Waarom zou je vandaag nog in het huwelijksbootje stappen?

Anton Olbrechts ziet geen toegevoegde waarde aan trouwen. Trouwen romantisch? "Voelt het niet net minder romantisch om je relatie in een contract te gieten?" Marijn Van Damme vond zijn trouwdag de mooiste dag van zijn leven. Maar zijn vrienden trouwen niet meer, zegt hij. Ook in de vriendenkring van Anton wordt er minder getrouwd. "Mensen trouwen nog," zegt Elke Claessens, "al is er een lichte daling in de voorbije 20 jaar. Jongeren zijn veel minder aan het trouwen en de gemiddelde leeftijd waarop men trouwt is van 28 naar 32 jaar gestegen."

"Na Wereldoorlog II is onze focus meer op zelfontwikkeling, gelijkheid en opleiding gaan liggen", zegt Elke. "Daardoor zijn we grote levensfases meer gaan uitstellen. Het is ook niet meer 'de gewoonte', je hoeft niet meer te trouwen om te kunnen samenwonen, dus mensen nemen een meer doordachte beslissing." Voor Marijn was het ook een heel doordachte keuze om z'n vriendin te vragen, hij dacht er lang over na. Corona en de lockdown zaten er ook voor iets tussen: "24 uur op 24 bij elkaar. Ik dacht, als we dat kunnen..."

Een reden om te trouwen en eigenlijk een paradox volgens Elke is het feit dat scheiden nu wordt aanvaard. "Er is een achterpoortje dat je de veiligheid geeft dat je eruit kan, je zit niet vast." Heel raar, vindt Marijn. "Ik zou niet getrouwd zijn als ik dacht "hmm, ik kan er nog vantussen"." Hem stelt het gerust dat het voor eeuwig is. Hij is niet getrouwd om uit elkaar te gaan. "Ik denk niet dat ik ooit uiteen zal gaan met mijn vriendin," zegt Anton, "maar mijn vriendin en ik vinden het individu belangrijker dan de eenheid". "Bij ons is dat niet het geval", zegt Marijn, "wij zijn een soort 'één' aan het worden. Voor mij komt het individu op de tweede plaats".

Voor Anton betekent trouwen vooral iets institutioneels en daarom hoeft het niet voor hem. Het voelt toch alsof het zo hoort en dat wil hij niet. Voor Marijn is trouwen de bevestiging van je liefde voor elkaar tegenover je familie en vrienden. "Dit gaat nooit in ons hele leven nog voorkomen, dat we die 140 mensen samenkrijgen en samen onze liefde vieren. En dat vind ik er zo mooi aan."

"Nu trouwen weinig mensen nog voor het contract," zegt Elke, "maar ooit was dat wel de voornaamste reden: je land en je goederen kunnen doorgeven en je afstamming regelen. Vanaf de middeleeuwen speelde ook religie een rol en diende het huwelijk om seksuele promiscuïteit aan banden leggen. En door monogamie was je 'zeker' dat de kinderen binnen je huwelijk effectief van jou waren."

Marijn heeft niet nagedacht over het al dan niet sluiten van een huwelijkscontract. Anton vindt het verkeerd dat een huwelijk je meer voordelen biedt, op fiscaal vlak bijvoorbeeld. "Ik moet trouwen om daar allemaal recht op te hebben of wat?" 

"Grosso modo zijn er drie huwelijksstelsels", zegt Elke. "Eén: het wettelijk stelsel, dat is zonder contract. Dat betekent dat alles wat je binnen het huwelijk verwerft gemeenschappelijk is. Wat voor het huwelijk van jou was, blijft wel van jou. Twee: het stelsel van algehele gemeenschap. Je stapt in het huwelijk en alles wat je voordien had, wordt gemeenschappelijk. Drie: het stelsel van scheiding van goederen. Dan blijft alles gescheiden, is er geen gemeenschappelijk bezit, en kan je ook geen gemeenschappelijke schulden maken. Tegenwoordig stappen meer mensen in een huwelijk met een eigen vermogen, dan is het niet abnormaal dat je dat wil beschermen."

"Trouwen met scheiding van goederen vind ik totaal niet romantisch," zegt Marijn, "dat vind ik je met voorbedachten rade indekken. Tenzij de ene geen geld heeft en de ander heel rijk is. Of als je een bedrijf hebt."

"Als je het fiscaal bekijkt wel", zegt Elke, "of als je jezelf wil verzekeren voor het geval dat er iets misgaat. Als je denkt in termen van liefde, doe dan vooral waar je je goed bij voelt."