Mannelijke walvissen zingen minder vaak voor de liefde en vechten meer
Mannelijke bultrugwalvissen langs de oostkust van Australië zingen steeds minder vaak om een partner aan te trekken. In de plaats daarvan schakelen ze vaker over op een gevecht met concurrenten, zo blijkt uit een nieuwe studie. Volgens de onderzoekers heeft dat te maken met het feit dat de populatie gegroeid is sinds het stopzetten van de commerciële walvisvangst.
Australische onderzoekers hebben decennia aan gegevens onderzocht over het gedrag van bultruggen voor de kust van Peregian Beach in Queensland en ze ontdekten dat zingen steeds minder in de mode lijkt te zijn bij het verleidingsspel.
"In 1997 zagen we nog twee keer meer zingende mannetjes die probeerden te paren met een vrouwtje dan niet-zingende mannetjes", zei professor Rebecca Dunlop van de University of Queensland (UQ), die het onderzoek leidde. "Maar tegen 2015 was dat helemaal veranderd: we registreerden vijf keer meer niet-zingende mannetjes.”
"Dat is een behoorlijk grote gedragsverandering en mensen zijn dus niet de enige soort die grote sociale veranderingen ondergaat wat paringsrituelen betreft", zei ze.
"Het zal fascinerend zijn te zien hoe het paringsgedrag van walvissen in de toekomst zal blijven veranderen", zei Dunlop, die eraan toevoegde dat bultrugmannetjes minder geneigd waren te zingen als er andere mannetjes aanwezig waren.
Een audio-opname van mannelijke, zingende bultruggen. (New Scientist)
Stopzetten commerciële walvisvaart
De onderzoekers geloven dat de verandering geleidelijk aan is opgetreden, naarmate de populaties zich herstelden na het grotendeels stopzetten van de grootschalige walvisvangst in 1966.
Volgens eerder onderzoek van de University of Queensland is de plaatselijke walvispopulatie van zo'n 3.700 walvissen in 1977 gegroeid naar zo'n 27.000 in 2015.
"Als de concurrentie groter wordt, is zingen wel het laatste dat een mannetje wil doen”, zei Dunlop. “Zo adverteert hij immers dat er een vrouwtje in de buurt is en riskeert hij andere mannetjes aan te trekken die de zanger zouden kunnen wegconcurreren. Door over te schakelen naar gedrag waarbij niet gezongen wordt, zouden mannetjes minder kans lopen andere mannetjes aan te trekken en meer kans hebben om het vrouwtje voor zichzelf te houden."
Bij de verleidingsdans komt nu steeds vaker een fysieke strijd kijken, merkt de studie op. "Als andere mannetjes hen toch vinden, dan gaan ze ofwel vechten of ze zwemmen weg."
"Bij bultruggen gaat het bij fysieke agressie vaak om rammen, chargeren en proberen elkaar op de kop te slaan", zei Dunlop. "Dat brengt het risico op lichamelijk letsel met zich mee, dus de mannetjes moeten de kosten en baten van elke tactiek afwegen."
De studie van professor Dunlop en hoogleraar aan UQ Celine Frere is gepubliceerd in Communications Biology van Nature. Dit artikel is gebaseerd op een persbericht van de University of Queensland en een bericht van het persbureau IPS.
