Een klein infarct. Dat kreeg ik vanochtend aan de keukentafel. Voor een keer niet over de examens van de kinderen (zo had de jongste deze week voor een verkeerd examen gestudeerd). Wel over een pagina-groot artikel in Het Laatste Nieuws.
“Klantendienst van VRT krijgt meeste klachten over Ben Crabbé en Blokken”, kopte de krant. Eerst dacht ik: raar, ik werk op de klantendienst en in mijn ervaring krijgen we méér klachten over andere programma’s en personen. Van waar halen ze die info dan?
Om dan te beseffen: het hele artikel is een creatief knip-en plakwerk uit 38 van mijn columns die hier sinds 1 december 2020 regelmatig verschijnen. Maar mét die feitelijk onjuiste conclusie in de titel. Hadden ze mij gisteren gebeld, had ik kunnen zeggen dat we sinds januari 3.484 klachten hebben behandeld. Daarvan gingen er slechts 21 over Ben. Nou, nou! Toch zijn er vandaag bijna meer artikels over verschenen.
Met dezelfde schuttingtaal als mijn jongste van de week, heb ik vanochtend dus luid zitten vloeken. Wie weet gaat die arme Ben nu zijn job verliezen omdat ik hem om de twee weken door de mangel haal. In een ludieke column. Als in: een stukje tekst met humor. Een context die ik in dat artikel nergens heb teruggevonden.
Plots kwamen de vragen van mijn bazen. Krijgen we echt de meeste klachten over Ben? (Nee.) Heeft de krant jou gebeld voor informatie, cijfers of een weerwoord? (Nee.) Gaat Ben hier wel mee kunnen lachen? (Ben is groter dan dat. En dat bedoel ik niet als flauwe grap over zijn lichaamslengte.)
Ouwe getrouwe
Maar dan gebeurde er iets moois. Onder het bewuste krantenartikel verschenen online veel steunbetuigingen aan het adres van Ben. En waar onze dienst voornamelijk wordt bestookt met vragen of kritiek, vielen er ook bij ons complimenten in de digitale bus.
- “Dit is nu eens geen klacht, ik wil hierbij melden dat ik als ‘ouwe getrouwe’ nog elke dag geniet van Blokken. Mijn leeftijd? Ik ben een gelukkige overgrootmoeder van 85,5 jaar jong!”
- “Ben Crabbé is Blokken! Haal hem weg en het is ermee gedaan.”
- “Dat Ben ouder wordt, dat geldt voor iedereen!”
- “Ik lach me soms kapot met zijn ongepaste humor! Gaan we ons dat ook al laten afpakken?”
- “Ben krijgt veel kritiek, maar hij is tenminste spontaan!”
- “Hij is een vaste waarde die me elke weekdag opnieuw geruststelt en me laat zien dat er ook voor normale mensen een plaats is in de wereld.”
- “Gelieve Ben niet door een snotaap te vervangen!"
- “Een dikke proficiat en een grote ruiker bloemen voor onze weledele heer Crabbè!”
Ik weet niet of we in deze economisch barre tijden budget kunnen vrijmaken voor bloemen. (Laat staan om een nieuwe snotaap aan te trekken.) Maar wees gerust dat ook deze bloemlezing bij de presentator terecht zal komen. Ben en ik kunnen het trouwens best goed met elkaar vinden. Hij heeft me zelfs eens vermeld in zijn programma. Een moment dat mijn man heeft opgenomen met de Digicorder en - in tegenstelling tot onze trouwvideo - niet overheen heeft opgenomen.
Kwam ook regelmatig terug in de berichten: “die klagers hebben duidelijk niets anders te doen dan klagen én zagen!” Je zou je ook kunnen afvragen: welke journalist heeft er tijd om 38 columns uit te pluizen om er zorgvuldig de grappigste stukjes uit te plukken?
Wie deze column volgt, weet dat het een running gag is. “Opnieuw blijven Ben Crabbé en zijn Blokken de gemoederen beroeren”, met dan de verzamelde klachten over het programma. Die zijn er altijd, en da’s logisch. Een dusdanig populair programma als Blokken houdt de kijkers wel degelijk bezig. Het zorgt dat begane mensen in hun pen kruipen om te melden dat de presentator “steeds een slurpgeluid maakt”, omdat hij “moet stoppen met doen alsof hij altijd alles weet over elke bestaande hobby” en omdat er blijkbaar te weinig budget wordt vrijgemaakt om hem “fatsoenlijk te kleden”.
En dat zorgt voor een ludiek ankerpunt in de column. Alleen, nu voel ik me verplicht om mijn moppen aan die journalist te gaan uitleggen. En we weten allemaal: alle humor gaat verloren als je een grap moet verklaren.
Na deze dag onthoud ik vooral dat de komkommertijd dit jaar al erg vroeg is ingezet. Dat ik wel degelijk gelijk heb wanneer ik zeg: Ben Crabbé en zijn Blokken blijven de gemoederen beroeren. En dat het nu tijd is voor écht belangrijke zaken: de proclamatie van mijn jongste dochter.
Chloë van de Klantendienst
