Boudy, in 2014 nam je deel aan De Nieuwe Lichting. Heb je toen getwijfeld om je in te schrijven?
“Ja, dat was een samenloop van omstandigheden. Op kot in Gent had onze televisie maar een beperkt bereik, we ontvingen enkel de openbare, gratis zenders. Naast Eén en Canvas was er OP12, waarop ik de eerste editie van De Nieuwe Lichting zag. Mijn kotgenoot drong erop aan om mij in te schrijven. Daarnaast had ook Eric Smout van het Gentse Democrazy me opgemerkt. Hij zag me optreden op een avond gehost door LeFtO. Toevallig zetelde hij ook in de jury van De Nieuwe Lichting. Mijn muzikale carrière heb ik dus aan hen te danken en uiteraard aan Studio Brussel, dat een deur voor mij opensmeet.”
Dacht je na je selectie ook meteen dat je het tot winnaar kon schoppen?
“Nee, ik was al verbluft toen ik - op de trein - hoorde dat ik überhaupt bij de finalisten zat. Je moet weten, nog niet zo lang voordien was ik een totaal andere Brihang. Een agressieve jongen, die in de muziek wel zijn ei kwijt kon. Tijdens mijn studies Beeldende kunst aan de kunstschool Sint-Lucas in Gent besefte ik dat die agressieve Brihang een personage was. Ik heb dus een heel proces doorgemaakt, waarbij ik me in 2014 nog voelde als een klein West-Vlaams rappertje. Zeker tegenover andere deelnemers zoals Binti, fenomenaal hoe die zes zussen samen zongen.”
Toch won je. Goed opgestaan de ochtend daarna?
“Vooral met een volle mailbox. (lacht) De mailtjes van bookers en labels stroomden binnen. De interesse was groot, zó groot zelfs dat ik er even bij ging zitten en de tijd nam om alles te laten bezinken. Ik bleef op mijn eigen tempo aan mijn muziek werken en een jaar of twee later heb ik veel van die mailtjes opnieuw opgepikt met de vraag of er nog steeds interesse was. Ik speelde toen veel voorprogramma’s en maalde mijn kilometers af om in 2020 voor het eerst een zomer lang op de echt grote podia te staan. Corona stak daar helaas een stokje voor. Ik voel me een beetje als een bakker die brood blijft bakken, maar niet weet of hij morgen open kan. Maar ik blijf positief.”
Vorig jaar mocht je tijdens de Week van de Belgische muziek uit je kot komen voor een muziekshow. Jouw duet met Compact Disk Dummies is nog altijd de meest populaire video op YouTube.
“Dat was een bommetje. Ik kreeg bijzonder veel positieve reacties van mensen die vroegen waarom Compact Disk Dummies en ik niet eerder hebben samengewerkt. Grappig, want ik ken Lennert en Janus Coorevits al langer en we komen elkaar regelmatig tegen. Bij deze show kregen we de kans om voor het eerst samen te spelen. Alle credits naar Lennert: in een mum van tijd had hij een “testje” klaar, een zotte versie waar ik enkel nog mijn tekst aan moest toevoegen. We krijgen nog steeds mails met de vraag om het nummer op Spotify te delen. Doen we niet: het moet een tikkeltje mystiek en magisch blijven.”
In het najaar presenteerde je een eigen programma op Studio Brussel, hoe was dat?
“Heel fijn, het was een uitgelezen kans om 12 weken lang elke zondagavond mijn eigen muziekbibliotheek helemaal te doorspitten. Ik kreeg volledig carte blanche en de luisteraars konden dat duidelijk ook smaken. Zo was er een 61-jarige man, die in de app stuurde dat hij hiphop lange tijd maar niets vond, maar door mijn verhalen de schoonheid van dat genre begon in te zien. Ik kon alle muziek draaien die ik wou. Enkel jammer dat ik het niet aandurfde om een schlagernummer van 45 minuten af te spelen. Dat is voor een volgende keer. (lacht)”
Als je een hele uitzending lang maar één Belgische artiest mocht draaien, wie zou dat dan zijn?
“Dan kies ik voor BeraadGeslagen: een project van drummer Lander Gyselinck en toetsenist/zanger Fulco Ottervanger. Ik zou het omschrijven als een mengeling van jazz en hiphop. In het nummer ‘Isabellade’ zingen Charlotte Adigéry en Fulco in het Nederlands. I love it! Ik weet niet of hun repertoire intussen al uitgebreid genoeg is om 2 uur te vullen, maar tegen het moment van uitzending komt dat wel in orde.”
Na een jaar coronastilte zijn op 30 april de MIA’s terug. Kijk je er naar uit?
“Ja, maar de kans is klein dat ik mijn twee nominaties kan verzilveren. Twee jaar geleden was ik zes keer genomineerd en toen keerde ik met lege handen naar huis. Het is een eer om dit jaar opnieuw genomineerd te zijn, al heb ik intussen voor mijn verjaardag al een zelf in elkaar geknutselde MIA gekregen van mijn vrienden. Ooit win ik hopelijk een echte MIA. En als dat dit jaar al kan, dan graag 'Beste videoclip'. Voor 'Ver weg' stond ik drie uur lang op een meetpaal midden in de zee. Meteen ook een nostalgisch beeld, want heel mijn jeugd lang keek ik uit op zo’n meetpaal in Knokke-Heist. In de categorie ‘Beste videoclip’ zijn ook Stromae, Charlotte Adigéry en Angèle genomineerd, maar wie zijn dat nu ook weer? (lacht)”
Hoe ziet je agenda er de komende maanden uit?
“Er staan tot eind mei 30 shows te wachten in de culturele centra en daarna ga ik mij in mijn kamertje terugtrekken om te werken aan nieuwe nummers.”
Heb je tot slot nog tips voor De Nieuwe Lichting van 2022?
“Ga niet te overhaast te werk, je moet niet meteen veel geld verdienen. Blijf als kleine artiest veel kilometers malen en geef je muziek de tijd om te groeien. Leg de voorgeschreven deadlines voor nieuwe muziek naast je neer en werk op je eigen tempo aan een nummer tot het volledig klaar is. Laat je ook omringen door mensen die je 100 procent vertrouwt, met wie je over alles kan spreken. Over emoties, maar ook over geld en contracten, want dat is ook belangrijk: lees je contracten en zoek er dingen over op. Raak bijvoorbeeld niet verblind door een heel hoog voorschotbedrag.”