Ruitenwasser Stephaan Du Lion veroordeeld tot levenslang voor moord op 4 vrouwen in de jaren 90
Stephaan Du Lion is veroordeeld tot levenslange opsluiting, voor de moord op vier vrouwen in de jaren 90. Gisteren werd hij door het assisenhof al schuldig bevonden. De volksjury en de rechters volgen - na meer dan 4 uur beraadslagen - de openbare aanklager, die geen verzachtende omstandigheden zag en vroeg om de maximumstraf op te leggen.
Met de bekendmaking van de straf, komt een einde aan het proces dat bijna twee weken duurde. Over de schuld van Stephaan Du Lion bestond geen discussie. De man had eerder al bekentenissen afgelegd en zijn advocaten hadden aan de assisenjury gisteren laten verstaan dat er gerust "ja" mocht worden geantwoord op de schuldvragen. Dat is toen ook gebeurd.
Over welke straf Du Lion zou moeten krijgen, daarover moest vandaag nog worden beslist en bestond er wél discussie. Volgens de strafwet riskeert de veroordeelde Du Lion maximaal levenslang. Dat is ook wat de openbare aanklager vorderde "omwille van de gruwel, het aantal feiten en de persoonlijkheid van Stephaan Du Lion".
"Ik zie geen verzachtende omstandigheden, integendeel", klonk het. Maar de advocaten van Du Lion zagen wel verzachtende omstandigheden. Ze verwezen onder meer naar zijn moeilijke jeugd en zijn erg gewelddadige vader.
"Seriemoordenaar in wording"
"Deskundigden hebben bevestigd dat psychopate kenmerken genetisch kunnen worden doorgegeven. En Du Lion werd geboren in een omgeving van intrafamiliaal geweld. Daar kon hij niets aan doen", zeiden de advocaten van Du Lion in hun pleidooi. De combinatie van genen en een problematische opvoedingssituatie zagen zij als de "perfecte storm" voor een "seriemoordenaar in wording". Ze wezen er ook op dat Du Lion moorden bekend heeft die niet meteen aan hem konden gelinkt worden, wat voor een doorbraak in die onopgeloste zaken zorgde. "Een bekentenis is de meest pure vorm van medewerking."
"Als u Du Lion levenslang geeft, dan bent u uw signaalfunctie uit het oog aan het verliezen", richtten de advocaten van Du Lion zich tot de volksjury. "Dat is namelijk dezelfde straf die Hans Van Themsche heeft gekregen, voor moorden met de verzwarende omstandigheid van racisme. Dat is dezelfde straf die Ronald Janssen kreeg, een kernpsychopaat die nooit bekend heeft.”
De openbare aanklager vroeg om Stephaan Du Lion wel te veroordelen tot levenslange opsluiting. "Ondanks de trauma's uit hun jeugd, staan de zussen van Stephaan Du Lion wel normaal in het leven", gaf de aanklager aan. "Ik erken dat hij niet is opgegroeid in een goed nest en dat dat een verklaring is voor zijn gedrag. Maar dat impliceert voor mij niet dat hij automatisch met verzachtende omstandigheden moet beloond worden."
Na de eerste moord in 1992, doodde Du Lion nog drie andere vrouwen. En hij bleef nadien jarenlang onder de radar. "Voor mij is zijn krediet op dit ogenblik absoluut opgebruikt", zei de aanklager. "Du Lion kan geen verzachtende omstandigheden inroepen. Daarvoor heeft hij drie moorden te veel gepleegd."
"U heeft de deur voor uw slachtoffers onherroepelijk dichtgetrokken"
De volksjury en de beroepsrechter zijn dus de openbare aanklager gevolgd en hebben geen verzachtende omstandigheden aanvaard. "De 4 slachtoffers werden geconfronteerd met uitermate zwaarwichtig, nietsontziend en predatorisch geweld", zei de rechter in het arrest.
"Een slechte jeugd leidt niet automatisch tot seriemoordenaarschap. Het niet aanvaarden van de schrijnende opvoedingscontext als verzachtende omstandigheid is ingegeven door de ernst en omvang van de bewezen verklaarde feiten. En de immense impact die ze hebben gehad op het leven van zoveel mensen."
De assisenvoorzitter richtte zich ook persoonlijk tot Du Lion, die tijdens het voorlezen van de straf - zoals gebruikelijk - moest rechtstaan en schijnbaar emotieloos voor zich uitstaarde. "Zelf hebt u het proces gemaakt van 4 vrouwen die u nooit iets in de weg hebben gelegd. De maatschappij heeft u anders behandeld. U hebt een proces gekregen waarin u tal van kansen zijn geboden." Wat later kwam de rechter ook terug op het feit dat Du Lion beweerde zich amper details te herinneren van de moorden. "U heeft besloten om over heel wat zaken te zwijgen. Dat is uw recht, maar daarmee heeft u mensen beroofd van de antwoorden die ze zochten."
Levenslang betekent niet noodzakelijk dat de sleutel van de cel nu definitief wordt weggegooid voor Stephaan Du Lion, verduidelijkte de rechter. Na 15 jaar opsluiting kan de veroordeelde vragen om vervroegd vrij te komen, onder voorwaarden. Du Lion kan dat een eerste keer aanvragen in oktober 2033 (de man zit al 5 jaar in voorhechtenis), al zal het uiteraard afhangen van onder meer zijn gedrag of de strafuitvoeringsrechtbank daarop zal ingaan. "De deur wordt dus niet onherroepelijk dichtgetrokken voor u. Iets wat u wel hebt gedaan voor uw slachtoffers."
BEKIJK - Een opvallend moment waarbij de advocaat van de moordenaar de nabestaande van een slachtoffer een knuffel geeft:
Doorbraak door DNA, jaren na de feiten
Stephaan Du Lion (geboren in 1964) was als prille twintiger al eens veroordeeld geweest voor twee aanrandingen en later volgden nog veroordelingen voor slagen en verwondingen. Hij was ruitenwasser van beroep en is op die manier in aanraking gekomen met drie van zijn vier moordslachtoffers.
Dat Stephaan Du Lion uiteindelijk nog veroordeeld kon worden in de vier moordzaken, is opmerkelijk. Zijn eerste slachtoffer, Ariane Mazijn, vermoordde hij al in 1992. Een jaar later volgde de moord op Lutgarda Bogaerts en nog een jaar later werd Maria Van Den Reeck gedood. Zijn laatste moord, voor zover bekend, pleegde Du Lion in 1997 op Eve Poppe.
De zaken bleven onopgelost en werden "cold cases", tot in 2017. Twee jaar ervoor had Du Lion een DNA-staal moeten afstaan nadat hij veroordeeld werd voor poging tot diefstal. Dat staal kwam in de DNA-databank van veroordeelden terecht en gaf een match met een DNA-staal uit het onderzoek naar de moord op Ariane Mazijn. Uiteindelijk bekende Du Lion de moord op vier vrouwen.
- Werkt als serveerster in de horeca.
- Heeft een diploma schoonheidsspecialiste.
- Wordt beschreven als een goedlachse, sociale en behulpzame vrouw.
- Vermoord op 17 juni 1992. Gewurgd met een elektriciteitssnoer en doodgestoken.
Op 17 juni 1992 wordt Ariane Mazijn (30) dood teruggevonden in haar appartement aan de Mechelsesteenweg in Antwerpen. Ze is gewurgd met een elektriciteitssnoer en heeft verschillende steekwonden.
Al vrij snel gaat het gerecht ervan uit dat Ariane de dader zelf heeft binnengelaten, want er zijn nergens sporen van inbraak. Speurders spreken met haar buren en kennissen en heel wat mensen staan een DNA-staal af, telkens zonder resultaat.
Jarenlang wordt de toenmalige vriend van Ariane verdacht van de moord. Hij ondergaat zelfs een test met een leugendetector en een verhoor onder hypnose, maar er worden geen bewijzen gevonden die hem linken aan de moord.
Wat het gerecht op dat moment nog niet weet, is dat Du Lion op de dag van de moord bij Ariane is geweest. Hij werkte af en toe voor haar als ramenwasser en had aangebeld om water te vragen.
- Werkt als bediende bij Pidpa, de leverancier van drinkwater.
- Woont nog bij haar ouders maar is erg zelfstandig en gaat vaak alleen op reis.
- Vermoord op 10 juli 1993. Ze is gewurgd met een snelbinder.
Ongeveer een jaar later vindt de onrustwekkende verdwijning van Lutgarda Bogaerts (28) plaats. De vrouw vertrekt op 10 juli 1993 thuis met de fiets en keert niet meer terug. Haar vader is ongerust en waarschuwt de politie.
Getuigen vertellen dat ze Lutgarda nog zagen fietsen langs het Albertkanaal, maar niemand merkt op dat Du Lion daar óók fietste.
Op 12 juli worden het lichaam en de fiets van Lutgarda gevonden aan een smal padje, langs het jaagpad in Oelegem. Ze is gewurgd met een snelbinder en haar handen zijn op de rug gebonden met een andere snelbinder.
Een man die toevallig vlak bij de plaats van het delict zat te vissen, wordt aangehouden. Hij is verdacht omdat hij in het verleden al veroordeeld werd voor aanranding. Drie jaar later wordt hij buiten verdenking gesteld.
- Werkt als schoonmaakster en in bars.
- Gescheiden met een zoon.
- Geen gemakkelijk leven, maar wordt gezien als een warm iemand.
- Vermoord op 24 november 1994. Gewurgd met een elektriciteitssnoer.
Weer een jaar later, op 9 december 1994, vindt de politie het lichaam van Maria Van Den Reeck (46). Ze wordt dood aangetroffen in haar appartement op de derde verdieping aan de Stenenbrug in Borgerhout. Rond haar hals zit een elektrisch snoer van een krultang.
Buren verklaren dat ze Maria al drie weken niet meer gezien hebben. In haar brievenbus ligt nog post van twee weken geleden. De speurders vinden geen sporen van inbraak en kunnen geen verdachte aanduiden. Het onderzoek loopt vast.
- Diploma bijzonder lager onderwijs.
- Gescheiden met 4 kinderen, worden allemaal in een pleeggezin geplaatst.
- Wordt beschreven als lieve vrouw, die soms wat goedgelovig was.
- Vermoord op 5 september 1997. Gewurgd met een touw en neergestoken.
Ten slotte is er nog de moord op Eve Poppe (38). De politie wordt gealarmeerd nadat buren een sterke geur hebben geroken in een appartementsgebouw in de wijk Luchtbal, in Antwerpen. Eve is op dat moment al vier dagen niet meer gezien.
De politie vindt haar op 9 september 1997 in haar woning op de tweede verdieping. Ze ligt dood op bed met een touw rond haar hals en steekverwondingen in de borststreek. Opnieuw zijn er geen sporen van inbraak.
Voor het eerst duikt de naam van Du Lion op. De zus van Eve verklaart dat ze mogelijk nog geld moest aan een ruitenwasser. Du Lion gaat spreken met de politie. Hij vertelt dat Eve een klant van hem is en dat ze hem nog 3.000 Belgische frank (zo’n 75 euro) moest betalen. Maar omdat Du Lion niet wordt verdacht, hoeft hij geen DNA af te staan.
In deze vier moordzaken lijken alle sporen dood te lopen. De gerechtelijke onderzoeken worden dan ook allemaal stopgezet tussen 2002 en 2010.