9 december 2021 - Voor het langverwachte tweede seizoen van Taboe gaat Philippe opnieuw op stap met mensen met wie je eigenlijk niet mag lachen. Onder het motto “je leert elkaar het beste kennen op vakantie”, nodigt Philippe elke week gasten uit in zijn vakantiehuis in de Waalse Gaumestreek.
De gastenlijst is divers: Philippe ontvangt mensen met autisme, mensen die geworsteld hebben met een verslaving, mensen met een opvallend uiterlijk, vrouwen, mensen met een onvervulde kinderwens en mensen met verschillende genderbelevingen.
Voor de aflevering met de senioren gaat Philippe - gezien de hoge leeftijd van de meeste van zijn gasten - niet op vakantie, maar bezoekt hij hen thuis en organiseert hij een daguitstap.
Philippe luistert naar de verhalen van zijn gasten, verkent samen met hen de wijde omgeving en leert hen vooral echt goed kennen. Daar blijft het niet bij: ook humor is een belangrijk deel van Taboe. Philippe doet wat hij het beste kan: grappen maken. Hij brengt een comedyset over het bewuste thema, met zijn nieuwe vrienden prominent op de eerste rij van een zaal vol lotgenoten.
Al deze ingrediënten samen maken Taboe tot wat het is: een unieke mix van human interest en comedy. Een programma dat gevoelige thema’s lucht wil inblazen en mensen verbindt door humor, geregisseerd door Kat Steppe.
Wie maar niet genoeg krijgt van Taboe, kan ook op VRT NU terecht voor drie bijzondere, internationale afleveringen.
Taboe: vanaf 26 december elke zondag om 20.05 uur op Eén en VRT NU.
Internationale afleveringen van Taboe: vanaf zondagavond 26 december op VRT NU.
Taboe is een programma van Panenka voor Eén. Het programma kwam tot stand dankzij de steun van Toerisme Wallonië.
Aflevering 1 - Autisme (26/12)
Philippe gaat er een week tussenuit met Bart, Elise, Steven en Valerie, mensen met een autismespectrumstoornis (ASS). Hoe is het leven als je ASS hebt? De vier gasten delen hun ervaringen met elkaar en met Philippe: ze ondervinden vaak gelijkaardige problemen, maar tegelijk ervaart elke gast obstakels die heel eigen zijn aan de eigen ‘plek’ op het autismespectrum en hun persoonlijkheid.
Philippe leert zijn gasten beter kennen door intieme gesprekken en tijdens activiteiten die allemaal zorgvuldig zijn uitgestippeld, maar hier en daar toch soms net iets anders lopen dan gepland. Philippe ondervindt wat autisme kan betekenen als de rit naar het Euro Space Center via een andere weg dan de voorziene route verloopt, of wanneer hij voorstelt om een geplande wandeling door de streek te schrappen omwille van de regen. Verder gaat hij bowlen met zijn gasten in La Gaumaise in Florenville, duikt Steven het ijskoude water in, en ontdekken ze het zangtalent van Bart in een plaatselijke karaokebar.
De geportretteerden
Bart is 36 en heeft een turbulente jeugd gehad. Hij kreeg veel verkeerde diagnoses en werd vaak gepest omdat hij misbegrepen werd door de anderen. De diagnose van ASS werd vastgesteld op 14-jarige leeftijd. Bart heeft een passie voor muziek en vindt daarin zijn ultieme uitlaatklep. Zo leerde hij zichzelf onder meer gitaar, zang, piano, viool en mondharmonica aan.
Elise is 33 en kreeg haar diagnose van ASS pas erg laat, toen ze al 27 was. Haar probleem werd pas erg laat opgemerkt, omdat zij, net zoals veel meisjes en vrouwen met een autismespectrumstoornis, erg goed is in het aanleren van sociale omgangsregels. Ze krijgt dus vaak te horen dat mensen ‘niets aan haar merken’. Naast ASS heeft Elise ook ADHD. Ze schreef zelf een boek over autisme en houdt een blog bij om haar ervaringen te delen.
Steven (31) werd op 22-jarige leeftijd gediagnosticeerd met ASS, en heeft sindsdien grote stappen gezet in zijn omgang met autisme. Hij reed op zijn eentje met de fiets door Patagonië om zichzelf te leren omgaan met de angsten die zouden ontstaan wanneer de dingen niet liepen zoals gepland.
Valerie (32) kreeg pas op haar 30ste de diagnose met ASS. Valerie voelde zich eenzaam en onbegrepen en had tot voor haar diagnose lange tijd donkere gedachten. Met schijnbaar eenvoudige dagelijkse taken als het sorteren van gekleurde was - wat met een gele sok met een wit stipje? - heeft ze grote moeite, maar voor haar opleiding tot spoedarts slaagde ze met glans. Momenteel schoolt ze zich om tot huisarts.
Aflevering 2 - Vrouwen (2/01)
In deze aflevering gaat Philippe op zoek naar wat het vandaag betekent om vrouw te zijn. Samen met zes vrouwen onderzoekt hij wat de obstakels vandaag nog steeds zijn voor vrouwen, maar evengoed staan ze stil bij waarom het zo fijn is om een vrouw te zijn. Bijzonder veel onderwerpen worden aangesneden: heersende stereotypes, humor, werkomstandigheden, gelijke lonen, sekseverschillen qua opvoeding of biologie, rolpatronen ...
Tijdens een uitstap naar het Gravenkasteel van Rochefort en op een boottocht op de Maas leren Philippe en de vrouwen elkaar kennen. Maar vooral in het paradijs van hun verblijfplaats en de omgeving vinden de gasten elkaar tijdens het sporten, mediteren, in de sauna of tijdens de karaoke. Philippe komt te weten welke stilzwijgende taboes nog steeds heersen rond vrouwelijkheid. En zijn gasten vinden elkaar, ieder met een eigen rugzak en ervaringen.
De geportretteerden
Griet (51) is filosoof. Ze bestudeert en benadert feminisme vanuit een biologische hoek, wat vaak een gespannen verhouding veroorzaakt met wat ze zelf moderne feministen noemt. Ze benadrukt de gelijkwaardigheid tussen mannen en vrouwen maar tegelijk vindt ze dat verschillen tussen mannen en vrouwen mogen blijven bestaan, zonder dat de gelijkwaardigheid daardoor in het gedrang zou komen.
Kat Kerkhofs (33), presentatrice, wordt vaak alleen maar aangesproken als ‘vrouw van Dries Mertens’. Ze lijkt voor velen het prototype van een voetballersvrouw, met alle vooroordelen die daarbij horen. Het idee dat ze haar carrière louter aan haar man te danken heeft, wil ze de wereld uit helpen. Bovendien spreekt ze zich uit tegen vooroordelen die vrouwen naar het hoofd geslingerd krijgen over hun lichaam.
Sarah Vandeursen (38) is bekend als comedian in het Canvas-programma De ideale wereld, maakt deel uit van de muziekgroep Kenji Minogue en werkte al samen met Philippe in het programma Geubels en de idioten. Sarah stootte - en stoot - nog vaak op het vastgeroeste idee dat comedy een domein is dat vooral of enkel door mannen wordt begrepen.
Lore (26) is actief in de politiek. Op 15-jarige leeftijd werd ze verkracht, en dat draagt ze nog steeds mee als een onzichtbaar litteken. Als gemeenteraadslid wil ze het verschil maken, zoals het oprichten van een zorgcentrum waar andere slachtoffers sneller de weg naar hulp en verwerking kunnen vinden.
Rabia (23), studente criminologie, wordt naast het vrouw-zijn ook geconfronteerd met de dualiteit van haar identiteit. Als Belgische-Marokkaanse vrouw krijgt ze langs verschillende kanten vaak te horen hoe ze zich moet gedragen. Voor de ene is ze niet geëmancipeerd genoeg, voor de andere is ze te vrij. Ze schippert constant tussen twee werelden om haar identiteit vorm te geven en stelt vast dat er vaak met twee maten en gewichten naar vrouwen van kleur en witte vrouwen wordt gekeken.
Pascale (57) is een vrouw uit de businesswereld. Ze maakte als jonge vrouw carrière in de modewereld, maar stootte op het beruchte glazen plafond. Het hoogste managementniveau bestond uit mannen, en zij werd daarin niet toegelaten. Jarenlang was ze blind voor de systeemfouten in dat bedrijf, maar richtte later een bedrijf op dat andere bedrijven net aantoont hoe diversiteit hen juist vooruit helpt.
Aflevering 3 - Senioren (9/01)
Philippe zoekt in deze aflevering een antwoord op de vraag hoe het is om oud te worden en te zijn. Door de hoge leeftijd van een aantal van zijn zeven gasten ruilt hij voor een keer zijn vakantieweek in de Gaumestreek in tegen een daguitstap met de bus naar Elaisa Energetic Wellness in Limburg.
Philippe wordt verder warm ontvangen bij zijn gasten thuis, om er te spreken over hoe zij omgaan met het ouder worden. Voelen ze zich überhaupt wel oud? Hoe gaan ze om met de problemen waar veel oudere mensen bang voor zijn of mee te maken krijgen: geheugenverlies, eenzaamheid, een zwakkere gezondheid? Hoe gaan ze om met afhankelijkheid? Wordt er genoeg rekening gehouden met de ouderen, zoals bijvoorbeeld in tijden van corona? Philippe wordt geconfronteerd met heel wat levenswijsheden, en ziet hoe ouderen omgaan met het verlies van dierbaren. Vreugde, aanvaarding en verdriet zijn bij zijn oudste gasten vaak in gelijke mate aanwezig. De jongste van zijn gasten zijn strijdvaardig, en gaan in tegen het beeld van de oudere als hulpeloos en uitgerangeerd.
Speciaal voor deze aflevering voert Philippe zijn comedyshow op in een woonzorgcentrum, zodat er samen kan gelachen worden met lotgenoten over de ‘gevreesde’ oude dag.
De geportretteerden:
Carla (74) heeft het moeilijk met ouder worden. Niet omwille van haar leeftijd - Carla voelt zich nog jong - maar omdat ze zich niet kan identificeren met het beeld van een gepensioneerde. Carla wil zich niet neerleggen bij het idee ooit afhankelijk te worden. Ze heeft vrienden te over, en heeft veel te doen, maar de eenzaamheid is vaak aanwezig.
Magda is 79 jaar en woont sinds 2019 in een woonzorgcentrum, naar waar ze met grote tegenzin is verhuisd. Ze heeft de ziekte van Parkinson en alleen wonen was geen optie meer. Haar leven wijdde ze aan pastoraal werk: tussen de mensen zijn en op zoek gaan naar hoe ze ‘mens’ kon worden. Hoewel de onaangename kanten van het ouder worden haar zwaar vallen, helpt Magda’s filosofische blik op het leven haar om haar ouderdom te aanvaarden.
Louis is 94 jaar en woont alleen in een serviceflat in de Kempische dennenbossen. Elke ochtend kijkt hij vanuit zijn raam naar het blok aan de overkant, waar zijn vrouw woont en wordt verzorgd voor haar dementie. Hij heeft een gelukkig leven achter de rug, maar zijn vrouw zien ziek worden heeft hem veel pijn gedaan.
Mevrouw Goossens (94) en mevrouw Goor (101) wonen samen in een woonzorgcentrum. Ze verhuisden enkele jaren geleden vanuit hun appartement, waar ze meer dan dertig jaar samenwoonden. Ze ontmoetten elkaar als opvoedsters in een centrum voor kinderen met opvoedingsproblemen, raakten nooit getrouwd, en besloten als vrienden te gaan samenwonen. Ze vormen een onafscheidelijk duo dat al jaren op elkaars gezelschap en vriendschap steunt. Mevrouw Goossens praat, mevrouw Goor controleert of het juist is en geeft - indien nodig - commentaar. De vrouwen leven graag, gelukkig en niet eenzaam. Ze zijn dankbaar voor elke dag die komt.
Micky (89) woont in een serviceflat. Ze is gezond en actief en denkt nog elke dag aan haar man, die lang geleden overleed. Ze ziet steeds meer mensen om zich heen wegvallen, maar zij gaat moedig door. Micky gelooft in God en naastenliefde en leeft voor anderen. Ze gaat vaak langs bij haar zus en diens man met dementie. Haar vier kinderen zijn haar grote geluk en ze droomt ervan nog eens op reis te kunnen gaan.
Marcel (97) is de buurman van Louis in de serviceflats in de Kempische bossen. Zijn vrouw is vorig jaar overleden. Hij is eenzaam, maar dankbaar. Naar eigen zeggen is hij klaar om te sterven, maar hij heeft geen haast. Marcel vult zijn dagen met het kraken van noten en het kijken naar de koolmezen en de woelmuizen buiten. Hij is grootvader van een grootvader: onlangs werd zijn eerste achterachterkleinkind geboren.
Aflevering 4 - Mensen met een onvervulde kinderwens (16/1)
Een gevoelig onderwerp dat veel te vaak vermeden wordt: mensen met een onvervulde kinderwens. Philippe trekt op reis met vier innemende mensen, die om uiteenlopende redenen ongewild kinderloos door het leven gaan. Hij leert hoe ze een stil verdriet dragen, en rouwen om iets wat niet zichtbaar is.
Philippe leert wat het betekent om constant geconfronteerd te worden met een gemis, in een wereld die gericht is op het krijgen van kinderen of kleinkinderen. En hoe onschuldig bedoelde vragen uit de omgeving als ‘wanneer is het aan jou?’ telkens door het hart kunnen snijden.
Maar er is ook ruimte om te lachen met de situatie van behandelingen, zoals het vullen van sperma-potjes of het organiseren van het leven rond de hormooninjecties. Tijdens hun verblijf in de Ardennen krijgen Philippe en zijn gasten een initiatieles vliegvissen in Chassepierre, bezoeken ze het Kasteel van de graven van Herbeumont en rijden ze met een paardenkar langs de rustige wateren van de Semois. Aan de Pont Saint Nicolas genieten ze van een glaasje rosé en een avondlijke zwempartij. De paradijselijke omgeving zorgt voor een ontspannen sfeer waarin iedereen zijn eigen verhaal kwijt kan: zich begrepen voelen door lotgenoten werkt voor de gasten confronterend, en is tegelijk therapeutisch.
De geportretteerden
Jeroen (41) en zijn vrouw stopten na 5,5 jaar met hun IVF-behandeling. Ze kwamen samen tot dit besluit omdat het mentaal niet meer gezond was om te blijven doorgaan. Jeroens grootste verdriet zit in de hechte band die hij had met zijn eigen vader had, die stierf in de periode dat ze aan het proberen waren om kinderen te krijgen. Het besef dat er niemand zal zijn die voor Jeroen zal voelen wat hij voor zijn eigen vader voelde, maakt het voor hem heel moeilijk. Het verdriet schuilt in de kleine dingen, maar hij leert stap voor stap om te gaan met dit verlies.
Katrien (34) heeft sinds haar 14e een aandoening aan de nieren waarvoor ze jarenlang zware medicatie moest nemen. Later hoorde ze dat ze juist door dat medicatiegebruik onvruchtbaar zou blijven, wat op voorhand nooit met haar werd besproken. Katrien voelde lange tijd vooral schaamte naar haar man toe, omdat ze zich door haar onvruchtbaarheid als vrouw niet volwaardig voelde. In haar dagelijkse leven gaat Katrien de confrontatie zo veel mogelijk uit de weg door baby’s en zwangere vrouwen te vermijden.
Mireille (52) runt met haar man al jaren een slagerij. Voor het eerst in haar leven praat ze open over haar situatie en het verdriet dat daar al jarenlang aan vasthangt. Het contact met de andere gasten is troostend, maar tegelijk voelt Mireille dat haar nog veel werk wacht om te aanvaarden dat ze verder moet met het gemis. Dat wordt extra moeilijk nu haar vrienden en vriendinnen stilaan ook grootouder worden, en zij ook de komst van kleinkinderen moet missen.
Steve (42) hoorde op 24-jarige leeftijd dat hij door een genetische afwijking ‘slechte zwemmers’ heeft. Met zijn eerste vrouw ondernam hij jarenlang pogingen om met medische hulp zwanger te worden, telkens met de hoop dat het deze keer misschien wél zou lukken. Doorheen de jaren ontstond er een heel concreet beeld van zijn kind in zijn hoofd, maar een baby is er nooit gekomen. Met zijn tweede vrouw heeft Steve ondertussen wel een plusdochter, iemand voor wie hij liefde in overvloed heeft. En tegelijk blijft het aan hem knagen dat hij zelf nooit een kind zal hebben.
Aflevering 5 - Mensen met een opvallend uiterlijk (23/1)
Philippe trekt naar de Ardennen met vier mensen met een opvallend uiterlijk. Zijn gasten hebben een medische aandoening of kregen een ongeluk waardoor ze een uiterlijk hebben dat opvalt. Van gepest worden als kind tot nagestaard worden op straat, hun uiterlijk nemen ze overal mee naartoe. Philippe komt te weten hoe ze hebben leren omgaan met een uiterlijk dat de aandacht trekt en vaak felle reacties veroorzaakt.
Ze bezoeken het Kasteel van Bouillon, dat een prachtig uitzicht biedt over het lager gelegen dorp van Bouillon. Ze varen met een pedalo op de wateren van de Semois, maar helaas niet zonder bekeken en nagewezen te worden. Philippe ervaart zo van dichtbij wat de onvermijdelijke obstakels zijn wanneer je uiterlijk de aandacht trekt. Ze bezoeken ook de Abdij Notre-Dame d’Orval in Florenville, en de week sluiten ze af met een karaoke, waar Ruben boven zichzelf uitstijgt en het podium helemaal durft in te nemen.
De geportretteerden
Joyce (23) heeft littekens aan haar mond en lippen door een ongeluk op driejarige leeftijd. Ze stak de stekker van kerstverlichting, die onder elektrische spanning stond, in haar mond, wat haar gehele bovenlip verbrandde. Haar lip werd geconstrueerd met vel van haar onderlip, waardoor ze nu littekens heeft rond haar hele mond. Joyce begrijpt dat mensen nog steeds vaak vreemd opkijken maar dat maakt het voor haar niet minder vervelend.
Kristof (46) heeft sinds zijn geboorte een wijnvlek in zijn gezicht, iets waar hij vooral als kind en jongvolwassene mee geworsteld heeft. Hij schminkte zich en volgde lasertherapie om de vlekken weg te branden. Pas tussen de leeftijd van 25 à 30 jaar draaide Kristof de knop om, en leerde hij het te accepteren. Hij merkte het verschil: als je zelf sterk in je schoenen staat, gaan de mensen er ook veel normaler mee om. Maar dat betekent niet dat er geen twijfels meer bestaan.
Mohamed (36) heeft een moedervlek op de linkerkant van zijn gezicht, die tegenwoordig wat verstopt zit achter zijn baard. Op achtjarige leeftijd onderging hij een operatie om een aantal delen van de moedervlek weg te snijden, maar dat werd nauwelijks met hem besproken. Het enige wat hij op dat moment onthield was dat die moedervlek hem niet mooi maakte, en dat hoe hij eruitzag een probleem was. Recent is hij zijn vlek en zijn gevoelens onder ogen beginnen zien en erover spreken helpt.
Ruben (34) is geboren met een arterioveneuze malformatie: er ontbreken haarvaatjes in zijn kaak waardoor er zwellingen ontstaan. Vooral in het middelbaar had Ruben het moeilijk met zijn uiterlijk door vele pesterijen. Later ging hij Sinologie studeren en woonde hij enkele jaren in China. Dat gaf een boost voor zijn zelfvertrouwen omdat hij zelfstandig moest worden én hij als witte Europeaan toch al werd aangestaard, malformatie of niet.
Aflevering 6 - Mensen die geworsteld hebben met een verslaving (30/1)
Philippe trekt naar de Gaumestreek met vier mensen die hebben geworsteld met een verslaving. Hij leert zijn gasten kennen als warme mensen met een grote kwetsbaarheid. Philippe komt te weten hoe zijn gasten tijdens langere periodes in hun leven de roes opzochten. De redenen daarvoor en de omstandigheden ervan mogen dan wel erg uiteenlopend zijn, toch zijn de overeenkomsten groot genoeg om troost en begrip bij elkaar te vinden. Philippe luistert naar verhalen over een moeilijke jeugd, opgroeien in een omgeving waar verslavingen al aanwezig zijn, wegvluchten van problemen en eenzaamheid.
Samen met zijn gasten bezoekt hij het Bastogne War Museum en het Kasteel van La Roche-en-Ardenne. Ze gaan voor wat fysieke inspanning tijdens het muurklimmen en rijden op een huifkar in de Bison Ranch. Maar er is ook ruimte voor rust, aan de kalme wateren van de Semois aan de Pont Saint Nicolas. Tot er gezelschapsspelletjes worden gespeeld: iedereen wil winnen, en ondanks de zware problematiek van de aflevering wordt er bijzonder veel gelachen.
De geportretteerden
Jolan (34) is al vijf jaar clean, nadat hij van zijn 18e tot 27e verslaafd was aan cocaïne en heroïne. Hij werd gedurende die periode tot wel 25 keer toe opgenomen, maar de intentie kwam nooit uit zichzelf. Dat maakte dat hij telkens opnieuw faalde. Nu heeft hij een vriendin en een jonge tweeling en woont in de rand van Gent, ver weg van de dealers in Antwerpen waar hij opgroeide.
Mandy (33) is al elf jaar clean. Ze kickte op haar negentiende af van een verslaving aan cannabis, speed en cocaïne. Toen ze op kot ging in Leuven waren het de eenzaamheid en de onzekerheid die de verslaving aanwakkerden. Om van haar verslaving af te raken, liet ze zich opnemen in een ontwenningskliniek waar ze negen maanden in behandeling is geweest.
Davy (38) is ondertussen twee jaar clean. Hij was verslaafd aan coke en aan gokken, een combinatie van twee verslavingen die elkaar alleen maar versterken. Davy raakte bijna alles kwijt, maar vond de kracht om de draad terug op te pikken. Al heerst het gevoel van eenzaamheid nog steeds heel sterk.
Lawrence (35) is al vier jaar nuchter en raakte van zijn verslaving af met de hulp van zijn vriendin. Lawrence had een alcoholverslaving, die begon toen hij in de jeugdbeweging zat. Hij merkte al snel dat er bij hem geen rem stond op het drinken, in tegenstelling tot bij zijn vrienden. Ondertussen is hij vader geworden en staat hij als leerkracht in het lager bijzonder onderwijs.
Aflevering 7 - Genderdiversiteit
In de laatste aflevering wordt Philippe vergezeld door vier mensen die hebben geworsteld met hun genderidentiteit. Vandaag lijkt ‘kunnen zijn wie je bent’ steeds meer mogelijk, maar in werkelijkheid zijn er nog veel obstakels voor mensen met een genderidentiteit die afwijkt van de binaire man-vrouw verdeling. Philippe leert hen en hun verhalen kennen, en ontdekt dat er nog steeds veel onbegrip in de naaste omgeving heerst, met vaak een gebrek aan liefde tot gevolg.
Wat zijn de vooroordelen die nog bestaan rond genderdiversiteit? En hoe pijnlijk is het om te ondervinden dat je omgeving je tolereert maar vaak niet ten volle accepteert?
Philippe maakt samen met zijn gasten een daguitstap naar de Grotten van Han, huurt een pedalo in Bouillon en probeert op aanraden van zijn gast Jenna een dag met een andere genderexpressie te leven. Ze genieten ook van de prachtige locatie in combinatie met het ideale weer: ze plonsen de wateren van de Semois in, op zoek naar afkoeling.
De geportretteerden
Jenna is een trans vrouw van 30 jaar. Ze werkt op het kabinet van een Brussels minister. Al vroeg ontdekte Jenna dat ze zich vrouw voelde, maar ze heeft het idee van transitie lang voor zich uitgeschoven. Sinds 2018 is ze officieel Jenna. Haar omgeving tolereerde haar wel, maar ze werd moeilijk geaccepteerd. Ondertussen is alles steeds meer gaan kloppen voor haar, ze is wie ze werkelijk is.
Sem (29) identificeert zich als non-binair. Sem groeide op in een religieuze omgeving. Diens familie heeft nog steeds problemen om hen te accepteren. Voor zover Sem zich kan herinneren, heeft die altijd een fout lichaam gehad. Sem voelde zich vaak anders, maar is daar nooit mee gepest geweest. Die heeft een borstverwijdering achter de rug, wat voor hen een grote stap en opluchting was.
Samuel (59) werd als vrouw geregistreerd bij de geboorte, maar heeft zich nooit vrouw gevoeld. Omdat daar vroeger veel minder aandacht rond was, heeft hij die gevoelens lang onderdrukt en ontkend. Op zijn veertigste komt het keerpunt: het begin van zijn transitie. Zijn levenskwaliteit is nu veel beter. Volledig aanvaard door familie en vrienden voelt hij zich nu intens gelukkig.
Emanuelle (53) werd geboren met een intersekse variatie, en ging als man door het leven tot hun 40ste. Sindsdien begon Emanuelle aan een transitie. De periode van hun jeugd wordt gekenmerkt door operaties, waar Emanuelle eigenlijk geen zin in had, maar naar hun mening werd nooit gevraagd. Sinds de komst van het internet ontdekte Emanuelle de wereld van gender, in al zijn vormen. Nu identificeert Emanuelle zich als genderfluïde omdat identiteit volgens hen zeer contextgedreven is.
Drie internationale afleveringen op VRT NU
Taboe veroverde niet enkel Vlaanderen, maar de hele wereld. Verschillende landen maakten een eigen versie van het programma, en daarvan biedt Eén vanaf zondagavond 26 december enkele straffe afleveringen aan via VRT NU.
Australië - Mensen met een psychische aandoening
Gastheer en komiek Harley Breen brengt vijf dagen en nachten door met Casey, Jessie, Don en Trent: vier mensen met een psychische aandoening. Hij stelt hen vragen die anderen misschien niet durven te stellen, en voert nadien stand-up comedyshow op over zijn vier gasten, in het bijzijn van hen, hun vrienden en familie.
Denemarken - Mensen met het Syndroom van Gilles de la Tourette
In de Deense versie van Taboe is komiek Rune Klan de Philippe Geubels van dienst. Hij nodigt vier gasten met het Syndroom van Gilles de la Tourette uit in een zomerhuisje, en tast samen met hen de grenzen van humor af. De vier gasten hebben elk last van tics en luide, oncontroleerbare verbale uitbarstingen en vertellen open over de impact die dit op hun leven heeft. Nadat Rune enkele dagen met zijn gasten doorbracht, brengt hij voor zijn nieuwe vrienden een comedyshow over het thema.
Spanje - Mensen met een terminale ziekte
Spaanse komiek David Verdaguer brengt een week door met Joan, Sílvia, Pau en Amàlia: vier mensen die lijden aan een terminale of ongeneeslijke ziekte. Samen willen ze proberen clichés te doorbreken en humor te maken met een onderwerp zo delicaat als de dood.
Internationale afleveringen van Taboe: vanaf zondagavond 26 december op VRT NU.
Deel dit artikel op sociale media