Peter Paul en Heleen voeren samen met hun baby's actie in Vlaams Parlement voor betere kinderopvang

Sinds enkele weken zitten er op woensdagnamiddag opvallende gasten in de publiekstribunes van het Vlaams Parlement. Ouders wonen er met hun baby of peuter het vragenuurtje bij. Niet zomaar, maar wel om aandacht te vragen voor de problemen in de kinderopvang. 

Die kinderlijke aanwezigheid werkt al wel eens op de zenuwen. Vorige week stopte parlementslid Jean-Jacques De Gucht (Open VLD) zijn betoog toen een kind op de achtergrond kort krijste. "Ik vind het bijzonder raar dat je kinderen meeneemt naar het parlement, maar het zal aan mij liggen."

De ouders die in het parlement de situatie in de kinderopvang willen aanklagen, hebben zich verenigd in het Crisiskabinet Kinderopvang. Peter Paul Vossepoel is de vader van het kindje dat de beruchte uitspraak bij De Gucht ontlokte. "Ik had daar wel moeite mee", zegt hij in "De zevende dag" op Eén. 

"We zitten in het parlement omdat er te weinig aandacht is voor de opvangcrisis. Er kwam dan ook nog steun voor die opmerking (enkele parlementsleden applaudisseerden, red). Wat ons betreft, bevestigt dat nog maar eens waarom wij naar daar moeten trekken, om het onder de aandacht te blijven brengen."

Er is al op veel andere manieren geprobeerd om de aandacht te trekken, zegt Heleen Struyven. "Virale open brieven, getuigenissen van ouders, tekeningen, Sintbrieven, experts die het in de studio's komen uitleggen. En nog lijkt het niet door te dringen op de plek waar het om draait, bij onze politici."

Struyven is moeder van een zoon van 3 jaar. Tijdens de lockdown merkte ze hoe de kinderopvang onder druk stond. "De begeleiders waren essentieel genoeg om de snottebellen van kinderen te blijven afvegen, maar niet essentieel genoeg om een vaccin te krijgen. Ik zag ook nadien hoe moeilijk het was. Ze kunnen het zich niet veroorloven om een burn-out te hebben, maar ze hebben er wel een."

Vossepoel beklemtoont dat hun actie niet tegen de begeleiders zelf gericht is. "In het eerste jaar dat mijn dochter in de crèche zat, zijn er drie begeleiders vertrokken. Met tranen in de ogen. Ze zeggen dat ze niet in de spiegel kunnen kijken omdat ze niet de zorg en begeleiding kunnen bieden die kinderen nodig hebben."

Sommige politici, onder wie Lise Vandecasteele van PVDA en Celia Groothedde van Groen, uiten openlijk hun sympathie voor de actie van de ouders. Waarbij sommigen zich de bedenking maken dat die actie politiek gestuurd is. "Wij zijn absoluut onafhankelijk", benadrukt Struyven. "Wij zijn geëngageerde mensen die zich zorgen maken. Ik vraag me af, wat zegt het feit dat dat geïnsinueerd wordt, in plaats van dat het over de inhoud gaat?"

Het Crisiskabinet Kinderopvang vraagt een soort Marshall-plan, "net als de sector zelf en de experts", zegt Struyven. "We zetten in op drie pijlers. De eerste is het verlagen van de begeleider-kindratio (het aantal kinderen waarvoor één begeleider maximaal mag instaan, bij ons bedraagt die ratio 1 op 9, red). Daardoor verlaagt de werkdruk. De tweede is een beter loon en betere werkstatuten. De derde is het hervormen van de verschillende opleidingen, die nu zwaar tekortschieten. Daardoor kun je mensen beter uitrusten om hun job te doen, het beroep op te waarderen en carrièreperspectieven te bieden."

De Vlaamse regering heeft 115 miljoen euro extra uitgetrokken voor de kinderopvang. "Dit gaat om het wegwerken van loonsverschillen tussen subsidietrappen", zegt Struyven. "Er verandert niks aan de huidige werkomstandigheden. Er zijn maatregelen nodig die veel verder gaan dan dat." Volgens Vossepoel lijkt de urgentie nog niet duidelijk genoeg. "Dit is iets wat al jaren aansleept, niet iets wat gisteren is ontstaan. Er moeten nu maatregelen genomen worden die perspectief bieden aan de sector en aan de ouders."

Dinsdag houden alle non-profitsectoren een grote betoging in Brussel om hun ongenoegen te uiten. De ouders die actievoeren in het Vlaams Parlement sluiten zich daarbij aan. Ze willen steun uitspreken aan de verzorgenden in de kinderopvang, "die zelf niet aanwezig kunnen zijn", zegt Vossepoel. "We horen nog al te vaak dat de begeleiders niet durven gaan staken omdat ze zich heel verantwoordelijk voelen naar de ouders, en omdat het hen soms verboden wordt."

Het Crisiskabinet Kinderopvang zet intussen zijn actie in het Vlaams Parlement voort. "Er zijn helaas meer dan genoeg ouders die zo boos zijn dat ze kandidaat zijn om naar het parlement te gaan", zegt Struyven. "We zien ons heel erg gesteund", zegt Vossepoel. "We merken dat het een probleem is dat heel veel mensen raakt, van verschillende politieke strekkingen. Daarom willen we op deze nagel blijven kloppen omdat we dit enorm belangrijk vinden, en we zien de oplossingen nog niet meteen in de buurt."