De zes leukste sportfragmenten volgens de sportarchivarissen

Het sportfragment dat er voor mij bovenuit steekt, is een reportage van Louis De Pelsmaeker over Boxing Club Zele uit Sporttribune van 17 januari 1980. Voor mij heeft de reportage iets van een familievideo, want mijn vader was trainer van die club en manager van de profboksers die uit alle windstreken naar Zele kwamen om er de Noble Art te beoefenen. Ik heb in mijn jeugd veel tijd doorgebracht in de trainingszaal in de Kloosterstraat. 

Als ik erop terugkijk, is BC Zele de beste school die ik ooit gelopen heb. Ik ben nooit bokser geworden, maar heb aan die tijd wel mijn fascinatie voor sport overgehouden. En voor het archief, want tegen de muren hingen affiches van boksgala’s uit lang vervlogen tijden. BC Zele en de trainingszaal bestaan al lang niet meer. Wat overblijft, is de vervagende herinnering en de video in ons archief.

Ik heb heel wat verschillende favoriete momenten, maar de wereldtitel van Tom Boonen in 2005 in Madrid zal me altijd bijblijven, vooral omwille van de legendarische quote van Michel Wuyts: “Tommeke, Tommeke, Tommeke, wat doe je nu?” Maar ook omwille van de geschiedenis die eraan vooraf ging. Tom Boonen beleefde in 2005 een superjaar, met onder andere De Ronde van Vlaanderen, Parijs-Roubaix en ritzeges in de Ronde van Frankrijk. 

Er was ook de polemiek tussen toenmalig bondscoach José De Cauwer en Patrick Lefevere over de Belgische selectie. En uiteindelijk was het Peter Van Petegem, die niet eens voor de ploeg van Lefevere koerste, die zich leeg reed om Boonen naar de kop van de koers te brengen. Boonen is nog altijd de laatste Vlaamse en voorlaatste Belgische wereldkampioen wielrennen. Hopelijk krijgt hij snel een opvolger.

Passies ontstaan van kinds af aan en bij mijn passie voor sport is dat niet anders. De sportpagina’s van de krant waren de eerste die ik altijd las, maar mijn familie was niet speciaal sport minded.

Zondag was de dag om bij oma op bezoek te gaan, maar op dan werden ook altijd de wielerklassiekers gereden. Terwijl heel mijn familie (zonder enige interesse in wie Parijs-Roubaix zou gaan winnen) rond een taart aan de livingtafel zat, mocht ik in een slaapkamer op een piepklein wazig televisietje naar de koers kijken. Zo heb ik in 1996 Johan Museeuw Parijs-Roubaix zien winnen, voor ploegmaats Bortolami en Tafi. Een heroïsch moment dat me altijd bij zal blijven.

Voor een van mijn favoriete sportmomenten moeten we terug naar het WK voetbal van 1994 in de Verenigde Staten. Meer bepaald het doelpunt van Philippe Albert tegen Nederland, dat de Rode Duivels in Orlando de 1-0 zege opleverde. 

Dit doelpunt, met het onnavolgbare commentaar van Rik De Saedeleer, was voor mij het hoogtepunt van het eerste sportevenement dat ik als jonge gast op de voet heb gevolgd. Ik denk dat toen mijn passie voor sport voorgoed is ontstaan.

Ik ga voor een persoonlijke favoriet: een goal van Davor Suker op het EK 1996. Op dat moment was ik een elfjarige uit Brugge en al volledig voetbalgek. Bij mijn favoriete club maakten de Kroaten Mario Stanic en Robert Spehar het mooie weer. Ik keek dan ook met bijzondere aandacht naar de Kroatische nationale ploeg op het EK. In hun tweede groepswedstrijd speelde Kroatië tegen Denemarken in Sheffield. De Kroaten stonden in het slot 2-0 voor toen het moment de gloire van spits Davor Suker aanbrak. 

Suker controleerde de bal met rechts en raakte hem daarna nog één keer aan voor hij hem met zijn goede linkervoet geniaal over de Deense doelman Peter Schmeichel lobde. Wat het doelpunt zo mooi maakte, was de lob die met een perfecte boog over de doelman ging en Schmeichel die zich plomp achteruit liet vallen, door genialiteit getroffen. Naast het begin van vele pogingen tot imitatie en verloren ballen bij de buren is dat vooral het moment dat mij fan heeft gemaakt van Suker en de ploeg waar hij na dat EK terechtkwam, het grote Real Madrid.

Mijn favoriet fragment uit het sportarchief is een persoonlijk stukje. De vader van mijn vriendin heeft in vervlogen tijden nog gebasket in Ieper en Kortrijk. Verhalen en anekdotes werden gestaafd met foto’s en knipsels. 

Toen hij echter eens liet vallen dat er ooit een cameraploeg in de zaal aanwezig was, ben ik meteen op zoek gegaan. En inderdaad, na wat speurwerk bleek dit verslagje uit Sportweekend van de testwedstrijd tussen Mariembourg en Kortrijk uit 1981 bewaard.”