Unieke blik op de gebeurtenissen van toen
Als je ons kan horen brengt een unieke blik op de gebeurtenissen van toen, met nooit eerder vertoonde archiefbeelden. De VRT en RTBF sloegen hiervoor de handen in elkaar en archivarissen doken in de archiefkasten van beide openbare omroepen en van andere zenders. Uit het gigantische aanbod van archiefbeelden wordt het verhaal gereconstrueerd zoals het toen ervaren werd. Stap voor stap krijgt de kijker informatie zoals de bevolking ze een kwarteeuw geleden ook mondjesmaat kreeg. De beelden spreken voor zich en laten, net als destijds, niemand onberoerd.
Tussen de archiefbeelden door vertellen sleutelfiguren van toen hoe zij de gebeurtenissen ervaren hebben. Onder andere Michel Demoulin, de rechercheur die Dutroux toen verhoorde, vertelt over het verhoor en de huiszoeking in Marcinelle: "In de kelder begon hij een schap leeg te maken. Wat doet hij nu, vroeg ik me af, dit heeft geen zin. En dan, plots, komt een muur vrij. Hallucinant. Tegen de meisjes zegt hij: heb geen angst, ik ben hier met de politie." Voor Frédéric Arce van de wetenschappelijke politie was het een van zijn eerste onderzoeken. Hij woonde in hetzelfde dorp als Julie en Melissa en de zaak liet een diepe indruk op hem na. Maar ook Caroline Van den Berghe, die als gerechtsjournaliste destijds het hele proces volgde, vertelt hoe zij en collega-journalisten het proces beleefden. Ook voor hen was het een emotionele zaak, waarbij ze van dichtbij alles hebben beleefd samen met de families.
In de periode van de Witte Mars was er, naast het immense verdriet over het menselijke drama, enorm veel publieke verbittering over een falend politie- en justitieapparaat. De gebeurtenissen brachten hervormingen met zich mee, maar veranderden vooral iets in de hoofden van de mensen. In België klonk niet enkel de roep om de daders te berechten, er was vooral ook de vraag aan politie en justitie om anders te gaan werken. Het was een keerpunt in de recente geschiedenis van ons land.
De titel van de reeks verwijst naar de mama’s van Julie en Melissa, die op een zelf georganiseerde persconferentie hun dochters rechtstreeks toespraken: “Als je ons kan horen…” Tegelijk is het natuurlijk ook een verwijzing naar alle ouders en bij uitbreiding een hele bevolking die zich niet gehoord voelde.
