Op 26 februari lanceerde Sofie Lemaire (Radio 1, Canvas) de oproep #meervrouwopstraat.
Samen met verschillende steden, gemeenten én het grote publiek gaat ze de komende maanden op zoek naar indrukwekkende vrouwen uit de recente en minder recente geschiedenis, die een plek in ons collectief geheugen verdienen. En beter nog, een plek in het straatbeeld.
De inzendingen
Na twee maanden blijkt dat Sofie’s oproep niet in dovemansoren valt. Via het formulier op de website van Canvas kwamen er intussen al honderden suggesties binnen. Ook de komende maanden kan je via deze link nog verhalen insturen: https://www.canvas.be/maatschappij/sofie-lemaire-wil
Tussen de inzendingen bleken heel wat namen van vrouwen te zitten die nooit de geschiedenisboeken haalden, vaak onterecht. Het zijn stuk voor stuk vrouwen met een uniek levensverhaal, een onmiskenbare prestatie of een oeuvre dat niet vergeten mag worden.
Een greep uit de inzendingen: de eerste Belgische trambestuurster die met ‘haar’ tram door Brussel reed, de eerste Belgische postmeesteres, een archeologe die zich tijdens het interbellum wist te bewijzen tussen allemaal mannen, een vrouw van wie de verzetsdaden tijdens de Tweede Wereldoorlog nooit opgetekend werden … Er leven in Vlaanderen nog veel familieverhalen, waar de vrouwen in kwestie nooit erkenning voor kregen.
De steden
Acht steden (Brussel, Antwerpen, Gent, Mechelen, Hasselt, Brugge, Leuven en Oostende) engageerden zich om meer vrouwen een eigen straat, plein of gedenkplek in de stad te geven. Het idee leefde al langer bij de grote steden.
Gent had op vlak van vrouwelijke straatnamen de afgelopen jaren al een serieuze voorsprong op de rest. Met 112 straten die naar vrouwen vernoemd zijn, is de stad absolute koploper. Ook in Brussel en Antwerpen bestond al een uitgebreide lijst van vrouwen die in aanmerking kwamen voor een nieuwe straat in de toekomst. Maar in steden waar het vaak bleef bij voornemens op papier, heeft de oproep van Sofie het onderwerp weer wat hoger op de agenda geduwd.
Intussen zijn er al een dertigtal straten die in de loop van de komende maanden zullen ingehuldigd worden. Brussel maakt werk van de Andrée De Jonghstraat, de Suzanne Tassierstraat en de Gabrielle Defrennestraat. Ook Eliane Vogel Polsky, Chantal Akerman en Isala Van Diest, de eerste vrouwelijke dokter, krijgen al met zekerheid een eigen straat. In Antwerpen krijgen oud-burgemeester Mathilde Schroyens, mode-ontwerpster Ann Salens en regisseuse Nicole Van Goethem binnenkort een eigen plek in de stad. Ook de andere steden hebben elk al een vijftal namen op hun lijstje gezet.
In Gent wordt op 7 mei begonnen met de bouw van de Louisa d’Havébrug, een fiets- en voetgangersbrug aan de Stropkaai in Ledeberg. Tijdens de Eerste Wereldoorlog werkte Louisa d’Havé als spionne voor het Belgisch leger, en zorgde zij dat de geallieerden belangrijke informatie over de Duitse strijdmachten in handen kregen.
Rose d’Ivry (1930 - 2008) was de eerste ballerina aan de Koninklijke Opera van Gent en een groot talent. Zeventig jaar geleden richtte ze in Oostende de Koninklijke Balletschool Rose d’Ivry op, die bestaat nu nog altijd. Oostende huldigde onlangs haar eigen parkje in.
Andere steden en gemeenten
Ook andere steden en gemeenten sprongen intussen mee op de kar van #meervrouwopstraat. Op heel wat gemeenteraadszittingen passeerde het onderwerp al, vaak met concrete voorstellen.
Het vervolg
Er staan nog heel wat bijzondere vrouwen op de wachtlijst voor een eigen plek in ‘hun’ stad, die we met #meervrouwopstraat vurig blijven verdedigen. Komt er ooit een La Esterella-straat in Antwerpen? Of een Soeur Sourire-straat in Brussel? De toekomst zal het uitwijzen.
En tot slot: de inzending die we het vaakst binnenkregen, was ‘mijn moeder’. Welke Vlaamse stad gaat voor de eerste ‘mijnmoeder-straat’ ?
Meer vrouw op straat is een programma van De Chinezen voor Canvas.