Vader en moeder op proces-Mawda: "Al twee jaar, zes maanden, acht dagen en acht uur houd ik Mawda's flesje bij me"

"Het is op dit ogenblik precies twee jaar, zes maanden, acht dagen en acht uur geleden dat Mawda gestorven is. Net daarvoor had ze gezegd dat ze honger had en melk wilde drinken. Ik heb een flesje voor haar gemaakt. Dat flesje houd ik nu al twee jaar, zes maanden, acht dagen en acht uur bij me." Moeder Amir toonde een gevuld drinkflesje aan de rechtbank. Het had haar even gekost om haar moed bijeen te rapen, maar ze wilde ook absoluut kunnen spreken. Behalve het melkflesje toonde ze ook het doekje dat Mawda altijd bij zich had, en de laatste, bebloede haren, die ze van haar dochtertje had bijgehouden.

Bekijk het verslag uit "Het Journaal" hier en lees voort onder de video:

"Ik heb nog een vraag voor de politieman die onze dochter heeft doodgeschoten. U zei gisteren dat u ook gevoelens heeft als vader. Maar ik heb ook gevoelens als moeder. Waarom hebt u toch geschoten, ook al wist u dat er mensen in onze bestelwagen zaten? Hoe zou u zich voelen, als u op een dag uw kinderen niet meer zou zien? Ik heb geen probleem met politiemensen, ik heb veel respect voor hun werk. Maar als ze iets verkeerds doen, dan moeten ze gestraft worden, zodat die fout niet meer kan gebeuren."

Voor haar had Mawda's vader Ali ook gesproken: "Wij hebben een groot verlies geleden. We zijn getraumatiseerd en hebben psychische problemen. Als onze zoon (die een jaar ouder is dan Mawda, en ook in de bestelwagen zat, nvdr.) nu een politieagent ziet, dan moet ik hem in bescherming nemen. Ik heb gezien hoe de agent zijn wapen heeft genomen, en zonder aarzeling bewust naar ons heeft geschoten."

Beide ouders benadrukten dat Mawda de hele tijd bij hen was in de bestelwagen. Gisteren was daar twijfel over gezaaid. De ouders hadden tijdens de reconstructie gezegd dat ze achteraan in de bestelwagen zaten, maar volgens de experts zat Mawda vooraan toen ze geraakt werd. En een van de twee vermoedelijke mensensmokkelaars zei dat hij en andere mensen ook Mawda bij zich hadden gehad. Maar dat klopt niet, zeggen de ouders: "Het maakt geen verschil waar ze zat, vooraan of achteraan. Ze was de hele tijd bij ons. De andere familie heeft haar kinderen door het raam laten zien aan de politie, wij niet. Mawda zat van begin tot einde bij haar moeder."

Ook de manier waarop de ouders na het schot zijn behandeld door de politie heeft hen erg aangegrepen: "We kwamen als laatsten uit de bestelwagen toen die was gestopt", vertelt moeder Amir. Toen merkte mijn man dat Mawda bloedde. Hij heeft haar uit mijn handen genomen, en heeft om een ambulance geroepen. Met gebarentaal heeft hij aan de agenten duidelijk proberen te maken dat er dringend hulp nodig was. Maar ze hebben Mawda uit zijn handen gepakt, en hem met twee agenten op de grond gegooid."

Een kwartier later kwam de ambulance ter plaatse. Voor de ouders een verschrikkelijk lange tijd: "Dat was heel moeilijk. Ik ben toen in de ambulance gesprongen om bij mijn dochter te zijn, maar een agente heeft mij aan mijn haren uit de ziekenwagen gesleurd. Hoe onmenselijk kan je zijn om zoiets te doen? Zelfs een terrorist wordt niet zo behandeld."

Bekijk hier het verslag van "Het Journaal" op dag 2 van het proces en lees voort onder de video:

Terwijl Mawda naar het ziekenhuis wordt gebracht, blijven haar ouders in onwetendheid achter: "We mochten haar niet meer zien, we wisten niet wat er gebeurd was", vult vader Ali aan. "We hebben twee vreselijke dagen en nachten doorgebracht, en toen we haar eindelijk terugzagen, was dat pas na de autopsie. Ik kan dat beeld niet meer vergeten, dat is niet menselijk."

Volgens de aanklaagster, die na de ouders het woord kreeg, was er veel onduidelijkheid in die eerste momenten, omdat de agent niet meteen vertelde dat hij had geschoten. "Daardoor hadden de andere politiemensen niet door wat er gebeurde. Toen op de politieradio werd gevraagd wie er geschoten had, antwoordde niemand. Daardoor dachten de agenten dat er vanuit de bestelwagen was geschoten. Ze gingen ervan uit dat een van de migranten een wapen bij zich had."

Over de rol van de agent zegt de aanklaagster dat het mogelijk is dat hij per ongeluk een schot heeft gelost, toen de politieauto een bruusk manoeuvre maakte om de bestelwagen te ontwijken. Het parket zegt ook dat er geen bewijs is dat de politieman schoot om te doden. "Maar zou een normale, voorzichtige politieagent op de banden schieten? Neen. Hij had moeten weten dat deze techniek niet geschikt is. Geen enkele van zijn collega's heeft ook maar een seconde overwogen om te schieten. De inspecteur is dus onvoldoende voorzichtig geweest, en dat heeft de dood van Mawda veroorzaakt."

Volgens de aanklaagster wisten alle agenten op het terrein dat er minstens één kind in de achtervolgde bestelwagen zat. Ze twijfelt er dan ook niet aan dat de schietende agent daarvan op de hoogte was, ook al zegt hijzelf dat hij dat niet had gehoord.

"De samenleving verwacht dat politiemensen zich op een verantwoordelijke manier gedragen. Dat heeft deze agent niet gedaan. Hij moet het handboek kennen, waarin staat dat schieten op een rijdend voertuig sterk wordt afgeraden. Hij moet de Wet op het Politieambt kennen, waarin staat dat je altijd moet waarschuwen voor je schiet. In die wet staat ook dat je alleen mag schieten uit wettige verdediging, tegen gewapende mensen en als het absoluut noodzakelijk is." Voor het parket is het dan ook duidelijk: aan geen enkele van de voorwaarden om vuurwapen te gebruiken, was voldaan.

"Ik ben ook erg ontgoocheld dat de agent hier de vrijspraak vraagt. Het toont aan dat hij zijn verantwoordelijkheid niet neemt. Hij schuift alles af op anderen: zijn opleider, het feit dat er te weinig trainingen zijn, ... Het is iedereens schuld, behalve de zijne. Ik betreur dat gebrek aan waardigheid bij het enorme drama dat zich heeft afgespeeld. Daarom vind ik een straf van 1 jaar met uitstel gepast, samen met een boete die de rechtbank mag bepalen."

De aanklaagster benadrukte dat er geen sprake was van een complot tussen politie en gerecht om de ware toedracht te verbergen, of om de schuld in de schoenen van de ouders te schuiven. "Maar ik ga ook niet verbergen dat het begin van het onderzoek niet is gelopen zoals het zou moeten. Er is niemand van het parket ter plaatse gekomen om te kijken wat er gebeurd was, de magistraat met wachtdienst heeft zich telefonisch laten inlichten. Als hij ter plaatse was gekomen, zou hij een heel ander zicht op de situatie hebben gekregen, en op de doodsoorzaak van het kind. Bovendien heeft de verantwoordelijke officier van de gerechtelijke politie aan de telefoon tegen de wetsdokter gezegd dat het meisje was gestorven door een val, niet door een kogel. Dat getuigde van een onaanvaardbare lichtzinnigheid, maar niet van een bewuste poging om te liegen."

Wat de twee vermoedelijke mensensmokkelaars betreft, bestaat er volgens de tweede aanklager geen twijfel: DNA- en telefonie-onderzoek bevestigen hun rol. Door met hun bestelwagen zigzaggend over de snelweg te rijden en daarbij anderen in gevaar te brengen, maakten ze zich schuldig aan kwaadwillige belemmering van het verkeer, met de dood van Mawda tot gevolg, en aan gewapende weerspannigheid. Hun gevaarlijke gedrag bewijst dat ze koste wat het kost wilden ontsnappen aan de politie. "De koppigheid van de bestuurder, aangemoedigd door de kreten van de mensensmokkelaar, hebben tot de fatale afloop geleid", zei de aanklager. Hij vraagt daarom voor de vermoedelijke bestuurder een celstraf van 10 jaar effectief, omdat de man al eerder werd veroordeeld. Voor de vermoedelijke mensensmokkelaar wil hij 7 jaar opsluiting. Diens rol was volgens de aanklager wel groter, maar hij heeft nog een blanco strafblad.

De advocaten van de drie beklaagden hebben het moeilijk met die eis. Zij blijven er alledrie bij dat hun cliënten onschuldig zijn. "Het is een beetje gemakkelijk voor een magistraat die nooit op het terrein is geweest, om nu een lesje te komen geven over wat een agent had moeten doen", zegt Laurent Kennes, die de agent verdedigt. "Dat mijn cliënt nooit had geleerd dat hij niet mocht schieten op een rijdend voertuig, wordt niet in rekening genomen. De stressvolle omstandigheden waarin dat alles zich afspeelt ook niet."

Advocaat Kennes las tijdens zijn pleidooi een brief voor van de vrouw van de agent, waarin ze de ouders van Mawda aansprak: "In andere omstandigheden hadden wij vrienden kunnen zijn. Mijn man is geen racist, we hebben vrienden van allerlei nationaliteiten. Mijn man was een opgewekte, vrolijke man en we hadden alles om gelukkig te zijn. Tot op die dag alles als een kaartenhuis instortte. In deze zaak zijn er alleen maar verliezers: u bent uw dochter kwijt, en ik en mijn kinderen zijn onze man en vader kwijt zoals hij was."

Thomas Gillis, advocaat van de bestuurder, zegt dat hij de vordering niet begrijpt: "We fronsen onze wenkbrauwen hierbij. Als ik het goed begrepen heb, vraagt men 10 jaar effectief voor onze cliënt en 1 jaar met uitstel voor de agent die geschoten heeft. Met de woorden van onze cliënt: I'm in shock. En ik denk dat hij niet alleen is. Maar goed, volgens ons zijn er geen bewijzen dat hij effectief de bestuurder was van die bestelwagen, dus we blijven uitgaan van de vrijspraak.