heb me daar totaal knullig trachten uit te wrikken, in ongepaste bewoordingen.  Heb dat naderhand ook aan betrokkene laten weten."

Maar voor mij is het duidelijk dat Lieven Verstraete uiting probeerde te geven aan de denktrant van anderen. Hij zegt dat ook uitdrukkelijk: “Dat is niet mijn mening, ik zeg alleen dat extreem-rechts daarop kapitaliseert en ook altijd verwijst naar Brussel.” Het is logisch dat je in interviews verwijst naar standpunten, argumenten en narratieven van tegenstanders. De zin van het interview is precies dat studiogasten daar dan op kunnen reageren. Als het voor sommige kijkers niet duidelijk was dat het om een denktrant van anderen ging, is dat ongelukkig, want dat kan niet de bedoeling zijn.

In tegenstelling tot wat de montage die op Twitter rondgaat, suggereert, heeft Lieven Verstraete het antwoord van Groen-co-voorzitter Nadia Naji wel gewoon aanvaard. Hij is er verder niet op doorgegaan. 

Voor alle duidelijkheid: ik vind niet dat de redactie over migratie moet spreken in termen van “veroveren”. De belangrijkste reden daarvoor is dat ik het gewoon niet juist vind. Achter migratie en achter de kosmopolitisering van sommige wijken zit geen georganiseerd complot dat wijken zou uitselecteren om ze te “veroveren”. Dat is niet wat er gebeurt. 

Het is heel menselijk dat stadsbewoners uit bepaalde gemeenschappen - soms - in elkaars buurt willen wonen. Sinds de tweede helft van de 19e eeuw ontstond in New York een wijk die nog steeds “Little Italy” heet. Vandaag is het een toeristische attractie waar het aantal inwoners van Italiaanse afkomst  fel is geslonken. Wel is er nog altijd een groot China Town in New York. Als je daar uit de metro stapt, krijg je zelfs nog in het metrostation opschriften in het Chinees te zien. Dat kan heel bevreemdend zijn voor andere inwoners die dat niet gewend zijn. 

Die bevreemding werkt in alle richtingen. Het is best denkbaar dat een inwoner van Molenbeek zich onwennig voelt in een middenklasse fermettewijk in Steenokkerzeel. En omgekeerd zei Vooruitvoorzitter Conner Rousseau recent nog dat hij zich in Molenbeek ook niet altijd in België voelde.  

Als je de journalistiek iets kan verwijten, is dat ze niet altijd een taal heeft gevonden om over dat gevoel van bevreemding of over samenlevingsproblemen te spreken. Het heeft tijdens mijn eigen carrière trouwens jaren geduurd voor we het woord “samenlevingsproblemen” hadden. De relatieve heisa rond het incidentje in "De zevende dag" bewijst dat we er nog altijd mee worstelen. Maar het antwoord kan ook niet zijn dat er niet over gesproken mag worden, of dat we banbliksems lossen wanneer iemand in een live situatie een denktrant van anderen knullig weergeeft en zich daar later voor verontschuldigt. 

Maar goed, moet de VRT redactie spreken over nieuwkomers die wijken “veroveren”? Nee dus.