Wel ja, om ervan af te zijn: het wemelt van de piemels in Minx. Maar los daarvan is het gewoon ook een goeie comedy met meer om het lijf dan alleen maar male frontal nudity. Dat staat als een paal boven water.
De tiendelige HBO-reeks vertelt het verrassende verhaal van een jonge feministe in het Los Angeles van de jaren ‘70 die de krachten bundelt met een pornoproducent om een nieuw feministisch tijdschrift uit de grond te stampen. Maar zoals steeds staan tussen droom en daad praktische bezwaren, waarvan het grootste misschien nog niet eens de eis is van de pornopartner dat in elk nummer van het blad een blote man op de centerfold staat.
Minx komt in XL-formaat, met drie afleveringen tegelijk op Canvas, al duurt elke aflevering maar 30 minuten. VRT MAX biedt meteen de full monty: alles en integraal.
Minx: vanaf zondag 12 maart om 21.45 u. op Canvas en VRT MAX.
De vrouwelijke blik
Los Angeles, 1971. Feministe Joyce Prigger (Ophelia Lovibond) heeft een proefversie ineengeknutseld van een feministisch magazine: The Matriarchy Awakens. Dat gaat ze pitchen op een festival van tijdschriftuitgevers. Het wordt een bittere teleurstelling. Niemand heeft ook maar de minste belangstelling voor haar blad. Behalve vreemd genoeg pornoproducent Doug Renetti (Jake Johnson).
Maar er zit een addertje onder het gras: Doug wil The Matriarchy Awakens rebranden tot het eerste erotische tijdschrift voor vrouwen: Minx. En daar heeft hij een goede reden voor. Joyce wil als feminist gelijkheid tussen mannen en vrouwen. Wel: “Is het eerlijk en gelijk dat een man op twaalf plaatsen gelijk een paar tieten kan zien, maar een vrouw nergens terecht kan voor een piemel?" Die ongelijkheid wil Doug met Minx aanpakken. Ga daar maar eens aan staan als feministe. Maar Joyce wil haar tijdschrift zo graag maken en dus stemt ze uiteindelijk in.
Als een vis op het droge
In het bedrijf van Doug maakt ze kennis met diens medewerkers: de slimme assistente Tina (Idara Victor), gay fotograaf Richie (Oscar Montoya) en Bambi (Jessica Lowe), een blonde bimbo met een groot hart en een open geest. Aanvankelijk voelt Joyce zich als een vis op het droge in deze omgeving, maar geleidelijk begint ze te beseffen dat Doug misschien wel gelijk heeft: “Een tijdschrift moet je een gevoel geven. En een naakte man zien geeft vrouwen een gevoel. Omdat ze nieuwsgierig zijn, of omdat het hen opwindt, of gewoon om er eens goed mee te lachen. De kans om te kijken. Dat geeft een vrouw een gevoel van macht. En daar gaat ons magazine juist over”.
Back to the Seventies
Minx werd bedacht en geschreven door Ellen Rappaport (Desperados) en geregisseerd door Paul Feig (Bridesmaids). Het is een pittige comedy met spitse dialogen en frisse vertolkingen. Het verhaal is losjes geïnspireerd door de ontstaansgeschiedenis van Playgirl. De rol van Joyce Prigger wordt gespeeld door Ophelia Lovibond, die we vorig jaar nog aan het werk zagen als de vrouw van Boris Johnson in This England. Naast de mannelijke onderdelen valt het oog in Minx ook meteen op de nostalgische seventies-look, met het beige kleurenpalet, wijde broekspijpen, brede en open kragen, en gigantische auto’s in van die typische Amerikaanse voorstadswijken.
Grensverleggend
HBO maakt al langer dan vandaag baanbrekende en grensverleggende televisie. Dat doen ze nu ook met Minx, wat trouwens slang is voor iets tussen een vamp en een femme fatale. Decennia lang is naakt in onze moderne beeldcultuur grotendeels beperkt gebleven tot vrouwenlichamen. Maar de laatste tijd is daar verandering in gekomen en mogen ook mannenlichamen tot hun volste recht komen, En daar heeft HBO een belangrijke rol bij gespeeld. Met Minx, maar eerder ook met reeksen als And Just Like That en Euphoria. Het zijn stappen in een verdere normalisering van seksuele en gendergelijkheid.
Deel dit artikel op sociale media