Pianist Lukáš Vondráček, winnaar Koningin Elisabethwedstrijd, te gast in Flagey: "Die week in afzondering was een beloning"

Een historisch moment in de lente van 2016: Lukáš Vondráček die met het derde pianoconcerto van Sergej Rachmaninov "Rach 3" de Koningin Elisabethwedstrijd wint. Vondráček (36) speelt hetzelfde concerto op het vierdaagse festival Flagey Piano Days in Brussel. We vieren dit jaar namelijk de 150e verjaardag van Rachmaninov.

In Flagey wordt ook de film “The Chapel” van Dominique Deruddere getoond, die zich afspeelt in de Koningin Elisabeth Muziekkapel, de plek waar de 12 finalisten een week in afzondering doorbrengen om een volledig nieuw muziekstuk in te studeren. Zoals Lukáš Vondráček in 2016. De wereldberoemde pianist was samen met regisseur Dominique Deruddere te gast in "De afspraak".

Lukáš Vondráček was een wonderkind, met een eerste concert op zijn 4e, een eerste internationale tournee toen hij tien was en een optreden in de Carnegie Hall in New York, “het mekka voor klassieke musici”, als 16-jarige. 

“De Koningin Elisabethwedstrijd is waar je van droomt als kind,” zegt Vondráček. De overwinning heeft hem veel concerten bezorgd, maar anderzijds hebben toeschouwers dan ook meer verwachtingen. “Mensen kijken dan anders naar je. En je hebt niet altijd een topdag, als je maar enkele uren voor een concert bent ingevlogen.”

“De klassiekemuziekwereld is erg competitief,” zegt Lukáš Vondráček, “het is een kleine bubbel met ambitieuze en competitieve leraars én ouders.” Precies daarover gaat “The Chapel” van Dominique Deruddere. “Wat doen mensen met hun kinderen om hùn dromen te verwezenlijken?” vraagt de regisseur zich af. “Het is onnatuurlijk in onze maatschappij om altijd te moeten excelleren. Constant druk te ervaren om de beste te zijn. Het is toch ook soms prettig om op een steen te zitten vissen?”

Lukáš Vondráček heeft warme herinneringen aan de week in afzondering in de Muziekkapel. “De Koningin Elisabethwedstrijd duurt vijf, zes weken. Al die rondes, de tijd daartussen, het vele wachten: dat is erg stresserend. Die laatste week was een beloning. Een unieke ervaring om alleen te zijn met je gedachten en de muziek. Dat is wat we nodig hebben als kunstenaars: solitude en space, het alleen-zijn en de ruimte.”

Bovendien ging het er redelijk gemoedelijk aan toe in de Muziekkapel, herinnert Lukáš Vondráček zich. “Er waren twee, drie kandidaten van de 12 die zich afzonderden en tot 4 uur ’s ochtends repeteerden. Die gingen voor de overwinning!” Maar met de anderen had hij veel contact. “We smokkelden wat wijn naar binnen; we probeerden ervan te genieten. We zijn nog altijd vrienden.”

Is muzikaal talent een vloek, zoals dat naar voren komt in “The Chapel”? Lukáš Vondráček: “95 procent is hard werken, niet alleen op je instrument, maar je moet je verbeelding trainen en veel invloeden verkennen. Het is geen job, het is een manier van leven. Ik heb geluk dat ik mag doen wat ik graag doe. En als je het in je hebt, dan is het een genot én een plicht om het te delen. Muziek is er om ons te verbinden en te helen.