Dora is een bewust alleenstaande moeder: "Het is mooi, maar ook intens en dat zal het blijven"

Het is duidelijk als we bij Dora (*) over de dorpel stappen: in dit huis woont en speelt een kind. Lego-blokken, auto's en boekjes verspreid over de ruimte zijn het onweerlegbare bewijs. "Gisteren is hij vier jaar geworden", zegt ze glunderend. "Vier jaar geleden zag het hier helemaal anders uit, maar ik zou het niet meer anders willen."

Dora was 35 toen haar biologische klok begon te tikken. "Ik had geen relatie meer en ik stelde me voor hoe het is om BAM te zijn. Ik informeerde me goed, maar de beslissing stelde ik steeds uit: jobopportuniteiten, reizen, me financieel veilig stellen, bedenk het. Tot ik echt bang was dat er een medisch probleem zou opduiken en dat ik spijt zou krijgen als ik het niet deed. Toen ben ik ervoor gegaan."

Dora hakt de knoop uiteindelijk door op haar 38e. Ze stapt naar een fertiliteitscentrum waar ze gescreend wordt. "Daar werd ik pissed van. Ik moest goedgekeurd worden voor het moederschap en uitleggen waarom ik geen lief had."

Omdat Dora eerder geen eitjes had laten invriezen, werd ze geïnsemineerd met het sperma van een anonieme donor. "Ik vond dat heel heftig. Ik moest zelf het sperma gaan ophalen in een labo. Je krijgt daar een soort NASA-pakketje van een back to the future-professor in een witte jas. Daarmee mag je dan de file in. Raar hoor."

Dora koos bewust voor een anonieme donor, iemand waar ze niets van weet en kan weten. "Het moest heel helder zijn. Ik besef wel hoe egoïstisch die keuze is. Je draagt zoveel mee van je voorouders. Iemand ontzeggen te weten waar hij vandaan komt, dat is heftig. Daarom is dat proces zo moeilijk, ik hoop op vergeving."

Na drie mislukte inseminatiepogingen schakelt ze over op IVF (in-vitrofertilisatie). Daarbij wordt een eicel buiten het lichaam van de vrouw bevrucht met één of meerdere zaadcellen en daarna ingeplant. Dit keer lukt het wel. "Een klein jaar na de opstart van mijn traject kreeg ik Jelle."

"Ik was best zenuwachtig om mijn familie te vertellen wat ik wilde doen, maar ik heb veel steun gekregen van mijn ouders, zus en broer, en de rest van mijn familie. Mentaal en op allerlei praktisch gebied. Het is zo fijn om te voelen dat mijn zoon deel uitmaakt van een groter en stabiel geheel. Qua vaste waarde heeft hij per slot van rekening alleen mijn familiekant."

Of Jelle een papa mist, laat Dora in het midden. "Hij zegt soms dat hij geen papa nodig heeft, maar soms denk ik dat het goed zou zijn voor hem om een man in huis te hebben. Familie vervangt geen vader hé, ook al omring ik hem met vaderfiguren."

Zelf heeft ze nooit een man gemist tijdens haar zwangerschap. "Maar na de bevalling kwam dat wel. Je ligt daar op een kraamafdeling waar alles huisje weltevree is met een mama en een papa, terwijl ikzelf een keizersnede had ondergaan in het bijzijn van mijn moeder en mijn zus."

Voor een nieuwe relatie staat Dora open. "Zeker, graag iemand met levensvreugde. Anderzijds wordt het steeds moeilijker om iemand toe te laten in de intimiteit van ons gezinnetje. Wanneer introduceer je die hé? Je kind zal die toch een beetje als een vader beschouwen. Dus ja, die man moet een meerwaarde zijn in ons leven. Want wij zijn zo al gelukkig samen."

(*) Dora is niet de echte naam van deze bewust alleenstaande moeder. Ze wenst anoniem te blijven uit discretie voor haar kind. Haar naam is bekend bij de redactie.

In september 2022 getuigden Kristien (bewust alleenstaande moeder) en Phyline (dochter van een bewust alleenstaande moeder) in "Het kwartier". Herbeluister onze podcast hier (vanaf minuut 5):